DARMADAĞIN

4. Sessizlik Arbedesi

Bu duyduklarım gerçek değildi değil mi böyle bir şey yapmadı Bige kızım kendine gel adam azılı bir katil senin babanı mı öldüremeyecek . Adam psikopat önce öldürmüş sonra gelip kızına haberin var mı diye soruyor pişkinliğe bak ya ama zaten pişkin olmasa katil olmaz of Bige iyice saçmaladın yeter mantıklı düşün 

Elimdeki telefonla hiç aralık vermeden  Pamir'i arıyordum ki gerçekleri ona soracaktım . Ya söyleyecekleri doğru değilse sadece ona inanmak istiyorsam . kafam karışıktı spiker kadının sesi beynim de yankılanıyordu eş zamanlı olarak kapımın zili bütün evin içini gürültülü bir şekilde doldurmuştu . bir gece de iki kere .

koşar adımlarla açtım kapıyı. çünkü kimin geldiğini çok iyi biliyorum .

karşımda duran kişi sanki az önce kapıyı alacaklı gibi çalmamıştı . Pamir hep böyle miydi . Hep vurdumduymaz mıydı böyle . Eğer böyleyse de ona haddini bildirecek biri var artık .Hem de bir psikolog 

hiç  bir şey olmamış gibi içeriye doğru ilerlemeye başladı . bende kapıyı kapatarak Pamir'in ardından içeriye geçtim . haki renkteki koltuğumun üzerinde duran  kar küresi paketine bakarak gülümsüyordu . ama çok güzel gülüyordu . bu güzel gülüşlü adam mı öldürmüştü benim babamı  . Gerçi düşününce olabilir diyorum çünkü annemde çok güzel gülerdi gözlerinin içi parlardı gülünce .

" Hangi yüzle buradasın  . Babamı  öldürdün  sıra bana mı geldi ha ? "

Kaşlarımı çatmaktan artık uyuşuyordu.

" öldürdüm . Evet "

Verdiği cevabın  yarattığı sinirle üstüne yürümeye başladım. 

" Bir de utanmadan sıkılmadan öldürdüm diyor ben sana klinikte bile söylediğinde yalvardım sana yalvardım söylediğinin yalan olduğunu düşünüp seni oracıkta  "  derken lafımı bir bıçak gibi kesti '' beni oracıkta ne Bige hadi söyle çekinme ama söylerken gözümün içine bak'' 

İçimde ki hırsın eşi benzeri yok .şuan öyle acımasız ve duygusuzum ki bir katilden farksızdım .

'' Seni oracıkta öldürebilirdim'' dedim . gözleri buğulandı gibi oldu . Tepkisizdi tepkisiz kaldı .Hiç bir şey söylemedi 

Tek bir cümle 

Tek bir kelime 

Tek bir harf bile sarf etmedi bana .Ben onun gözbebeğinin tam içine bakarken o benim yüzüme bile bakamıyordu . 

üzülmüyordum 

üzülmemeliydim 

En azından babamın katili için üzülmemeliydim .

Ağır adımlarla kapıya doğru ilerledi ve kapı kulpunu tuttuğunda  ''20 yıl oldu Bige küreyi sevmene gerek kalmadı ''

Pamir Yalçın

kimdi

hayatımda ki konumu neydi 

seansa gelen hastam mı 

babamın katili mi 

yoksa

kürenin asıl sahibimi

çünkü  ben henüz 4 yaşındayken tanıdığım Pamir bu olamazdı. Adını öğrenmek için saatlerce ağladığım , bana kar küresi verdi diye havalara uçtuğum , benim çok sevdiğim evimi seven , bana son kez dönüp gülümseyen çocuk azılı katil Pamir Yalçın olamazdı . Aklım almıyor nasıl olurdu ki nasıl . Onu bu hale ne getirmiş olabilirdi ki.

Artık neye şaşıracağımı bilmiyorum , ya da daha ne öğrenebilirim ki diyorum ama bu gidişle öğreneceklerim pek de az değil gibi görünüyor.