Firefighter Transmigrated into the Mafia Boss' Foolish Daughter

Chapter Eleven

FTMBD

(⁠-⁠_⁠-⁠;⁠)⁠・⁠・⁠・

S--SHIT.

Napakurap ako. Did I just... Oh fuck!

Napatakip ako sa buong mukha ko nang makita ang gulat na gulat na mukha ni butler Wan na ngayon ay marahan ng sinara ang zipper ng bag. Dumagdag pa ang natatawang mukha ni Miles na parang tuwang-tuwa yatang pinapahiya ko ang sarili ko.

Yah! Ang lakas ng pintig ng puso ko, parang sasabog na. Kinabahan ako do'n.

'Pero bakit sa dami ng isisigaw mong palusot ay 'yong nakakahiya pa talaga, gaga! Haish!'

"You're cute, big sis!"

"Oh no, stop! This is so embarrassing!" sabi ko, nakatakip parin ang dalawang palad sa mukhang namumula na yata ngayon. Nararamdaman ko kasi ang pag-iinit ng mga pisngi ko dahil sa hiya.

Naluluha ako. Totoo na talaga! Parang gusto kong umiyak tsaka magmukmok ngayon.

I was about to lift my head up when I calmed myself down nang bigla nalang akong matigilan dahil naramdaman ko ang paglutang ko. W--What the hell is happening?!

Wait... S--Shucks!

Nanlalaki ang mga mata ko tsaka mabilis na napakapit sa braso ni Dino when I realized that he is now carrying me in a princess style.

Mahigpit ang kapit niya sa bewang ko pero hindi naman iyong tipo na nasasaktan ako. Ang isa naman niyang braso ay nakaalalay sa likod ng dalawa kong tuhod.

Masyadong mabilis ang kilos niya kaya wala akong ibang nagawa kundi ang mapatitig sa malamig nitong mga mata. Nakatitig naman siya pabalik sa akin.

Dalawang minuto din siguro kaming nagkatitigan bago siya umiwas ng tingin para magsimulang maglakad.

Is it weird that I find comfort with the way he touched me? It's like a brother taking good care of his sister. A small smile creeps on my lips.

"P--Put me down," bulong ko dito pero hindi siya nakinig kaya napahinga nalang ako ng malalim.

Paglingon ko sa likuran niya ay nakasunod lang sa amin ang tahimik na si Aino, Miles, at butler Wan. Si Aino na seryosong naglalakad habang nasa bulsa ng pants ang mga kamay. Si Miles na seryosong naglalakad habang malayo ang tingin. At si butler Wan naman na nakangiwi ngayon habang hawak ang dalawang bag.

"I can walk, big brother," bulong ko ulit. Pero ayon, wala parin akong natanggap na sagot kahit 'no' man lang.

Sigh. Ganito talaga ang problema ng mga male leads sa librong 'to. Masyadong seryoso sa buhay ang mga animal na umabot sa puntong nahihirapan narin pati ang female lead na kausapin sila.

Mabuti nalang bida si Rose dahil kung hindi ay baka matagal narin siyang patay, yah!

All of them are serious and dangerous as hell! I shouldn't underestimate them or else I will not live for long inside this novel.

Casual ko nalang na sinandal ang gilid ng ulo ko sa malapad nitong dibdib. Mahigpit parin ang kapit ko sa balikat nito, takot na mahulog. Baka mamaya may demonyong bumulong sa kaniya tapos bigla niya akong bitawan, 'di ba? Mas mabuti ng handa ako.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto bago ko naramdaman ang malambot na kama sa 'king likod. Totoo ngang nakakaantok kapag naramdaman mo ang init ng kutson! Tapos may aircon pang sobrang lamig.

"Where should I put these bags, Young Miss?"

"Just put it in the corner, please," humihikab kong sabi, nakapikit parin ang mga mata.