Het Bijzondere Avontuur (herschreven)

1

Druppels vies regenwater sprongen omhoog toen hij door de donkere steegjes van Station Square rende. Hij keek af en toe over zijn schouder en hijgde de longen uit zijn lijf. Zweetdruppeltjes parelden over zijn voorhoofd en hij rende zo snel hij kon. Wat heel snel was, want hij stond er om bekend het snelste wezen op aarde te zijn. Toch wist hij dat Shadow, één van zijn vijanden, net zo snel als hem kon zijn, en hij had soms de grootste moeite om dat toe te geven. Toch was hij nu al een kwartier aan het rennen en hij vluchtte door de donkere steegjes, maar Shadow bleef hem achtervolgen en hij kon hem niet afschudden.

Shadow achtervolgde hem omdat hij, Sonic, zes van de zeven Chaos Emeralds had gevonden en die wilde hij nu van hem afpakken. De Chaos Emeralds, daar waren er zeven van en ze hadden allemaal een eigen kleur: rood, geel, lichtblauw, wit, donkerblauw, paars en groen. Het waren smaragden met grote krachten die nooit in verkeerde handen mochten vallen, en die Sonic koste wat kost probeerde te beschermen.

Plotseling was Shadow verdwenen en hij achtervolgde hem niet meer. Sonic keek over zijn schouder, merkte het op en bleef verbaasd en hijgend staan en hij keek schrikachtig om zich heen. Hij fronste bedenkelijk zijn wenkbrauwen en vertrouwde het niet. Waar was hij?

Plotseling zag Sonic een schaduw op het dak staan en hij zette het op een rennen. Dáár was Shadow! Hij stond hem op te wachten, klaar om aan te vallen. Hij moest een plan bedenken, een list...

Sonic verborg zich achter een hoop stenen, in de hoop dat hij even de tijd kreeg om een plan te bedenken. Jammer genoeg was hij niet de beste in het bedenken van plannen, dat was meestal zijn beste vriend Tails. Shadow was verdwenen en dat stond hem helemaal niet aan. Oké, wat ging hij doen? Als het moest zou hij vechten met hem, maar liever vermeed hij dat nog even omdat Shadow anders makkelijker de Chaos Emeralds kon afpakken. Het was niet zo zeer dat hij niet durfde, daar had hij eigenlijk geen moeite mee. Hij was bang dat zijn vijand hem zou beroven. Wacht eens... de Power Ring! Hij kon de Power Ring gebruiken. Die grote, gouden ring was zo machtig, daarmee kon hij Shadow wel verslaan!

Maar waar was Shadow? Hij was alweer verdwenen. Sonic begon te lopen, met de Power Ring in zijn handen en hij keek om zich heen. Plotseling voelde hij twee voeten in zijn rug, een heftige pijn in zijn rug en hij viel plat voorover in de regenplassen. Hij hield de Power Ring stevig in zijn hand geklemd, draaide zich om en wilde zich verdedigen, maar Shadow was hem voor. 'Chaos Blast!' riep hij uit. Een rode gloed verscheen rond de zwarte egel en alles om hem heen werd weggeblazen, ook Sonic zelf. De blauwe egel vloog letterlijk door de lucht en knalde met zijn rug tegen een stenen muur van een huis. Shadow riep nog een keer, maar deze keer gebruikte hij een andere spreuk. 'Chaos Spear!' Een helse pijn stroomde door Sonics lichaam en de blauwe egel viel voorover, op handen en voeten. Een bliksemschicht had hem getroffen, een magische bliksemschicht.

'Geef me de Chaos Emerald, of anders...' zei Shadow dreigend en hij stak zijn hand uit als teken dat Sonic de smaragd moest geven.

'No way!' Sonic hield de rugzak stevig tegen zich aangedrukt, kwam overeind en hield met één hand de Power Ring vast. De grote ring, die bijna zo groot was als zijn eigen hoofd, glom in de lucht.

