🇹‌🇭‌🇪‌ 🇲‌🇦‌🇾‌🇴‌🇷‌ (𝓪𝓷𝓭 𝓽𝓱𝓮 𝓱𝓲𝓭𝓭𝓮𝓷 𝓭𝓪𝓾𝓰𝓱𝓽𝓮𝓻 )

CHAPTER 4

As they went on di na halos makagalaw ang sasakyan naming pick up sa dami ng taong sumasalubong sa kanila, they were supposed to arrive at the venue by 12 nn.

Alice is busy waving at the people and nakikipag kamay din siya sa mga umaabot sa kaniya, she was so happy seeing this people na kahit gaano pa kainit ang daan ay nandyan pa din sila para suportahan ang team nila.

12: 30
     nakarating sila sa venue, they were  30 minutes behind schedule at dahil marami na ding taong nag aantay, at nasa stage na din ang ibang officials they needed to go up to the stage as scheduled exactly 1pm.

As usual I just show them my platform and Isa isa ko din pinakilala sa mga tao ang mga magiging kapatid (konsehal) nila na siyang magiging katulong ko para mapaunlad ang bamban .

"muli po pag sinabi pong Alice Guo ASENSO! GARANTISADO! mayap a bengi sa Inyong lahat " my last speech and wave at them.

actually 7pm na ng matapos kami, that's why I decide na umuwi na at makapagpahinga na ako dahil maaga na naman kami bukas.

while na sa byahe ay nagbukas ako ng phone ko and I just saw the conversation of that unknown person, wala pa din siya reply Hanggang ngayon, I don't know pero she's waiting for her respond.

Mag cocompose na sana ako ng isang sentence para sana tanungin siya kung ano ang motibo nito sa kaniya, when suddenly her phone rang.

Ng makita niya ang caller ID, she declined dahil ayaw niya ngayon ng kung ano anong sermon galing sa kaniya at kung ano pa man sasabihin importante man o hindi ayoko muna siya kausapin dahil pagod ako, wag na siya dumagdag.

napabuntong hininga nalang ako at pinatay ko ang phone ko para di ko na marinig ang pag ring nito, at pumikit nalang ako.

Pov. Alice

after an hour...
    nakarating na din ako sa bahay agad naman ako nag shower saglit to refresh myself, at pagkatapos ay agad akong humiga cause I really want to rest.

at hindi ko na din namalayan na agad naman akong nakatulog..

6 am.
when I wake up ay agad akong pumunta ng bathroom to shower, well that's my routine all day, after that ay diresto na ako sa kitchen and prepare my breakfast, naabutan ko na naman si Kacy na naghahanda na din.

"good morning my lov- ay I mean mayor po naming maganda" palusot na sabi nito.

"hay naku Kacy kung ano ano yang mga iniisip mo ah, siguro pinagnanasaan muna ako dyan sa imagination mo Ikaw ah! kabata bata mo pa"

"Hindi po ah promise hindi po" sagot nito na medyo defensive.

"ay siya Sabi mo, anong niluluto mo dyan?"Tanong ko.

"of course your favorite dish po mayora" she said with a smile

"okay dahil nakapagluto kana, I just go to my office nalang muna to check something just call me if your done"

"sige po" she responds.

I am now here in my office checking some papers about in my business, na kahit busy ako for campaign ay dapat I manage ko din ang farm, well time management ika nga.

after what I'm doing ay niligpit ko na Isa isa yung mga papers and get my phone well I have three iphone's  the one is for business phone, and the other one is for personal phone, and the last one is for nothing kung ano ano lang ginagawa ko dun, at yun talaga ang palagi kung ginagamit everytime na ayoko kumausap ng mga taong sisirain lang ang araw ko .

I was scrolling my phone nung biglang may kumatok sa pinto..

"Ma'am Alice breakfast is ready na po" Kacy said behind that door.

"ahm sige susunod ako" tugon ko.

Tumayo naman agad ako at lumabas ng office.

In dining area, I was eating kasabay ang ibang katulong dito sa bahay when manang spoke.

"anak okay kanaba?" she said na halatang nag aalala

"yes naman po manang why do you ask?"

"wala naman napapansin ko lang na medyo balisa ka simula kahapon pa"

"im just tired manang kaya siguro ganun"

hindi na muling nagsalita pa si manang fely at ipinagpatuloy na lang ang pagkain..

I was done eating tinignan ko ang oras medyo maaga pa,  so  i decided to visit the farm at kamustahin na din ang mga trabahador dun, well im always want to make sure all my employee are okay.

when i got there ay diretso ako sa chicken farm to monitor if good condition ba ang mga ito, I always secure them na kapag may nagkakasakit ay i separate agad namin para magamot agad ito at para hindi na makahawa pa ng iba.

second destination ko yung grading area ng eggs dito naman ay tinitimbang ang mga eggs separate the large, medium, and the small, well actually pag alam kung busy ang ibang empleyado ko ay tumutulong din ako sa pag separate dito.

pagkatapos ko naman gawin lahat ng pwede kung maitulong ay tatawagin ko lahat ng empleyado ko for the short meeting at lagi ko silang pinapapaalahanan na if magka problem dito sa farm ay agad sabihin saakin para matugunan agad ito.

after that ay diretso na ako agad sa dapdap kung saan gaganapin ang caravan namin, it was 12pm when i got there pa lunch na din, pagkababa ko ng sasakyan nakita ko agad si lolo ding kinakausap ang mga driver ng pick up i think giving some instructions.

"lolo ding" tawag ko dito

"oh andito na pala ang ating mayora" ani nito

"aalis na ba tayo?" tanong ko

"well actually, hindi pa dahil may konti tayong problema eh yung kabila eh nasa dapdap ngayon kaya hinihintay namin ang pagdating mo eh kung pwede change location tayo" pagpapaliwanag nito.

Nag isip din ako kung mag change location ba kami or itutuloy namin ang pagpunta ng dapdap, pangit naman ata tignan if magtatagpo ang mga landas namin mahahati ang atensyon ng mga tao baka sabihin inaagawan pa namin sila ng eksena.

" Sa San. nicholas tayo" yan naman agad ang naging desisyon ko.

agad naman nag go signal si lolo ding para maihanda ang mga pick up na gagamitin namin, and tinawagan na namin ang mga officials na mga taga san nicholas na we will be heading there.

and the caravan went well naman, nakakapagod pero masaya.

i was here in my balcony sipping a one glass of champagne, relaxing and mesmerized by the stars i was staring at them at iniisip na i wish im one of them shining and beautiful, yung tipong kaya ko mag shine in my own without no hesitation, no baoundaries, and limitations.

at habang iniisip ko yun hindi ko na napigilan makaramdam ng lungkot yung gusto mo iiyak sa labas pero puso mo yung tumatangis, mas mabigat at doble ang sakit kapag puso na ang umiiyak.

I've known myself for being strong, but time goes by i find myself crying at night, knowing it could never ease the pain, and gigising nalang sa umaga like nothing happened, this is me when i feel like I'm alone and feel lost the inner peace that once had has disappeared and left me nothing but chaos..

A/N: sorry for the late ud i hope you enjoy reading my story:)