Het Bijzondere Avontuur (herschreven)

2

De glazen schuifdeuren van het hotel gingen automatisch open en Sonic stapte de warme hal van het hotel binnen. Hij liep verder, de ontvangsthal binnen, en ging aan één van de tafels zitten. Hij haalde de witte Chaos Emerald tevoorschijn en staarde ernaar. De smaragd glom in zijn handen. Hij had deze tenminste nog kunnen beschermen, want als de laatste ook was afgepakt, had hij echt een probleem gehad. Dan hadden zijn vijanden zes van de zeven Chaos Emeralds gehad, en nu hadden ze er maar vijf. Hijzelf had er nog één en één was er nog kwijt. Kon hij beter op zoek gaan naar de laatste Chaos Emerald, of kon hij de gestolen Chaos Emeralds beter terug halen? En hoe ging hij dat laatste doen? Hij was normaal niet zo van de plannen bedenken, maar meer van het doen. Zijn beste vriend Tails was meer van het denken.

Sonic trommelde met zijn vingers op tafel en keek bedenkelijk om zich heen. Wacht eens... in plaats van zijn tijd te verspillen met het bedenken van een plan, kon hij beter gewoon op zoek gaan naar die laatste Chaos Emerald. Daarna zou hij wel verder zien. Daarna kon hij de Chaos Emeralds nog altijd terug halen.

Sonic stapte naar buiten, het hotel uit en keek om zich heen naar de mensen die op weg waren naar hun werk of boodschappen deden. Hij ging op zoek naar de laatste Chaos Emerald. Waar zou hij beginnen? Gewoon Station Square dan maar? Hij liep over de lichtgrijze tegels en langs het station, wierp af en toe een blik op de mooie, grote oceaan naast hem aan de andere kant en liep langs de winkels en de kleine, groene grasperkjes in de hoeken van de stad. In het midden lag een groot grasperk en daaromheen reden auto's en in het grasperk zelf kon je zitten op twee bankjes.

Sonic liep over de stoep met zijn radar in zijn rechterhand en probeerde een signaal op te vangen, maar dat kwam niet. De Chaos Emerald lag dus niet in het centrum. Hij rende langs de juwelierszaak, langs de krantenwinkel en nog veel meer verschillende winkels en kraampjes en hij kwam weer terug bij het station. Hij ging terug het hotel in en liep door naar de linkerkant van het hotel en ging door de schuifdeuren naar buiten. Daar was het zwembad van het hotel en onmiddellijk begon zijn radar een piepend geluid te maken. Steeds sneller, en hij snapte waarom. Zijn blik gleed naar twee jongens van een jaar of achttien, misschien net twintig. De lange jongen met het vuurrode haar stond met een gele Chaos Emerald in zijn handen en keek er vol bewondering naar, terwijl hij er met zijn maat enthousiast over praatte. De ander, ook een jongen van ongeveer twintig jaar, praatte mee en maakte uitbundige gebaren. Sonic maakte geen geluid en stapte voorzichtig dichterbij de twee vrienden, die hun vondst dolblij bewonderden. In hun ogen leken Chaos Emeralds te staan, zo blij waren ze.

Sonic vroeg zich af hoe hij dit moest aanpakken, want ze stonden hun prachtige vondst vast niet zomaar af. Hij sloeg zijn armen over elkaar en vroeg: 'Hoe komen jullie daar aan?'

'Aahhh! Wat is dat?' De jongen met het korte, rode haar leek zich een hoedje te schrikken en hield de gele Chaos Emerald tegen zich aangedrukt. 'Wie of wat ben jij?'

'Puh!' Sonic sloeg zijn armen beledigd over elkaar en keek naar het zwembad. Nog niet iedereen kende hem en dat was hij even vergeten.

'Volgens mij heb je het beledigd,' zei de jongen met het bruine, korte haar dat alle kanten opsprong, vriendelijk en hij grijnsde. 'Maar wie ben je?'

'Ik ben Sonic, Sonic the Hedgehog!' zei de egel fel en hij voelde zich inderdaad beledigd. 'En ik ben geen "het"! Ik ben een egel!'

De jongen met het bruine haar moest zachtjes lachen en de blauwe egel trok een wenkbrauw op. 'Hi, Sonic. Mijn naam is Ritchie Siffer.'

'En ik ben Johan de Hoek,' zei de andere jongen, die hem nog steeds observeerde alsof hij hem helemaal van top tot teen wilde bekijken. 'Ben jij geïnteresseerd in deze diamant?'

'Het is geen diamant,' zei Sonic. 'Het is een smaragd en hij heet de Chaos Emerald. Er zijn zeven Chaos Emeralds en ik ben er inderdaad naar op zoek. Het is mijn missie om de Chaos Emeralds te beschermen, voordat ze in verkeerde handen vallen.'

