KARA AİLESİ / Açık Yaralar

21.Bölüm

Düzenlendi~cringe ve kötü yazdığım yerleri kitabın akışını bozmadan düzenledim rahatça okuyabilirsiniz

Selamm

Lütfen başlamadan önce oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Umarım beğenirsiniz hadi baslayalimm

SINIR:50 OY 20 YORUM.

"Biliyorum..Kolay birşey değil..Ama tek istediğim bundan sonra hep senin yanında olacağımı,bir abinin daha olduğunu bil Alin.Sen benim kız kardeşimsin..."

Dedi Çağatay.Gözümden düşen bir damla yaşı hemen o görmeden sildim.

İkilemde kalmıştım..Ne yapmalıydım?Hemen affetmeli miydim yoksa beklemeli miydim?İçimden geçen beklemekti,bana söyledikleri ve yaşattıkları kolay şeyler değildi çünkü.Zamana ihtiyacım vardı.

Bu yaşadıklarımı sindirmem,yeniden ayağa kalkmam ve kendime gelip düşünmem gerekiyordu..

Ama ilk yapmam gereken eski kendime dönmemdi...Ben bu değildim,ben böyle değildim.Eski Alin böyle susmaz, böyle konuşmaz ve böyle davranmazdı.

Benden çaldıkları benliğimi almam ve bana bu yaptıklarını ödetmem gerekiyordu.

Öncedende dediğim gibi...Almam gereken intikamlar, gerçekleştirmem gereken hayaller,yerine getirmem gereken bir sözüm vardı.

Ben bu kadar kolay ölmezdim,bu kadar kolay vazgeçmezdim.Bu yaşıma kadar acı çekerek gelmiştim ben,kolay kolayda bitmezdim.Bitecek olan onlardı,Alin Bige Kara değildi.

---

Ne demeliydim?Kabul etmeli miydim?Zaman vermelilerdi bana.Düşünmeliydim.

"Zaman verin bana, lütfen,tek istediğim bana biraz zaman vermeniz.." dedim ve susup dışarıyı izlemeye devam ettim.

Kalbini kırdığımı ve onu üzdüğümü biliyordum,ama onların bana yaptıkları yanında benim söylediğim söz ne kadar kötü olabilirdi ki?

"Sen nasıl istersen kardeşim." Dedi tebessüm etmeye çalışarak.

Sessiz geçen kısa bir sürenin sonunda, evimizin bahçesinde olduğumuzu görünce derin bir nefes aldım.Sessizlik olunca garip hissetmiştim kendimi ama şuan rahatlayabilirdim.

Annem ve babam bahçedeydi.Arabanın durmasıyla ikiside arabaya doğru geldiler.Çağatay'ın arabadan inmesiyle beraber babamda kapıyı açtı ve beni kucağına aldı ardından saçlarıma bir öpücük kondurdu.

"Güzel kızım benim, sonunda yine hep beraber evimizdeyiz." Dedi gülümseyerek.Bende aynı şekilde kocaman gülümsedim ve kafamı salladım.Kollarımı babamın boynuna doladım ve kafamı da göğsüne yasladım.Sonunda rahatımı bulmuştum.Sonsuza kadar böyle kalabilirdim.

Babamın ilerleyip annemin yanına gitmesiyle bende gözlerimi kapattınca annem küçük bir kahkaha attı.

"Hiç yerine kurulma yavrum, yatağını oturma odasında yaptım.Gidelim,ellerimle yemek yedireceğim daha sana."

Mesaim başladı yani ha..Bundan sonra bana rahat bir saat geçirmek yoktu, sanırım midem boş kalmayacaktı..

"Yok annem,ben böyle iyiyim,en iyisi gidip kendi odamda uyuyayım."

Dedim hepimiz beraber içeriye girerken.Çağatay da karakola gitmişti.Oğuz,Adal,Demir falanda okuldaydı.Hepsi yanımda kalmak istemişti ama izin vemeyip göndermiştim hepsini.Benim yüzümden derslerde geri kalmalarını istemiyordum.