''Bana artık farklı bir şey söyle'' demişti hafif yüksek çıkan sesi ile.
Oturduğu sandalyeden hareketlenerek ayrılmış karşısındaki psikolog İbrahim Şahin Erarslan'ın masasına ilerlemişti. Masanın üzerine yasladığı eline doğru hafif eğildi.
''Beni bu cehennemden çek al artık!'' dedi
Tekrar doğrulduğunda eli üzerindeki deri ceketin cebine yol almıştı. Çıkardığı bir kutu ilacı sertçe masaya vurdu.
''Bir halta yaramıyorlar!'' dedi gür sesiyle.
Tekrar kutuyu kaldırmış ve bir kere daha masaya vurmuştu.
''Beni şu aptal nöbetlerden, olur olmaz ataklardan kurtaracak bir şey ver.'' dedi.
Kutuyu iterek psikoloğunun önüne doğru yollamıştı.
''İçtiğim sigara bile bunlardan daha etkili'' dedi.
Psikolog gayri ihtiyari güldü.
''İşte biz buna psikoloji diyoruz. Sen, sana iyi gelmesini istediğine meylediyorsun. Tıpkı Eflin gibi.'' dedi.
Cihan karşısındaki yaşlı adamın yüzündeki gülümsemeye donuk bir karşılık verdi. Eli tekrar ceketinin cebine yöneldiğinde çıkardığı sigara paketinden bir dal almış dudakları ile buluşturmuştu. İçine çektiği kirli dumanı ofisin zambak kokan havasına karıştırdı.
''Eflin ilaç değil'' dedi Cihan.
Bir dumanı daha içine çektiğinde geri bırakmadan önce gözlerini kapattı.
''İlaçtan öte...''
Gözlerini açmadan bir nefes daha çekti içine.
''O benim nefesim''
******
Duvara asılı takvimin sararmış yaprağını güçsüz parmaklarımın arasına alarak kopardım. Karşıma çıkan yeni sayfadaki tarih günümüze ait değildi. Bir yaprağı daha özensiz bir şekilde çekip aldığımda parmaklarımın arasında buruşturmam birkaç saniyede gerçekleşti. Ne yazık ki yeni sayfanın da tarihi, günümüzden epey uzaktı.