'Ga je nou weer vervelend doen?' zei Shadow bot. 'Ik heb nog meer trucs voor je.'

'Oké, kom maar op!' zei Sonic, die zijn rugzak met de smaragden weer op zijn rug slingerde en de Power Ring stevig vast hield.

Shadow viel meteen aan en Sonic verdedigde zich dankzij het magische, gouden schild van de Power Ring, waardoor zijn tegenstander verbaasd op de grond viel. Hij viel opnieuw aan en opnieuw en opnieuw, totdat hij hijgend tegenover Sonic stond en zag dat het schild hem beschermde.

Sonic herinnerde zich plotseling de riem die Tails gemaakt had als een gadget. Hij had die nog in zijn tas zitten! Hij drukte met zijn wijsvinger op een knopje toen hij razendsnel de riem om had gedaan en Shadow stond plotseling stil, alsof hij was bevroren. De blauwe egel probeerde zijn spullen te verzamelen en weg te rennen, want het duurde maar tien seconden en die waren zo voorbij.

Opeens lag hij na een pijnlijke klap op de stenen en proefde het smerige water op zijn lippen. Shadow zat op zijn rug, hield zijn handen op Sonics schouders geduwd en hield hem zo vast dat hij niet meer weg kon. Sonic sputterde tegen, maar het haalde niets uit.

'Dankjewel voor de Chaos Emeralds, Sonic,' zei Shadow spottend en hij begon ze één voor één uit de rugzak te halen.

'Shadow! Geef terug! Geef die Chaos Emeralds terug!'

'Probeer me maar eens tegen te houden,' zei Shadow, die de vierde Chaos Emerald uit Sonics rugzak pakte.

Sonic kon geen kant op en hoe hij ook tegensputterde, hij kon niet ontsnappen. Shadow duwde zijn knie in zijn onderrug en haalde de rugzak leeg, en de blauwe egel had niets bij zich om weg te kunnen komen uit de greep van zijn vijand. Het was vernederend. Zijn tegenstander haalde één voor één de Chaos Emeralds uit de rugzak, langzaam, en stopte ze op een plek die Sonic niet kon zien.

'Zit stil,' snauwde Shadow, maar Sonic was niet van plan om te gehoorzamen en om zich te laten beroven. Hij werkte op alle mogelijke manieren tegen en toen Shadow zijn hand op zijn mond legde, beet Sonic in zijn hand. 'Au! Mispunt. Weet je wat? Ik neem jou ook mee, zodra ik alle Chaos Emeralds heb verzameld... Vier, vijf... AHH!'

Sonic wist niet wat er gebeurde, maar Shadow slaakte een kreet van pijn en vloog opeens meters door de lucht, om daarna met zijn rug tegen de muur te knallen en kreunend naar beneden te zakken. Hij bleef even zitten en legde zijn hand op zijn hoofd, alsof hij pijn had. Sonic kwam intussen razendsnel overeind, keek in zijn rugzak en zag nog één Chaos Emerald glimmen: de witte. Die moest hij beschermen! Hij draaide zich om en wilde weg rennen, maar zag toen opeens de mysterieuze figuur. De regen daalde op hem neer, terwijl hij met zijn donkere cape om zijn schouders geslagen in het steegje stond en toekeek hoe de blauwe egel de rugzak op zijn rug slingerde. Sonic gaf hem een knikje om hem te bedanken en sprintte ervandoor in zijn blauwe lichtstraal. De geheimzinnige figuur verdween ook.

Sonic sprintte in zijn blauwe lichtstraal door de straten van Station Square en de regen kletterde op hem neer. Er waren bijna geen mensen op straat, slechts een enkeling liep met een paraplu door de regen. Waar moest hij naartoe? Hij moest nu eerst zorgen voor een droge plek. Hij rende het hotel binnen en besloot om er te schuilen voor de regen en een plan te bedenken. Hoe kreeg hij ooit alle Chaos Emeralds terug?