DARMADAĞIN

5. İntikam Ateşi

Soğuk 

Çok soğuk 

Kanım buz tuttu 

Göz kapaklarımı hareket ettiremiyordum.

En son ne olmuştu , hiç bir şey hatırlamıyorum . 

Bileklerim acıyor , parmaklarım uyuşmuştu , boynum tutulmuş vücudumun herhangi bir kısmını hareket ettiremiyordum . 

Daha neredeydim onu bile bilmiyordum .

Gözlerimi açtığımda nerede olduğuma dair hiç bir şey anlamadım etrafımda görünen her yer buzdu soğutucular vardı ve hepsi açıktı arkamda  sağ ve sol yanımda toplam 3 tane soğutucu vardı ve hepsi direkt olarak bana geliyordu duvarlar buz tutmuş.

Ayaklarımın altında ki buzlar soğuktan adeta bir iğne gibi batıyordu . Ayakkabılarım neredeydi .

Saçlarım dağılmış topuzum bozulmuştu üzerimde ki ceketi ben mi çıkarttım da hatırlamıyordum 

O kadar soğuktu ki sanki buzullardaydım . Fakat buzlardan inceleyebildiğim kadarıyla  ben ... Ben  bir kamyonun kasasındaydım . 

Bir kamyon kasasının tam ortasında soğutucuların arasında ellerim ayaklarım bağlanmış hatta ipler buz tutmuş bir halde oturuyordum.

Dışarıdan erkek sesleri geliyordu . Bir şeyler konuşuluyordu . Sesleri net değildi boğuk geliyordu duyabildiğim kadarıyla birisi  '' Nasıl başardınız  bunu buraya getirmeyi '' diye sordu . Ses çok tanıdıktı  sanki ... sanki yıllardır tanıyordum bu sesi . Zihnimi ne kadar zorlasam da bu tanıdık sesin kime ait olduğunu  hatırlayamadım . Düşüncelerden kurtulmamı etkileyen  şey bir çığlık sesiydi .

Bu çığlık sesi ...  Zihnim çok yorulmuştu sesleri ve görüntüleri ayırt edemiyordum . Ama bu çığlık sesi anneme aitti. tam ben sesin anneme  ait olduğunu anladığım da bir çığlık sesi daha yükseldi.

Neler oluyordu . Zihnim yeni yeni kendine geliyordu .Annemi kurtarmam gerekiyordu .Önce bu sandalyeden sonra bu kamyon kasasından kurtulmam gerekiyordu . kafamı arkama çevirdim ve bağlı olan ellerime baktım parmaklarım morarmış bileklerim kesilmişti . İpler kan olmuştu .

parmak uçlarımdan kanlar damlıyordu.

İpleri biraz olsun gevşetebilmiştim . Daha hızlı olmam gerekiyordu . Annem için ... 

Birkaç dakikalık uğraş sonucu ipi çözmeyi başarmıştım . Ayak bileğimde ki ipten de kolaylıkla kurtulmuştum . Kalkmak üzereyken kamyonun kapı açılma sesleri geldi hemen sandalyeye oturum ipleri rastgele taktım sanki bağlıymış gibi izlenim yaratmak için .  Hemen sonra kamyon kapısı açıldı kapı kantlarında biri sağa diğeri ise sola doğru açıldı .

Kasanın içine giren ışık etkisiyle mi bilmiyorum ama gözlerimi açamadım .

Sonra bir ses duydum . Pamir'in sesini ...

''Doktor sakin ol sadece kabus görüyorsun hadi uyan '' sonra saçlarımı okşayan elini hissettim . Sıcacık eli saçlarımın arasına karıştı .  Çok terlemiştim kan ter içinde kalmıştım . Pamir'in diğer eli  de benim sol elimdeydi yatağımın sol kısmında oturmuş benimle ilgileniyordu . Ne kadardır bu böyleydi hiç bir fikrim yoktu.

'' Doktor sakın korkma her ne görüyorsan sakın korkma '' sol elini boynumda hissettim sıcak tutuşu içimi yakıp kavuruyordu . Ama olmaz bu adam katil . Babamın katili . '' Ben yanındayım ''.

yavaşça gözlerimi araladım . ''Belki de yanımda olduğun için her şey böyledir'' . Dudağımdan dökülen kelimeler canını acıtmış olacak ki yüzünde ki hafif gülümseme de tamamen soldu ve ellerini ateşe dokundurmuş gibi hızlıca geri çekti .