BENDEN BANA || Aslaz fic

KAHRAMAN • part 4

Merhaba sevgili gönül dostları umarım iyisinizdir ve sevişko aslazına hazırsınızdır. Rahatsız olacaklar banyodaki sohbetten sonrasını okumayabilirler. Umarım beğenirsiniz iyi okumalar ( müzik bölümden bağımsız son kısımları okurken dinlersiniz iyi gidiyor ayrıca sözlerini de seviyorum :) )

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Asi küflü evde koltuğa oturmuş sakinleşmeyi bekliyordu.  Alaz'ın sözleri beyninde yankılanıyordu. 'Sana ne' diyişi aklından çıkmıyordu ama hata Asi'nindi ne bekliyordu ki Alaz'dan Alaz hep aynı Alaz'dı. Ece'yi merak etmişti Asi yemek yemiş miydi acaba? Anne olmak böyle bir şeydi işte kafası ne kadar kalbalık olursa olsun bir kısmı her zaman kızı için vardı. Telefonunu çıkarıp Cesur'u aradı ve Ece'yi istedi

"Aşkım nasılsın yemek yedin mi?"

"Yedim anne Cesur dayım pizza söyledi şimdi de film izliycez mısır patlatıcak sanırım"

"Tamam bebeğim ne izleyeceksiniz bakalım"

"Hmm sanırım madagaskar izliycez anne onu seçtik"

"Ece evimizi özledin mi?" Asi'nin ansızın sorduğu soru Ece'yi şaşırtmıştı biraz düşündü ve içinden geçenleri söyledi annesine

"Özlediim en çok piko'yu özledim arkadaşlarımı da özledim burda hiç arkadaşım yok"

"Gitmek ister misin peki?"

Asi Ece'yle konuşurken kapı kuvvetle çalınmaya başladı. Gelenin Alaz olduğunu biliyordu başka kim olacaktı ki kapıyı açtığında delirmiş halde karşısında duran Alaz şaşırtmadı onu

"Asi bak onlara ihtiyacım va-" bağırarak başladığı cümleyi bölen Asi'nin sakin sesi oldu

"Ece filmin bitince dişini fırçalayıp uyuyorsun tamam mı bebeğim bekleme benim gelmemi yat uyu" Alaz susmuştu elleriyle ensesini sıvazlıyordu biraz olsun sakinlemişti sanki Ece'nin ismini duymak bile biraz olsun kendine getirmişti onu

"Anne eve mi gidicez?" Bir süre sessiz kaldı Asi Alaz'a kaçamak bir bakış

"Evet aşkım yarın gidiyoruz o büyük kanatlı otobüslere binicez ve yarın gece evimizde uyuycaz" konuşurken Alaz'ın gözlerinden başka her yere bakmıştı sonunda Asi telefonu kapattığında göz göze geldiler.

"Gidiyor musunuz gerçekten"

"Evet yarın gidiyoruz"

"Gidemezsiniz!"

"Buna sen karar vermiyorsun"

"Asii!!"

"Ne Alaz ne kandırmayalım birbirimizi istemediğini biliyoruz ikimizde senin için diyorum yani ben"

"Saçma sapan konuşma Asi yok öyle bir şey!"

"Yok öyle bir şey öyle mi?" Kaşlarını havaya kaldırarak dolu gözlerle Alaz'a döndü Asi be devam etti usulca "O zaman biz neden yıllardır yalnız kaldık, neden Ece'nin babası yanında değildi?"

"Çünkü sen bana yalan söyledin!" Bağırıyordu Alaz zaten yoksunluk krizinin verdiği mantıksızlıkla üzüntüsü birleşince iyice dengesizleşmişti. "Kapına geldim gözlerinin içine baktım özür diledim... affetmeseydin, köpeğin yapsaydın beni süründürseydin ama sen ne yaptın bana yalan söyledin"

"İçinde boğulacağın bir ailen daha olsun istemedim." Gayet sıradan bir şey söyler gibi döküldü sözler dudaklarından. Bu sözler yıllardır ona ızdırap veren sözlerdi Alaz'ın sözleriydi... nasıl olurda birlikte kuracakları ailenin içinde boğulacağını düşünebilirdi ki? Aklı almıyordu Asi'nin.