Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Satır arası yorumlarımızı eksik etmiyoruz değil mi? Yorumlarda buluşalım çiçeklerim. Öpüyorum bol boll 🖤🖤🖤🖤
UMBRA | GÖLGENİN AŞKI
ONUNCU BÖLÜM
-Kaderden daha kumarbazı yoktur. Seni ve Cihan'ı aynı kulvarda buluşturan bu oyuna tüm varlığımı basabilirim küçük hanım. Sonuçlarını izlemekten büyük keyif alacağım-
Her şeyin mükemmel ilerlediği şu zamanlarda tam da böyle motive edici bir mesaja ihtiyacım vardı. Her şey o kadar kusursuzdu ki bir pürüz şarttı.
Bu oyuna tüm varlığını basacakmış meçhul şahıs.
Ben de Cihan ve beni aynı kulvarda buluşturan bu oyunda, tüm varlığımı çürütecektim. Biliyor muydu?
Bu mesaj kime aitti? Benim numaramı nereden biliyordu?
Telefon ekranından başımı kaldırdım ve kısa bir süre durakladım. Cihan'ın numarasını almamıştım. Tabi oda daha önce telefon ile iletişime geçmemişti.
Kendisi sokak köşelerinde sıkıştırarak iletişim kurmayı tercih ediyordu.
Sıkıntıyla oflayarak, saçlarımı başımın arkasına doğru savurdum. Elimdeki telefonu da koltuğa fırlattım. Koltuktan sekerek yere düşen telefonu umursamayarak odama doğru ilerledim.
Cihan gibi bir belaya bulaşmışken diğerleri artık umurumda değildi. Mesajın sahibi her kimse mutlaka ortaya çıkacaktı.
Kendi kendime söylenerek, lanetler okuyarak üzerimde ki kıyafetlerden hızlıca kurtuldum. Soğuk bir duş alıp oyalanmadan hazırlandım.
Ekranı çizilen telefonumu arka cebime sıkıştırarak evden ayrıldım. Dışarı adım attığımda yüzüme esen sert rüzgâra karşı gözlerimi kapattım. Günlerdir nefessiz kalmışım gibi derin bir nefesi ciğerlerime doldurdum. Boğazıma yapışıp kalan yumru asla geçmeyecek gibi, asla ciğerlerimi rahatlatacak nefese sahip olamayacakmışım gibi hissettiriyordu.
Salih'in yanında olmam gerekiyordu. Benim yüzümden canıyla cebelleşmişti fakat sırada çok daha kötüsü hazır ol da bekliyordu.
Saçlarımı hızla başımın üstünden arkaya savurdum. Bakışlarım varlığını yeni fark ettiğim Rıfat ve yanındaki adını bilmediğim adama döndü. Yanlarına doğru ilerlediğimde Rıfat başıyla selam verdi ve geçmem için kapıyı açtı.
''Nereye bırakalım sizi?''
''Teşekkür ederim, anne ve babamın mezarına gideceğim.''
Annemi ve babamı çok özlemiştim. Gidip kendilerine her şeyin yolunda olduğunu, başıma sardığım bu beladan kurtulacağımı söyleyecektim. Benim için üzülmemelerini, güçlü kızlarının bununda altından kalkabileceğini söylemeliydim.
