Jimin'in dengesi alt üst olmuştu ne diyeceğini bilemeden Jungkook'un gözlerine bakıyordu.Nereye koyacağını bilmeden sert göğüslere yaslasığı yumuşak ellerini yumruk yaptı.
Tüm kelimeler anlamsız gibi görünüyordu.Anlık bi cesaret ile kollarından güç alıp itti Jungkook'u geriye doğru.Jungkook böyle bir hamle beklemediği için geriye yalpalandı.Boşluğuna denk gelen bir hamleydi bu.
"Artık hiç bir şeyin anlamı yok.Bunu kabullenmemiş gibi görünüyosun."
Göz bebekleri ile Jungkook'un yüzük parmağına takılır kalarak konuştu Jimin.Jungkook nereye baktığını görünce sıkıntı ile iç geçirdi.Mutlu bir imaj adına aileler arasında veya önemli röportajlarda takardı yüzüğünü.
"Sen benim Chim'imsin en iyi sen bilirsin beni."
Jimin alt üst olmuştu.
"Ben senin değilim Jungkook.Ten başka bir tende nefes alınca her şey biter."
Aheste aheste bal gözlerinden bir yaş süzüldü.
"Biz bittik Jungkook.Ben bambaşka bir yerde senin acından kahrolurken sen çoktan doldurmuşsun içinde ki boşluğu."
Elini kendi kalbinin üstüne koydu Jimin.
"Lanet olsun hemde ablamla.Söylesene ben bunu mu hak ettim ? Bizim aşkımız böyle bir sonu mu hak etti ? Ben dudaklarımda hala seni taşırken hemde."
Jungkook kafasını sağa sola salladı.Anlamıyordu Jimin onu asla da anlamayacaktı.Ama haklıydı,çok haklıydı Jimin.
"Hiç bir şeyi bilmiyorsun.Ben seni hala tenimden atamadım.Dudaklarının tadı yıllarca dudaklarımda kaldı."
Jungkook Jimin'in yakasından tutup kendisine yapıştırdı tekrardan.Jimin'in boynunda derince soluklandı ve oraya etkili bir öpücük bıraktı.
Jimin kollarının arasında kayarken güzel oğlanın ince belini serçe kavramıştı Jungkook.Dudaklarını yavaşça Jimin'in boynundan kulağına getirdi ve yumuşak kulak memesine tutkulu bir öpücük bırakıp Jimin'de fısıldadı.
"Kokun olmadan ciğerlerim soluksuz kaldı.Nefesim kesildi."
Jimin yalvarırcasına konuştu.
"Lütfen.... Lütfen yapma Jungkook."
Jungkook hüzünle jimin'in gözlerinin en derinine baktı ince belde ki kollarını sıkılaştırdı.Bıraksa ondan gidecekmiş ve bir daha dönemecek gibi.
"Biz bittik Jungkook.Bizi sen bitirdin.Her şey benim için çok zorken işleri daha da katlanılmaz yapma."
Jimin konuştukça Jungkook daha da geriliyordu gözleri çoktan dolmuştu.
"Bırak...Bırak ben seni kalbimden çıkarayım.Sen ise ablamın kollarına geri dön."
Zor olsa bile Jungkook konuşmayı becerebildi.
"Sen yıllarca beni atamamışsın kalbinden.İki günde mi çıkaracaksın."
Jungkook Jimin'in yanağını okşadı.
"Biz birbirimize mahkumuz.Bunu asla güzel kafandan çıkarayım deme."
Jungkook'un son söylediği ile Jimin'in tüm bedeni titremişti.Hiç bir şey diyemedi.Hiç bir kelime seçemedi zihninde.
İkili bir süre bakıştıktan sonra Jungkook'un kolları gevşedi.Jimin kaslı kolların arkasından çıktı ve olayı terk etti arkasından bakan bir Jungkook bırakarak.
Belki de zaman onları bir araya getirirdi tekrardan?
-
Jimin tekrar masaya oturunca herkes ona "iyimisin"gibisinden bir soru yağmuruna tutmuştu.
