Ay Tutulduğu Gece [ Ara verildi ]

8.Bölüm

"Günaydın"

Gözlerimi elbette yatakta açmayı bekliyordum.Ama kendi yatağımda olacağını düşlemiştim . Tavanı evimin tavanının iki katı olan ,altın rengiyle kaplanmış,odanım bir kaç yüz metre büyüğü bir odada olabileceğimi hiç ihtimal dahilinde bulundurmamıştım.

"Günaydın prensim"

İkinci defa tekrarlanan günaydın merasiminden sonra bana seslenen kişiye döndüm.

Kaiyi bekliyordum.

Elbette o olmayacaktı yerinde.

"Siz"

Boğazımı temizleyip doğrulmaya çabaladığımda yanıma gelip beni tekrar yatağa doğru uzattı.

"Dinlen prensim kahvaltın birazdan gelecek.

Tekrar doğrulmaya çabaladığımda bana sert gözlerini dikti.

"Majesteleri lütfen"

Evet bu geçen gördüğüm adamdı.Müstakbel eşim.Ve tabiki ben bu adama saygısızca davranamazdım.

"Prensim rica ediyorum"

Ne kadar istesemde onu kıramazdım değil mi.

"Neden ben?"

Defalarca sormayı isteyip en sonunda yutkunduğum soruyu asıl sahibine sormuştum.

"Sen özelsin"

Tek kelimeyle beni öylece bırakabiliyor muydu. Kaiyi istiyordum ben,onun kokusunu,sesini,ta kendisini istiyordum.

"Ben insanım.Hiç bir özel tarafım yok"

Durup ellerini arkasında birleştirdi.

"Sen benim eşimsin.Bu senin özel olmana yeterli değil mi?"

Bu kadar basit olduğunu düşünmüyordum.Bunca yıl bu mevki aşılanarak yaşamış olmam,günlerce işittiğim ses,tanık olduğum cinayet bunların hepsinin manidar bir anlamı olmalı.Bu kadar basitçe kaldırılıp atılamaz.

"Peki majesteleri.Hizmetkarlarım nerede?"

Tabi ki Kaiyi soruyordum.Sehunu önemsediğimden değil sadece Kaiyi fazla önemsediğimden.

"Kapının önünde bekliyorlar"

Mutluluktan ağlayabilirdim. Ben bundan sonraki hayatımda Kaiyi bir daha göremeyeceğimi düşünürken kapımın önünde beni bekliyordu.