Het Bijzondere Avontuur (herschreven)

9

Johan liet een paar druppels van het magische water op Ritchies standbeeld vallen en wachtte af. Langzaam werd Ritchies huid lichter en weer normaal van kleur. Hij knipperde met zijn ogen, bewoog zijn handen en vingers en benen en voelde aan zijn eigen gezicht, alsof hij het niet kon geloven. 'Wat is er gebeurd? Het lijkt alsof ik heel lang geslapen heb.'

Johan omhelsde hem stevig. 'Je bent weer genezen!'

Sonic knikte naar Ritchie, die hem verbaasd aan keek. 'Zo zie je er beter uit.'

Ritchie moest lachen en wilde het hele verhaal van Sonic en Johan horen. Ze legden drie luchtbedden bij elkaar, praatten nog tot laat in de nacht en toen Ritchie alles hoorde, was hij blij dat hij weer genezen en normaal was. En blij dat hij zo'n bijzondere egel had ontmoet die hem zo goed had geholpen.

'Nou, ik weet niet wat jullie gaan doen, maar ik ga slapen,' zei Johan geeuwend.

'Eerst nog een speech, op onze vriendschap,' zei Ritchie.

'Ja, prima,' zei Johan geeuwend. 'Slaap lekker.'

Sonic en Ritchie moesten lachen toen Johan binnen een paar seconden in een diepe slaap viel. Dat konden ze merken aan zijn rustige ademhaling. Sonic legde zijn armen achter zijn hoofd en staarde naar het plafond. 'Nou, ik weet wel een speech, een hele korte. Eind goed, al goed!'

- EINDE -