"ကိုကို ခဏနေမှလိုက်လာခဲ့"
မှော် အဝတ်အစားတွေပြန်ဆွဲဆန့်ကာ ပြုပြင်လိုက်
ပြီး ကားထဲကအရင်ထွက်ဖို့ပြင်သည်။
ဆူးသစ်က တံခါးကိုလက်နှင့်ကာထားလိုက်ပြီး
မှော်ထွက်လို့မရအောင် လုပ်သည်။
"အာဘွားပေးဦးမှပေါ့..."
"အခုပဲပေးထားပြီးပြီကို...ဒီမှာနှုတ်ခမ်းနီတွေ
တောင်မရှိတော့ဘူး "
"ကိုကိုမဝသေးဘူး.."
"ကိုကိုနော်..အရမ်းကဲမလာနဲ့.."
"လာပါ...ခဏလောက်ပဲ. "
ခဏကြာပြီးနောက် မှော် ဒုတိယအကြိမ်
အဝတ်တွေကို ပြန်ပြင်နေသည်။
ဆံပင်တွေကိုသေချာဖြီးသည်။
ဆူးသစ်က ကားထဲမှာဆောင်ထားသည့်နှုတ်ခမ်း
နီတောင့်ကို မှော့်ကိုပေးသည်။
မှော် နှုတ်ခမ်းနီပြန်ဆိုးကာ မှန်ထဲကည့်လိုက်ပြီးမှ
"ခဏနေမှလိုက်လာခဲ့နော် "
"အင်းပါ..သွား..
ငါးမိနစ်လောက်နေမှ ထွက်ခဲ့မယ်"
မှော် ကားထဲကအရင်ထွက်လာသည်။
ကားပါကင်ထဲကထွက်လာပြီး နံရံထောင့်ချိုးနား
အရောက် ဘွားခနဲတွေ့လိုက်ရသည့် နောင်နှင့်
ဟန်နီကြောင့်
"အမေ့...လန့်လိုက်တာ..."
"လာပါဦး...မေးစရာလေးရှိလို့"
နှစ်ယောက်အတင်းဆွဲခေါ်ရာနောက် မှော် ပါသွား
တော့သည်။
...........
မှော် ရာဇဝတ်သားတစ်ယောက်လို နောင်နှင့်ဟန်နီ့
ကို ရင်မဆိုင်ရဲပဲ ခေါင်းငုံ့ထားလေသည်။
"ဆိုပါဦး..ရှင်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ကျိတ်ပုန်းခုတ်
နေတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးအကြောင်း..."
"ရှူး...ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ..သူများတွေကြား
ကုန်မယ်..."
မှော် ဘေးဘီဝဲယာကိုကြည့်ကာ နောင့်ကိုလေသံနှိမ့်
ဖို့ပြောလိုက်သည်။
နောင်က ခါးနှစ်ဖက်ထောက်၍ မှော့်နားကိုတိုးလာကာ
"အဲ့ဒါဆို PD လည်ပင်းက စုန်းကိုက်ရာက
နင့်လက်ချက်ပေါ့...ကောင်မ...မကြိုက်ဘူး
မကြိုက်ဘူးနဲ့..ကြိုက်များသာကြိုက်ရင် PD
တစ်ကိုယ်လုံးနင့်ဗိုက်ထဲရောက်နေလောက်ပြီ"
