Zeytin Zamanı

Alıntı

Sevmek, sevdalanmak çok güzel di özellikle yüreğinde merhamet olan adamlara çok yakışıyordu... 

Baran, Gülgoncasının can yoldaşı.Herşeyi Baranla yaşamak, paylaşmak Gül için müthiş bir duyguydu.

Gül Düğün istememiş, Her ne kadar Baran, annesi, babası ısrar etsede onun yerine Bahçe'de iki odalı, başlarını koyacak ev istemişti, ve onlarda Gül'ün isteğini kabul etmişti.

Gelinlik giyip resim çektirmişler... Ve şimdi odalarına geçmişlerdi, Aile büyükleri bir geceliğine Ferhat gile gitmişlerdi.

Gül o zamanın geldiğini anlamıştı eli ayağı titriyordu heyecandan. Baran, Gül'ün çenesine dokunup kendine bakmasını sağladı içi titriyor du bu kıza her baktığında, bazen bu hisleriyle bilmeden zarar vermeye korkuyordu. Gül'ün güzelliği , Baranı deli ediyordu ilk bakışta kördüğüm olmamışmıydı zaten.

"Gül'üm" dedi sert baskın bir tonla , kendini dizginleyemeye çalışarak.

Gül gözlerini alamıyordu Baran'ın ela gözlerinden "Efendim" dedi yutkunarak , çaresizce, karşısında ki yağız adam aklını, yüreğini ele geçirmişti.

Baran, Gül'ün küçük elini tutup kalbinin üzerine koydu "Namusum, şerefim üzerine yemin ederim ki ölene kadar  bu yürekte sen olacaksın ,öldükten sonra bile sadece sen olacaksın Kadın" dedi Kadının gözlerine içine bakarak ve onun bir şey söylemesine fırsat vermeden, yüzünü karısının yüzüne doğru eğip sıcak nefesi ılık bir meltem gibi gül kurusu dudaklarına değdi "Hazırmısın Hatun'um "

Gül sadece başını salladı.

"Hatun'um hazırmısın dedim" dedi tekrar karısının sesini duymak istiyordu.

Gül yutkundu "Hazırım Baran'ım"
loş ışıkla aydınlanan odada, Baran tutkuyla karısının dudaklarına yapıştı. Öpücükleri o kadar şiddetliydi ki, karısının nefesi kesilircesine soluk almamasını sağladı. Sonunda, Baran geri çekildi ve alnını karısının alnına yasladı.

Yüzleri birbirine değdiğinde, tenlerinin sıcaklığı birbirine karıştı.

Baran, ela gözlerini yumdu ve karısının parfümünün tatlı kokusunu içine çekti. "Ben az sevmesini bilmem hatun," dedi kısık bir sesle. "Seni seversem aklımı, yüreğimi kaybederim... Ve kaybettim!!! "

Sözleri, karısının kalbine hançer gibi saplanıyor du . Kocasının sevgisi o kadar güçlü ve sarıcıydı ki, kendisini güvende ve korunmuş hissediyordu. Baran'ın kollarında, tüm endişeleri ve korkuları yok oluyordu... Sanki bir peri masalın içinde gibiydi.

Baran, karısının yüzüne baktı ve gözlerindeki arzuyu ve sevdayı gördü. Bu gördükleri karşısında kalbi sarsıldı,daha da hızla atmaya başladı. Bir an için tereddüt etti, sonra eğildi ve karısını tekrar öptü. Her bir öpücük, Baran'ın sevdasıyla eş değerdi.

Odanın sessizliği sadece kalp atışlarının ve yağmur damlalarının sesiyle bozuluyordu. İkisi de bu anın sonsuza kadar sürmesini diliyorlardı.

Gül, Baran'ın sert çehresine baktı baktı ve titreyen bir sesle fısıldadı: "Zamanımız varken çok sevelim birbirimizi Baran. Sensiz geçirdiğim her gün için bana bir öpücük borcun olsun, olur mu?"dedi yanakları utangaç bir kızıl tonuyla alev alev yanarken, Baran'ın arzulu bakışlarına karşılık verdi.

Gül'ün sözleri Baran'ın kalbinde derin bir yankı uyandırdı. Karısına sevgiyle sarıldı ve alnını alnına yasladı.

"Olsun be yavrum," dedi yumuşak bir sesle. "Bir öpücük değil, bin öpücük feda olsun senin ömrüne hatunum benim. Her anımda sadece seni düşünürüm, seni severim."

Baran'ın sözleri Gül'ün kalbini ısıttı. Ona sımsıkı sarıldı ve gözyaşlarını kocasının gömleğine sildi. Artık hiçbir şeyden korkmuyordu. Baran yanındaydı ve onu sonsuza kadar seveceğine söz vermişti.

Alev alev 🔥 oldu buralar.

Ahh Baran için ne düşünüyorsunuz 🌿