90 yıllar da Aydının köyünde başlayan, bir sevdanın hikayesi.
Baran Şirvan Diyarbakır'ın bağrından kopup Ailesiyle Aydın'ın köyüne geldiğinde, Sevdanın ateşiyle yanacağını nerden bilecekti.
Gül bir iftira ile Kürt bir adamla zoraki evlilik kurac...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birini sevmek, birine can olmak nasıl bir şey di ben bunu bilmiyorum dum, Annesizlik... Bu çok acıydı ben kendimi bildim bileli yoktu annem, kardeşime anne oldum daha ben çocukken, çocuğum oldu sıcacık bir yuva istemiştim , annem yoktu ama babam vardı varlığı yokluğu belli değildi üvey annenin ayaklarının altına atmıştı.
Ayşe kadın bir kere bile sevmedi kaç kare anne dedim, kardeşim bile anne dedi ama onun merhametsiz yüreği bizi sevmedi. 6 yaşında bir kız çocuğu, daha yaşını doldurmayan erkek bebeği sevmek çokmu zordu, gece korktuğum da hep kardeşime sarıldım, oda bana aç kalsak hiç aklına gelmezdi ancak babam gelince sofra hazır olurdu oda az az yerdik.
Şimdi ise bir sofranın başında kardeşim Tamer ve ben yuva dediğim insanlarla yemek yiyorduk. Akşam olmuştu ve kardeşim zar zor babandan izin alıp gelmişti ve evde bayram havası sarmıştı birden. Baran, Tamere öyle sarılmıştıkı sanki kardeşi gibi, hele Berivan arkadaşı gelmiş gibi muhabbet etmişti, Abdullah baba ile Fatma anam ise kendi evlatları gibi bağrına basmıştı.
Tamer hiç böyle bir ilgi görmediği için etrafa şaşkınlıkla bakıyor ve her fırsatta Baran'a enişte diye seslenip sorular soruyor, Baran'ın keyfine keyif katıyordu.
"Abla Ayşe ana yarın senin çeyizlerini gönderecekmiş, bir çöpün bile kalmasını istemiyormuş " dedi Tamer ve benim elimdeki kaşık yere düştü.
Annem olsaydı böyle olurdu, o hep gül güzelim derdi bana. Elleri kınasız gelini olmuştum Baran'ın
İlk defa Ayşe katın bana iyilik yapacaktı belki çeyizimin içinde anamın çeyizi de vardı.
"Biz gider alırız gelinimizin çeyizini alırız" dedi Abdullah baba.
"Abdullah amca anam dedi kimse gelmesin Ferhat ağabeyin minibüsünün içine katıp onunla gönderecek.Ablamın neyi varsa hepsini " dedi
"Tamam Tamer'im ben yarın Ferhatla gidip alırım" dedi ve konu kapanmıştı.
Herkes sessizce odalarına geçti Tamer bu akşam bizde kalacağı için yatak hazırladım oturma odasına ve doya doya öpüp ayrıldım odadan kardeş kokusu bu dünya ki cennet kokusu.
Baranla kaldığımız odaya geçtim. Berivanın bana verdiği uzun pamuklu geceliği giyip yer yatağına geçtim. Daha Baran odaya gelmemişti. Üzüntüye ellerime baktım "Keşke annem burda olsaydı gelin kınamı yaksaydı elime "
Artık daha fazla kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. "Anne, annemm ilk kınamı elime yaktığında 5 yaşındaydım o zaman sana kızmıştım konuşmamıştım seninle özür dilerim anne, ne olur gel söz hiç kızmıycam... Anne ben seni çok özlüyorum "
"Gülüm iyi misin? "
Baran'ın teleşlı sesini işittim ona bile bakamıyordum.
Yanıma geldi başımı kaldırıp kendisine bakmamı sağlamıştı.