'Deze smaragd is dus én groot én speciaal?' vroeg Ritchie. 'Ben jij een schatzoeker?'

'No way,' antwoordde Sonic. 'Ik ben geen schatzoeker, dat is Knuckles the Echidna, een vriend van me. Ik... help alleen mee met de zoektocht naar de smaragden. Deze keer is het mijn missie om ze te zoeken en te beschermen. Knuckles is de echte schatzoeker... en beschermer. Ik heb gewoon mijn missies die ik zo goed mogelijk probeer te voltooien. Wat gaan jullie met de Chaos Emeralds doen?'

'Johan en ik waren van plan om deze mooie smaragd te verkopen,' zei Ritchie en hij sloeg met een uitdagende blik in zijn ogen zijn armen over elkaar.

'Say what!' riep Sonic uit.

Ritchie glimlachte met een uitdagende blik in zijn ogen, alsof hij een reactie had verwacht.

'Aan wie?' snauwde Sonic.

'Aan de juwelier die we in deze stad hebben gezien,' zei Ritchie.

Sonic merkte dat hij naar woorden zocht, alsof hij nog niet helemaal vloeiend Engels sprak en ergens anders vandaan kwam. Toch kon Ritchie zich aardig redden in het Engels, vond hij.

'Oké, jullie willen die Chaos Emeralds dus verkopen. Voor hoeveel?' vroeg hij.

'Nou, je hebt ons net verteld dat deze smaragd heel speciaal is, dus we laten eerst bij iemand uitzoeken hoe duur hij is... Heb jij zoveel geld? Je wil hem kopen, toch?' vroeg Ritchie onschuldig.

'Dat is niet eerlijk!'

'Hoezo? Wij hebben het eerlijk gevonden,' kaatste Johan terug.

'Hoe? Waar?'

'In de achtertuin van Ritchie,' zei Johan. 'In Nederland, het stadje Terneuzen. We zagen de gele Chaos Emerald glimmen in de struiken, maar toen werden we aangevallen door een beest dat op jou lijkt. Maar zij was een vleermuis.'

'Dan hebben jullie Rouge the Bat ontmoet, de beste én de slechtste schatzoeker en de grootste vijand van Knuckles,' vertelde Sonic. 'Hoe komt het dat jullie de Chaos Emerald nog hebben?'

'Er kwam nog zo'n beest langs, maar die leek echt sprekend op jou. Een zwarte egel met een rode gloed en rode ogen, maar jij bent blauw en hebt groene ogen. Die zwarte egel schreeuwde iets en opeens kwamen Ritchie en ik in Station Square terecht,' zei Johan. 'Ik dacht even dat jij die andere egel was, maar daar leek je me te vriendelijk voor.'

'Nou, dan zijn jullie één van de weinigen die mij niet meteen voor Shadow aan zien. Die zwarte egel heet namelijk Shadow the Hedgehog, één van mijn vijanden. Waarom heeft hij jullie de Chaos Emerald niet afgepakt?'

'Wij zijn veel sterker dan hij,' zei Johan.

'Je bluft,' zei Sonic en hij trok een wenkbrauw op.

'Maar eh... jij bent dus geïnteresseerd in de Chaos Emerald?' vroeg Ritchie.

'Yep,' zei Sonic. 'Maar je gaat hem verkopen.'

'Dat was een grapje,' zei Ritchie. 'Als ik deze aan jou geef, wat krijg ik er dan voor? Wat kun je ervoor ruilen, of wat kun je mij geven?'

'Uhm...' Sonic haalde zijn schouders op. 'Een etentje?'

Ritchie schoot in de lach. 'Dat is te weinig, Sonic. Ik verwacht echt een ruil.'

'Pfff.' Sonic sloeg zijn armen over elkaar en stampte ongeduldig met zijn voet op de stoeptegels. Hij had niks kostbaars om te geven, in ruil voor de Chaos Emerald.

'Wij gaan het echt niet zomaar weggeven,' zei Ritchie en Sonic keek hem nors aan. 'Succes ermee.'

'Dan zal je nog meer problemen krijgen met Shadow,' zei Sonic uitdagend.

'Kan me niks schelen,' zei Johan, maar Sonic wist dat hij blufte.

Sonic balde zijn vuisten en keek ze nors na toen Johan en Ritchie terug het hotel in liepen, waarschijnlijk voor een kop warme chocolademelk of koffie of thee, want het was koud voor de maand januari. Sonic stampte ongeduldig met zijn rechtervoet op de grond en blies condenswolkjes in de lucht omdat het zo koud was. Hij moest een plan bedenken om die Chaos Emerald terug te krijgen...