Kötü Kan / Aslaz

1. Anda Kalanlar

Selam,

İsmine Kötü Kan dedim, ama konu ve kurgu oldukça farklı.

Madem dizi olarak alamadık, aklımızda kalacağına okuyalım istedim ve 5-6 bölümlük bir mini seri olarak tasarladım. Bu evrenimizde kalemimiz biraz daha keskin olacak, şimdiden belirtmek isterim.

Babamızın Ertan Saban olduğunu söylememe gerek yok herhalde 🥰

Şimdiden iyi okumalar, dilerim seversiniz. Yorumlarınızı merak ettim.

Sevgiler

-------

"Başlıyoruz." kendini telkin ederek ve derin bir nefes vererek Beyoğlu İlçe Emniyet binasının kapısından içeriye adımlıyordu.

"Asi kızım tatil yaramış, çok iyi görünüyorsun." evrak ve mini kol çantasını güvenlik kontrolleri için banda bırakırken tanıdık sesten işittiği bu güzel yorumla gülümsemişti Asi. Aslında zapt etmek için tepesinden gelişi güzel topladığı bukleli saçı, üzerinde mecburiyetten giyindiği beyaz dar gömleği ve gri tonlardaki takım elbisesiyle bu haline çok iyi demezdi ancak orta olarak nitelendirebilirdi. Ama son iki yıldır gece gündüz neredeyse her gün geldiği bu emniyette yorgunluktan gözleri şiş ve yerlerde sürünür vaziyette değişen görünümden olsa gerek, bir haftalık tatil sonrası bu hali etrafındakilere çok güzel gelmiş olmalıydı.

"Sen bir de beni çıkarken gör Haluk amca." dedi gülümseye devam ederken cihazdan geçiyordu. Tatil sonrası önüne bırakılacak yığınla suçlu dosyası olduğunu bildiği için buradan nasıl çıkacağı konusunda gerçekten şaka yapmıyordu.

Başına gelecekleri bildiği için bu cevabına tebessümle gülerek karşılık vermişti Haluk. Aynı zamanda önündeki kontrol ekranından göz ucuyla çantaların içine bakıyordu.

"Yine doldurmuşsun çantanı minik minik, ne bunlar allah aşkına. Ben kontrolden bıktım sen taşımaktan bıkmadın." Asi'ye gülerek takılmaya devam ediyordu.

"İhtiyaç halinde yanımda olmamasından iyidir, değil mi?" cihazı öttürmeden geçmeyi başardığı kontrollerden sonra çantalarını alırken, duyduklarından hissettiği rahatsızlığın yüzüne yansımamasına gayret ederek, yaparken çok başarılı olduğu sahte gülümsemesini takınmıştı Asi. Sabah sabah çok gereksiz bir yorum işitmişti ve bir gece önce döndüğü izinden sonra yaptığı bu dikkatsizliğin yorgunluğundan olduğunu biliyordu. Çözmesi gereken bir sorun daha.

Binanın içine her zaman ki gibi kargaşa hâkimdi, her odadan bir görevli polis memuru çıkıyor ve diğerine giriyordu. İstanbul'un en işlek, kalabalık ve özellikle eğlence hayatı yoğun olan bu ilçesinin emniyetinde oluşan yoğunluk kimse tarafından yadırganmayacak kadar benimsenmişti.

Her zaman ki gibi koridorun en başında onu karşılayan beyaz kapı ve hemen yanında duvardaki isme rahatsızca kısa bir bakış atmıştı.

Kartal Karaca - İlçe Emniyet Müdürü

Babasıyla aynı iş yerinde çalışıyor olmak onun için her anlamda zorluktu. Ama burada birbirlerini görmezden gelip iki yabancı şeklinde çalışmaya alışmışlardı, babasının katı ve disiplinli duruşu çoğu zaman etrafındaki diğer memurların da Asi'nin onun kızı olduğunu unutmasını sağlardı. Uyumsuz çalışma saatleri de buna kolaylık sağlıyordu, birbirleriyle denk gelmeleri giderek daha da zorlaşıyordu. Sabah 7'de Kadıköy Moda'daki evlerinden çıktığında babası evde yoktu, kim bilir belki de bu kapının ardında yine işlerine gömülmüş bir şekilde çalışıyordu, çok sevdiği eşini kaybettikten sonra yıllardır yaptığı gibi. Huzursuzca başını sallayıp devam etti.