🇹‌🇭‌🇪‌ 🇲‌🇦‌🇾‌🇴‌🇷‌ (𝓪𝓷𝓭 𝓽𝓱𝓮 𝓱𝓲𝓭𝓭𝓮𝓷 𝓭𝓪𝓾𝓰𝓱𝓽𝓮𝓻 )

CHAPTER 9

"a-anak" yan ang mga salitang aking binitawan upang mapigilan lang siyang saktan ang kaniyang sarili.

"what did you just say" curious na tanong nito at dahan dahang ibinaba ang hawak na gunting.

"I-Im y-your m-mom" nauutal kung sambit, sapagkat hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko.

"your lying!" sigaw nito.

"no, I'm not" at dahan dahang may tumulo na luha sa aking mga mata, na ipinagtaka ng aking isipan bakit ganito ang nararamdaman ko.

"then, bakit hindi kita kilala, at wala akong maalala"

"k-kasi naaaksidente ka anak at dahil malakas ang naging impact ng pag ka untog mo nagkaroon complications ang utak mo kaya ngayon ay wala kang maalala" pagpapaliwanag ko.

"b-but h-how?" napaluhod ito at itanapik ang kanyang dalawang palad sa kaniyang mukha habang humahagulgol.

dahan dahan ko siyang nilapitan at kinuha ko ang gunting na hawak nito inabot naman ito ng nurse.

"iwan mo muna kami" utos ko sa nurse at agad naman itong lumabas.

niyakap ko siya ng mahigpit like i was comforting her like im her own mother.

"shhh tahan na it was an accident, and don't pressure yourself to remember anything okay? andito naman ako sa tabi mo para samahan at gabayan ka sa lahat" pagpapatahan ko sa kaniya.

"I'm sorry kung hindi ko kayo nakilala it's just im scared cause everytime i want to remember things i only see nothing" ani nito habang humihikbi at mahigpit na nakayakap saakin.

"it's okay wag ka na mag sorry, Wala kang kasalanan and diba sabi ko sayo wag mo pilitin na makaalala agad dahil hindi ka pa magaling"

"sorry m-mommy" she answered.

when I heard what she said, it was as if my heart felt something that I had never felt before.

after what happened...
      pinagmamasdan ko siya habang mahimbing na natutulog, pagkatapos kasi ng nangyari kanina ay pinagpahinga ko na siya dahil hindi pa ito masyado magaling at sariwa pa ang mga sugat na natamo nito.

she needs rest at para na din hindi siya mag isip ng kung ano ano, tumayo naman ako para ayusin ang kumot nito, bago ako lumabas ng room at sakto naman pagkalabas ko ay siyang pagdating naman ni fred.

'how is she i heard nagwawala siya kanina" bungad nito at bubuksan na sana ang pinto para tignan siya pero pinigilan ko siya.

"kakapahinga niya lang, mamaya muna lang siya puntahan give her the rest she need" ani ko at naglakad na sa hallway.

sumunod naman ito.

"so how is she?" tanong nito

"she can't remember anything" tipid na sagot ko.

"that's what I'm telling you  her head was hit hard, there may have been severe damage inside her head and caused  to not remember anything and it is possible that she has amnesia, which is very common symptom of certain conditions but we need to monitor pa rin dahil baka the amnesia she got is Post-traumatic amnesia or Dissociative amnesia kaya kailangan na malaman natin para mapabilis ang paggaling niya." paliwanag nito

napatigil naman ako sa paglalakad at hinarap ito.

"what do you mean?" curious na tanong ko.

"okay to be honest base sa kuwento kanina saakin ng nurse when that girl wakes up is may pagkabalisa ito at naging violent na ang mga galaw nito maybe she has dissociative amnesia that happens because of a mental health-related cause. Traumatic events, abuse and other severe sources of psychological distress na pwedeng maging cause nito. it’s a defense mechanism your brain uses to protect you from what you experience, and she need psychotherapy the effective way of recalling forgotten memories."