32- ÖZÜR DİLERİM... KIZIM

7 0 0
                                    

ÜÇ GÜN SONRA

Volkanın ameliyatı son derece iyi geçmişti üç gün boyunca yanından hiç ayrılmamış ve pansuman işleri için gönüllü olmuştum

üç gündür evde hiç bir şey olmamış gibi sus pustuk o gün o adamlara ne oldu bilmiyorum mesela Kadire ne oldu ya da babasına ne oldu hiç bilmiyorum sormadım çünkü düşündüğüm tek şey Volkandı hatta Vahit abiyle ve annemle bile o konu hakkında hiç konuşmadık 

Ev halkı volkana olan bu ilgimi anlamıyor ve merak ediyordu tabi onlara Volkanı sevdiğimi söyleyemiyordum 

Gün boyunca sürekli Volkanı kontrol ettim ama ona verilen ilaçlardan dolayı sürekli uyuyordu 

Sırtındaki yaralar gün geçtikçe daha da kötüleşiyordu su topluyor ve gittikçe daha da belirginleşiyordu 

Tekrar Volkanın yanına gittiğimde uyanıktı  

" günaydın " dediğimde gülümsedi 

" günaydın hemşire hanım " dediğinde güldüm 

" bugün kendinizi nasıl hissediyorsunuz Volkan bey " dedim hemen moda girerek 

" valla kollarımda bir hemşire olsa sanki daha iyi hissedermişim gibi" 

" üzgünüm bayım ama bu sizin açınızdan pek sağlıklı olmaz aksi taktirde canınızı acıtabilirim " 

" siz benim canımı asla acıtamazsınız hemşire hanım " sırtından dolayı yan bir şekilde yatıyordu ben yanına oturduğumda ise yüz üstü yatarak başını göğsüme yatırmıştı 

" sen iyi misin " 

" iyiyim sadece çok korktum " dediğimde saçlarını okşamaya başladım 

" ne oldu o gün yani bu nasıl oldu " dedi bacağındaki kurşun yarasını göstererek 

" Rüzgarla seni kamyonete taşıdığımız sırada kadir ateş etti ama Allahtan bacağına denk geldi " 

" onlara ne oldu peki " 

" en son Vahit abinin Kadiri vurduğunu gördüm öldü mü yaşıyor mu bilmiyorum biz oradan uzaklaşırken onlar çatışmaya devam ediyordu " 

" Vahit abiyle konuştun mu hiç " 

" hayır konuşmaya da hazır değilim zaten " 

" bence artık dinlemelisin bak her an her şey olabiliyor az kalsın ölecektim aynı şey Vahit abinin başına gelse hiç bir şey bilmiyor olacaksın " 

" ya düzgün konuşsana ya ne ölmesi ayrıca o kadar kolay değil " 

" Aslı Volkan kahvaltı hazır hadi gelin " Yağmurun sesini duyduğumuzda kapıya baktım 

" geliyoruz " diye seslendim 

" istiyorsan yemeği buraya getirebilirim sen kendini yorma " 

" hayır hayır iyiyim ben ayrıca yatmak canımı daha çok yakıyor " 

" tamam ama en azından merdivenden inerken Rüzgar yardım etsin sana " dediğimde başını olumlu anlamda salladı 

--------

Hep birlikte masada toplanmıştık 

" abi biz gittikten sonra neler oldu orada " diye sordu Volkan merakla 

" çatışma bir süre daha devam etti yaralananlar var ama can kaybımız yok çok şükür.... Kadir ve babası öldü " dediğinde sus pus kesilmiştik 

" neyin içine düştüm ben böyle ya " dedi annem 

" bunları nasıl normal bir şey gibi söyleyebiliyorsunuz anlayamıyorum " 

PARA AVCILARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin