'Petersburg Rusya'
"Aldığımız haberlere göre , 29 katliamları ülkede devam ediyor kim olduğu bilinmeyen bir grup şahıs bilim insanlarına karşı ciddi şekilde tahribat yapıyor.
Her ay başka bir şehir ülke kasabada yaşanan gizemli olayların nedeni bil...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yıkım sadece görünen hissesi değil hayatın, ta kendisi"
... "Emily bana söyle, ben çok mu kötüyüm?" Mağrur kadın yaralarla dolu bakışlarını Ricardo'ya dikti "hayır kötü değilsin" psikopatça gülümsedi Ricardo.
"Biliyordum sevgili karım" dedi, ancak duyguları çalınmış ruhu kararmış kadın Kendi ölümünü yazarmışçasına hastalıklı kocasına fısıldadı. "sen kötü değilsin! Sen şeytanın bile korktuğu bir iblissin! karanlığa gömülüsün, ancak o, gömüldüğün siyaha beni de çektin" Derin nefes aldı. Hiç duyulmayacak kadar sessizliğe çaresizce fısıldadı.
"Neden?" Ricardo'nun şeytanı gülüşü söndü. Gözlerinde ki ifade kurbanını parçalamak isteyen bir timsah gibiydi. Korktu kadın artık yanacak canı olmayacağını düşündü hayır bu ölüm değildi, daha kötüydü. Emily'in olmayan kurumuş göz yaşları... bu yaşların kaynağını nerden buluyordu? Ancak yine durmadılar puslandı görüşü.
Artık ölmeye bile çalışmıyordu. Çünkü ona bunun için bile hak tanınmamıştı. Küçükken babasının ettiği zulümleri, şimdi kocası etmiyor muydu? Ne değişmişti ki ? Neden kadın acıya Alışamamıştı hala ? Bu soruların cevabı koca maziden sorulurdu. Ancak sormaya cesareti olan var mıdır? Yoktu...
Oda aniden sessizliğe gömüldü kadın hareketsiz duruyordu. Tek soluğunun sesi vardı cansız odada kocası ahşap masanın yanındaydı. Bir zamanlar severek aldığı o iğrenç hayattan kurtulduğu için sevinen bir tarafı vardı. Ancak günden güne solan hatta kuruyan bir güle dönüşmüştü.
Korkunç bir kahkaha yayıldı etrafa Ricardo'nun korkunç saf acıdan beslenen tarafının kötücül kahkahasıydı bu.... Ne yazık ki genç kadın bunun anlamını iyi biliyordu. Korkudan tir tir titriyordu. Daha iyileşmemiş yaraları sızım-sızım sızlıyordu.
Kadın yorgundu bitkindi gözlerini kapatmakta veya açmakta zorluk çekiyordu. korkudan tir tir titriyor başına gelecekleri önceden tahmin etmeye çalışıyordu. belki kaderi böyleydi acılar onun için yazılmıştı mutluluk, gülümseme ve ya mutluluk gözyaşları ona haramdı.
Hastalıklı kocası dışarıda Melek içeride şeytan olan bu adam onu bitirmeye yemin etmiş gibiydi. yavaş yavaş ruhunu emerek yok edecekti. güçlüydü kadın ama bir o kadar da güçsüz, çünkü ona susmak öğretilmişti babasından kalma bir öğüt ya da hep susarak yaşanması istenilmişti.
Zavallıydı sustu! ,Güçsüzdü sustu! ,mutlu değildi sustu!, Ona acıyı yaşattılar sustu! ama hep düşündü neydi günahı ? neydi annesinin onu doğurmaktaki amacı ? oysa hep çalışmıştı sevilmeye muhtaçtı. "Niye korkuyorsun Emily?" Diye yaklaştı şeytanın vesvesesi "O acı çekerken esip Gürlemen nereye kayboldu?" "Cidden sevileceğini düşünüyor musun?" Yüzünü buruşturdu iğrenirmiş gibi. "Seni kim sevmiş ki ?çok aptalsın Emily çok şu kir tutmuş saçlarının sevgiyle okşana bileceğini düşünüyor musun Emily? " gözlerini kapattı Emily bu zehirli sözleri duymamak için.
