B. T. 30.12.2023
~TURGUT ALPDOĞAN~
O'nu ilk gördüğümde bir Ramazan Akşamıydı.
Elimin kirine, üniforma'mın tozuna rağmen kapısını sonuna kadar aralamış, sofrasına buyur etmişti beni.
şaşırdım.
kim kirli bir adamı evine almak isterdi ki?
o aldı .
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sezon 2 Bölüm 1 :
~Yara~
♡
YAREN KAYA
Kalpteki yorgunluk nasıl geçer anlayamamıştım yıllarca. Ne yapsam içimde hep bir burukluk kalıyordu.
Fakat sonralardan amansız bir Aşkın tohumu düştü gönlüme. Hayret ettim. Aşk, nasıl bir duyguydu da hem mahvedip hemde kol kanat oluyordu?
Ben yaralı bir kuş misali çırpınıp dururken bir el okşadım kanadımı. Arada acıttı canımı ama sardı da yaralarımı... Sevdanın zehirli suyunu yudumladığım da ilmek ilmek işledi içime.
Zehir kanıma karıştı , mantığımı etkisiz hâle getirdi.
Aşkım bir sel oluşturdu ve diğer bütün hisleri de beraberinde sürükleyerek yüreğime aktı.
Fakat en baskın duygum Özlem'di. Kalbimi ellerinde tutan bir adam var dı, her an kendini özleten.
"Öğretmenin zil çaldı teneffüs'e çıkabilirmiyiz? " Duyduğum ses ile tekrar bulunduğum dünya ya döndüm.
Öğrencilerim gözlerini koca koca açmış bir cevap için bana bakıyorlardı. Tebessüm ettim hızlıca " Tabi ki çıkabilirsiniz. " Bekledikleri cevabı alan çocuklar şen şakrak çığlıklar atarak koşuşturmaya başladılar sınıfta Yüzümdeki tebessüm büyürken öğretmen masasının üzerinde duran telefonumu ve dosayalarımı alıp ayaklandım.
Üzerimde Turgut gitmeden önce giydiğim beyaz elbise vardı yine. Anısı olan kıyafetlerimi atmaya kıyamayıp bir gün olmadık anda giyiveriyordum. Bu gün de hatıralarım ve özlemim ağır basınca bu elbiseyi giymiştim.
O gittikten sonra bende çok durmamıştım orada Zaten 3 ay kadar sonra üniversite bitmişti. Herşey güzel ve başarılı bir şekilde ilerlemişti benim için.
Bir yıl sonra atanmıştım.
Şimdi ise 1 aydır bu okulda görev yapıyordum. İstediğim gibi sınırda bir yer'e çıkmıştı tayinim. Evet güvenli değil di. Zira görev yaptığım okul bir köy okuluydu. Ben geldiğimden beri bir olay olmamış olsa da diken üzerinde duruyordum açıkcası.
Yine de korkmuyordum. Eğer burada ölürsem Allah rızası için yaptığım bir işte ölür belki şehit sayılırdım. Bu benim için bir şerefti. Fakat öğrencilerim için endişeliydim. Terör örgütü köye sıklıkla sızabiliyordu. Hatta öyle ki elini kolunu sallayarak gezidikleri bile olabiliyormuş.
Köy halkının içinde terör yandaşları da vardı bu yüzden kavga da eksik olmuyordu köy içinde. Öğrencilerim henüz küçüklerdi onların düşünce yapısını elimden geldiğince şekillendirip Vatan sevgisini aşılamaya çalışıyordum. Fakat Atasından gördüğünü zihinine kazıyıp inat eden öğrenciler için elimden pek birşey gelmiyordu.
