Kelebek Etkisi 🦋

3.BÖLÜM

~ÖLÜMÜNE SEVİYORUM SENİ KADIN~

"Bir yastık olmak ister insan bazen,keşke yastığın olsam da kokunu her gün içime çekebilsem."

Ağa biler bize şefkatle yaklaşan, kimi zaman yaptığımız yanlışlar nedeniyle bizleri azarlasalar da mutlaka bizim iyiliğimiz için uğraşan insanlardır. Kimi zaman bağırıp çağıran, kimi zaman da bize sevgiyle yaklaşan dertlerimizi dinleyen ağabeylerdir. Ağabeylerimiz; bizim sırtımızı dayayacağımız, bizi kötülüklerden koruyan kahramanlardır.

Benim kahramanım ise şimdi tam karşımda duruyordu.

Kısa bir süre sonra eve gelmiştim. Alper ile vedalaşmıştım ve bizim evin kapısına 3 kere vurmuştum,kapı açılmadı en sonunda dördüncü kere vuracakken birden kapı açıldı ve karşıma hiç beklemediğim biri çıktı.

Ağabeyi'm...

Ağabeyi'm doktorluk için Üniversite için İstanbul'a gitmişti. Uzun zamandır görmüyordum. Konuşmamız sadece görüntülü oluyordu. Uzun zaman sonra ağabim tekrar karşımdaydı.

o anda bana gelen şokla bir anda iki elimle ağzımı kapattım ve geriye sendeledim,gözlerim dolmaya başlamıştı. O anda şaşkınlıkla söylediğim ilk kelime "Ağabey" olmuştu. Ağabeyimin ise "Ağabicim" olmuştu. Onun da gözleri dolmuştu,görebiliyordum.

Bir anda güçlü kolları bana sarıldı ve beni kendine çekti. En sonda dayanamayıp ağabeyimin omuzunda ağlamaya başladım. "Ağabicim"diye seslendi bana.

Ben uzun zaman sonra ilk defa ağabeyimin omuzunda ağlamıştım...

"Ağabeyim,tamam geldim. Ağlama artık" dedi bir anda ona baktım ve gülümsemesini görüp gülümsemesine karşılık verdim. Ve beraber birbirimize sıkı sıkı sarılarak içeri girdik sanki ondan ayrılsam onu tekrar bulamayacakmışım gibiydi. Ondan ayrılmaktan korkuyordum.

Ağabeyim ile içeri girdik ve oturduk. bir anda telefonum titremeye başladı, gelen bildirime baktım 'Alper kişisinden bir yeni mesaj'yazıyordu. Telefonu bir anda ters çevirdim,ağabeyim olaylarda bir terslik olduğunu anlamış gibi bana baktı " Bir şey mi oldu ağabeycim?" diye sordu,kaşları havaya kalkmıştı. Ben ise ona aval aval bakıyordum ve bir anda cevap hızla cevap verdim "Yok ağabeyim bir şey,benim odaya geçmem gerekiyor."Göz devirerek cümleme devam ettim"Ayşe iki de bir yazıyor da . Ödevleri istiyor,derste not al diyorum ama dinleyenimiz yok ki. Neyse ağabeycim ben bir ödevleri atıp geleyim." dedim ve yanağına sulu bir öpücük bıraktıktan sonra odama doğru yürümeye başladım ve Alper'den gelen mesaja baktım.

Alper Atalar: Umay,bugün bize gelsen beraber ders çalışalım.

Umay Bayraktar: Tamam,ağabeyime sorup geleyim

Alper Atalar: Senin ağabeyin mi var?

Umay Bayraktar: Evet senin bilmemen normal çünkü senin geldiğinde ağabeyim üniversitedeydi.

Alper Atalar: Tamam o zaman sen ağabeyine bir sor bakalım.

Umay Bayraktar: Tamam

Dedim ve şirinlik yaparak ağabeyimin yanına gittim ve yanına oturup konuşmaya başladım "Ağabeyim"dedim ve bana baktı"Efendim ağabeycim"dedi. Ve bana baktı "Ben bir üst komşuya ders çalışmaya çıkabilir miyim?"dedim tatlı tatlı ve sorgulayan gözler ile bana baktı,ben ise on yalvaran gözler ile bakıyordum. Bir kaç dakika bakışmadan sonra beklediğim cevabı verdi " Tabii ki çıkabilirsin de bizim bu üst kata yeni birisi mi taşındı?" dedi sorgulayarak ve bana bakmaya devam etti ben de beklediği cevabı verdim " Evet ağabeycim ama senin bilmemen normal çünkü daha birkaç hafta oldu onlar taşınalı"dedim ve annem mutfaktan ağabeyime seslendi. "Berkay,bir bak hele" diye seslenmeye başladı ve ağabeyim bana"Tamam,sen git. Akşam da misafirliğe gideriz,hem ben de tanışmış olurum"dedi ve anneme doğru seslenmeye başladı ve gitti.