𝗰𝘆𝗴𝗻𝗲 𝗻𝗼𝗶𝗿 | 𝗷𝗮𝗺𝗲𝘀 𝗽𝗼𝘁𝘁𝗲𝗿

vingt et un

pas l’amour, mais les pas d’une bonne fraternité

Gözlerimi kapatıyordum.

Uğultulu bir insan kalabalığının ortasında kaybolmuş iki çocuk masumca birbirine bakıyordu şimdi.

İnsanların telaşları arasında itilip yere sert bir şekilde düşmüşlerdi. Buna rağmen elleri birbirine sıkıca bağlıydı.

Gözlerini tekrar açtığım da iki çocuk büyümüştü ama elleri hala birbirine bağlıydı. Ancak ben hala o gri gözlerde küçük masum çocuğu görebiliyordum.

"Fragile ?"

"Hı ?" Soğuk hava içimizi titretir gibiydi. Gerçekten fazlasıyla soğuktu. Atkımı burnuma kadar çektiğim içim sesim oldukça boğuk çıkmıştı.

Tam ağzını açıp bir şey diyecekti ki karşımıza çıkan mağara ile sessizleşti. "Bulduk işte." diye mırıldandı.

İçeri doğru hızlı adımlar atacakken kolundan tutup durdurdum onu. "Dur, daha ne ile karşılaşacağımızı bilmiyoruz. Temkinli olmak en iyisi."

Parlak bir ışık saçan asamızı içeri doğru doğrulttuk sonra, yine de pek bir şey gözükmüyordu.

Çekingen adımlarla içeri adımladık. Daha ilk adımımda bile burası beni huzursuz etmişti.

"Fragile..."

Arkamdan gelen ses ile kafamı çevirmesem de adımlarımı durdurdum.

"Devam etmek zorunda değilsin."

Ona dönüp anlamsız bakışlar attığım da mağaradan geri çıktı. Peşinden gittiğim de sıkıntıyla avuç içlerini yüzüne bastıyordu.

"Ne oluyor Regulus ?"

Sessiz kaldı.

"Bu yola beraber çıktık, ne demek devam etmek zorunda değisin ?"

Kafasını kaldırıp gözlerimin içine küçük bir çocuk gibi baktı. "Anlamıyorsun, bu yola beraber çıkmadık. Ben çıktığım yola seni zorla soktum."

Onu anlamaya çalışıyordum ama bu çok zor oluyordu.

"Olmuyordu Fragile, öğrendiklerimi ve bana yüklenilen sorumlulukları taşıyamıyordum. Yanımda duracak hiç kimsem yoktu, abim bile kendine yeni kardeşler bulmuştu."

Seslice içini dökerken onu dinlemeye başladım. İlk defa bir şeye bu kadar tepki gösterdiğini görüyordum.

"O pisliğin gölgesinde kalmak, onun için savaşmak istemiyordum ama bunun için tek savaşamazdım. Çünkü ben kahrolası bir korkağım."