BENDEN BANA || Aslaz fic

KAHRAMAN • part 6

Merhabalar sevgili gönül dostlarım umarım iyisinizdir. Yaz olmasına rağmen hastalıklar peşimi bırakmadığından ve bağ bozumu zamanı geldiğinden bölüm birazcık gecikti affedin beni :)

Depodan sonra hayalini kurduğum, alamadığız için delirdiğim hastane aslazını yazmak istedim, umarım seversiniz yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar dilerim 🤍

********************************************

Alaz rahatsız koltukta uyuyakalmıştı. Geçirdiği günün tüm stresi ve yorgunluğuyla dalmıştı uykuya, ona kalsa gözünü ayırmaz uyanana kadar Asi'sini izlerdi. Asi'nin bir ara uyanıp adını fısıldaması bir nebze de olsa Alaz'ın içini rahatlatmıştı. İsmini fısıldayıp tekrar derin bir uykuya dalmıştı Asi. Alaz hemen doktorları çağırmıştı Neslihan gelmiş kontrol etmiş durumunun iyi olduğunu söylemişti. Alaz ile konuşmaya çalışmış ancak bunda başarılı olamamıştı. Hiçbir şeyin önemi yoktu Alaz için umursadığı tek şey Asi'ydi.

Asi'nin kalbi durduğunda nasıl da nefesi kesilmişti Alaz'ın. Her şeyin sonunun geldiğini düşündüğü bir noktadaydı o an ama şimdi Asi iyiydi, hayattaydı. Önemli olan da buydu zaten aralarında çözülmemiş milyonlarca problem vardı ama şimdi bunlar Alaz'a büyük dertler gibi gelmiyordu. Nasıl olsa Asi'si yanındaydı her şeyi çözerlerdi birlikte. Gerçi şu ana kadar neyi konuşup çözmüşlerdi bilmiyordu ama olsundu.

Biraz sonra Asi ağır ağır gözlerini açmaya çalıştı. Uzun süredir uyuduğundan içeri giren gün ışığı gözlerini kamaştırıyordu. Nerde olduğunu anlamaya çalıştı önce başını hafifçe sağa döndürdüğünde koltukta uyuyakalmış Alaz'ı gördü. Şaşırsa mı bilemedi, son zamanlarda çok sık rastladığı bir durumdu Alaz'ın yanında olması. Rahatsızca kıpırdandı yerinde, hafifçe boğazını temizledi. Susuzluktan olsa gerek sesi çatallıydı, dili damağı kurumuştu. Açıkçası perişan haldeydi.

Asi'nin kıpırdanması ve hafifçe gelen öksürük tarzı sesler Alaz'ın uyanmasını sağlamıştı. Yavaşça gözlerini aralayıp Asi'ye baktı. Uyandığını gördüğünde gözleri parladı.

"Asii" usulca seslenmişti duyduğundan bile emin değildi.

"Ece nerde?" Asi'nin sorduğu soruyla yeniden uyumayacağına ikna oldu Alaz

"Ece iyi Cesur'la birlikte, sen... Sen nasılsın?"

"Bilmem, iyiyim sanırım... noldu bana" her konuştuğunda kemikleri sızlıyor boğazı ağrıyordu sanki Asi'nin.

"Dur ben doktor çağırayım hemen, bir baksınlar"

"Alazz dur"

"Noldu bir yerin mi acıdı iyi misin?"

"Su" daha fazlasını diyemedi boğazında acayip bir yanma hissi vardı. Alaz hemen odadaki su şişesine yöneldi ve bardağa su koydu. Sonra Asi'ye doğru verecekti ki vazgeçti.

"Şu an su içebilir misin bilmiyorum iki dakika dayan tamam mı hemen doktor çağırıp gelicem önce bir baksınlar sana" Asi'nin bir şey demesine vakit bırakmadan hızlı adımlarla çıktı hastane odasından bir hemşireyi çevirdi ve Asi'nin uyandığını doktora haber vermesini istedi. Sonra aynı hızla odaya geri döndü.

"Çağırdım şimdi gelicek doktor ona sorarız bakalım ne yiyip içeceksin." Tamam anlamında başını salladı Asi konuşmaya mecali yoktu. Bir süre sonra odaya giren tanıdık simaya gülümsedi Asi. Gelen Neslihan hanımdı, kadının gözlerindeki anne sıcaklığını hissetti hemen.

"Asi nasılsın kızım?" Nazik bir tonda konuşuyordu Neslihan. Asi'yi görmek kadının eski günlere olan özlemini arttırmıştı.

"İyiyim Neslihan teyze sağ olun" sesi çatallı çıkmıştı Asi'nin, Alaz daha fazla dayanamayıp böldü konuşmalarını