Het Bijzondere Avontuur (herschreven)

6

Sonic zat met zijn handen in zijn stekels en wist niet hoe hij dit moest oplossen. Ze hadden de versteende Ritchie meegenomen naar Mystic Ruins, naar het huisje van Tails. Sonic probeerde hem te bellen met zijn Samsung Galaxy S24, maar Tails nam niet op. Hij zat natuurlijk op zijn cursus en Sonic trok even aan zijn stekels van frustratie. Hij kon het wel uitschreeuwen, maar deed het niet.

'Hoe gaan we dit oplossen? Ik hoop dat je een plan hebt, want jij hebt ons meegenomen naar Eggmans schip en nu is Ritchie veranderd in steen! Het is allemaal jouw schuld!' schreeuwde Johan met gebalde vuisten. Johan, die normaal gezien de rust zelve was, stond nu met gebalde vuisten en tranen sprongen in zijn ogen.

'Ja, ho eens even! Ik... ik... aaargh!' Sonic trapte de deur van het huisje open en sprintte in zijn blauwe lichtstraal naar buiten. Hij snoof de frisse buitenlucht op toen hij bij de vijver stond en keek naar beneden, naar zijn spiegelbeeld in het water. Wat moest hij nou doen? Hij wist niet waar hij het zoeken moest.

'Het was niet mijn bedoeling,' klonk opeens een stem. 'Het gebeurde gewoon.'

Sonic draaide zich geschrokken om, maar trok verbaasd een wenkbrauw op toen hij De Geheimzinnige tegenover zich zag staan. Ze stond voor hem en nu ze zo dichtbij stond, kon hij zien dat ze een vrouw was, een jongedame. De donkere cape wapperde in de wind en hij zag dat haar ogen blauwe oogschaduw op hadden. Haar puntige oren lieten de capuchon wat omhoog bewegen en er begon hem iets te dagen toen hij haar witte handschoenen zag en haar lange, witte laarzen met het roze hartje op het puntje van de laars. Hij durfde het nog niet direct uit te spreken, hoewel het op het puntje van zijn tong lag. Was het Rouge?

'Het gebeurde gewoon?' snauwde Sonic opeens, die weer begreep wat ze gezegd had en hij verhief zijn stem. 'Het gebeurde gewoon?! Jij... jij...!'

'Wil je niet weten wie ik ben?'

Sonic balde zijn vuisten en telde tot tien voordat hij zijn geduld zou verliezen. 'Ja, eigenlijk wel ja, hoewel ik al wel een vermoeden heb! Ben jij Rouge the Bat? Rouge?!' Hij rukte de capuchon van haar hoofd en ze keek hem schuldbewust aan. Ze leek niet eens zo heel erg geschrokken dat hij haar door had, eerder betrapt. 'Rouge!' riep Sonic uit, alsof hij verbaasd was van zijn eigen ontdekking. 'Hoe kon je? Waarom heb je...? Jij... jij!'

'Ho, halt! Ik ben een dáme, weet je nog?' Rouge sprong snel in de lucht, maar de blauwe egel hield zich in en viel haar niet aan, hij balde alleen zijn vuisten.

'Wat is er gebeurd? Waarom heb je Ritchie versteend? Hóé kan jij opeens magische krachten hebben?'

Rouge bleef op een veilige afstand in de lucht vliegen en wapperde langzaam en tegelijkertijd met haar vleermuisvleugels heen en weer. 'Ik heb een toverboek gevonden en nou ja, ik werd gewoon nieuwsgierig. Het was niet mijn bedoeling om Ritchie in een standbeeld te veranderen. Die sukkel liep gewoon in de weg.'

Sonic slaakte een diepe, geërgerde zucht. 'Een toverboek dus. Wat moet jij daarmee? En waarom heb je die ketting gestolen? En waarom doe je je voor als De Geheimzinnige?'

Hij plofte met een diepe zucht in het gras onder één van de zeven bomen en had daardoor gelijk wat schaduw. De zon prikte door de wolken en het begon een beetje warm te worden, maar nog niet te warm. 'Wat moet ik nou doen? Johan verwacht dat ik met een oplossing kom en ik... ik heb helemaal niks,' verzuchtte Sonic.

Rouge kwam naast hem zitten en legde een hand op zijn schouder. 'Sorry. Het was echt niet mijn bedoeling, maar misschien heb ik een ideetje. Kijk. Ik heb ook een Terugtoverboek.'

Sonic trok een wenkbrauw op, trok het boek uit haar handen en bladerde erdoor. 'Say what?! Maar dit is het! Misschien staat híér een spreuk om de betovering te verbreken! Een Terugtoverboek... daarmee kun je toch spreuken verbreken?'

Rouge knikte. 'Ja.'

'Ik moet gewoon de juiste spreuk vinden om de betovering te verbreken en dan komt Ritchie weer tot leven. Heu... is hij geen standbeeld meer. Dat is het! Kom mee, Rouge!'

'NEE!' Rouge trok haar arm terug en stapte snel achteruit, terwijl ze de verbaasde egel met een bedrukt gezicht aankeek. 'Volgens mij kan Johan mij wel vermoorden. Ik ga echt niet mee als hij er is. Ik heb dit gedaan, hè.'

'Oh ja.' Sonic keek bedenkelijk en kreeg toen ineens een ingeving en hij knipte met zijn vingers. 'Je kunt me beter de ketting geven, dan vergeeft Johan je vast wel!'

Rouge trok een wenkbrauw op. 'Johan en Ritchie hebben mij wel de Chaos Emerald gegeven, maar ik hun niet hun ketting. Het is zo handig, die Ster. Als ik jou de ketting geef, mag ik dan de Chaos Emerald houden?'

'No way, Rouge! Ik bescherm de Chaos Emeralds, dus ze weggeven voor een ketting zal ik nooit doen,' zei Sonic fel en hij balde zijn vuisten. 'Geef je me de ketting of niet? Dan kun je weer wel bij Johan in de gunst komen.'

'Ik heb je het Terugtoverboek gegeven om de vloek van Ritchie te verbreken en dat lijkt me meer dan genoeg. Ik ga niet het risico lopen dat jij MIJN Chaos Emerald afpakt, dus nee, ik geef je de ketting niet. Die Ster is veel te handig om weg te geven.' Rouge sprong in de lucht en flapte met haar vleugels heen en weer. 'Veel plezier met het oplossen van deze puinhoop, Sonic.'

Sonic had haar willen bedanken voor het geven van het Terugtoverboek, maar bedacht zich nu onmiddellijk. Hij keek toe hoe Rouge zich snel omdraaide en weg vloog, totdat ze nog maar een zwarte stip in de lucht was. Sonic hield het Terugtoverboek vast. Hij moest Johan vertellen dat hij een oplossing had gevonden.