KARA AİLESİ / Açık Yaralar

22.Bölüm🖤🦋

Düzenlendi~cringe ve kötü yazdığım yerleri kitabın akışını bozmadan düzenledim rahatça okuyabilirsiniz

Selam

Nasılsınız umarım iyisinizdirrr

Başlamadan önce oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Hadi başlayalım.

Umarım beğenirsiniz

SINIR;60 OY 20 YORUM

*******

Nerede olduğumu anlamaya çalışarak etrafıma bakındım,her yer güneşin kızıllığına boğulmuştu.Sanırım ikindi vaktiydi.

Rüyada olduğunun bilincindeydim sanki ama uyanamıyordum.

Bu seferki rüyamda ise bir piknik alanındaydım lakin kimse yoktu ,sadece yerdeki çimlere uzanmış ağaçların arasından sızan güneş ışınlarına bakan ve mis gibi tertemiz havadan derin nefesler çeken iki genç uzanıyorlardı.

Onları görünce yaklaştım,beni fark etmemişlerdi.Yüzlerini görünce ise yerde yatan iki gencin 15-16 yaşlarındaki Aren ve ben olduğumu gördüm.

Ne alakaydı ki?

İkisininde yanında dumanı tüten iki kupa kahve vardı ve küçük bir kapta kek.Yaklaştım biraz daha, üstü açık kaptan mis gibi koku burnuma ulaştı,kek tarçınlıydı.

İnce bir battaniyenin altında sessizce uzanmışlardı.

Alin,yani ben elimi Aren'e atmış; gözlerimi kapatmıştım.Yüzümdeki huzura bakarsak mutluydum sanırım.

Aren ise kolunu belime dolamış beni izliyordu,o da huzurla gülümsüyordu.Kısa bir süre sonra görüşümün azalması ve bulanıklaşması ile uyanacağımı anladım.Garip birşeyler olduğuna ve bunun geçmişim ile alakalı olduğuna inanıyordum...

***--***

Duyduğum seslere artık karşı koyamayıp gözlerimi açmaya çalıştım.

Hainler.Herkes birleşmiş  oturduğumuz büyük salondaki yani yatağımın tam karşısında büyük pencerenin önündeki masada kahvaltı yapıyordu ve beni uyandırmamışlardı,herkes vardı Aren,Esra yenge ve Hakan amca bile.

Herkes bir yandan konuşuyor,şakalaşıp kahkaha atıyorlardı.Bir aile gibilerdi.Önceden bu ailenin içinde olsaydım ne olurdu?Bana bir aileyi bile çok mu görmüşlerdi?Doğduğumdan beri gerçek ailemin yanında olabilseydim her yönden bu kadar yara almazdım belkide.

"Hainler." dememle herkesin gözleri hareket edemeyen bana dömüştü.

"Bir tanem uyandın mı güzel kızım?Birşey istiyorsan getireyim sana?Sen şey edersen şey edemezsin diye buraya kurduk sofrayı." dedi annem hemen sandalyeden kalkıp yanıma gelerek ve saçlarıma öpücük bırakar.Gereksiz endişesine kıkırdadım

"Tamam anneciğim sen şey et bende elimi yüzümü yıkayayım." dedim ve masadakilere kısaca "Hepinize günaydın,afiyet olsun.Evet kendimi iyi hissediyorum bir sıkıntı yok.Esra yengeciğim Hakan amcacığım,Aren hepiniz hoş geldiniz ve canım abim,beni sandalyeme oturtur musun?" dedim tek nefeste ve gülümseyerek.Herkes dediklerimi tek tek anlamaya çalışırken ben abimin beni kucaklaması için küçük bir çocuk gibi kollarımı kaldırdım.