AYPERI

2.Bölüm

SELAM KUZULARRR

BİR YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIMMM

UMARIM BEĞENİRİSİNİZZZZ

BU ARADA NASILSINIZZZ

UMARIM İYİSİNİZDİRRRRR

ÖPTÜMM

bölüm müziğimiz;

Alan Walker ; İgnite.

🧚🏻‍♀️

Yalnızdım. Yeni bir şehirde aynı zamanda yeni evde oldukça yalnızdım ve bu yalnızlık boğazıma sarılıyordu son iki gündür . Tunceli ye tam üç gün önce gelmiştim ama annemin durumu biraz farklıydı o benden tam bir hafta önce gelmiş buradaki evimi düzenlemiş ve küçüklükten bu yana hayalini kurduğum çiçekçi dükkanını satın almıştı.

Ve bende bugün dükkanımı açıp çiçeklerimi düzenleyecek dükkanın yanındaki seraya çiçek ekecek ve son olarak da bol bol temizlik yapacaktım. Yan taraftaki komodinime uzanıp telefonumu aldım ve saate baktım , saat beşe geliyordu artık kıymetli yatağımdan kalkma vakti gelmişti çünkü bir sürü işim vardı.

Annemin burada olmama sebebi Kütahya da doğup büyüdüğüm yerde tedavi görmesi idi. Annem omurilik kanseriydi ama kanserini yenmek üzereydi doktorlar umut var diyordu . Yataktan kalktığımda yaptığım ilk iş yatağımı toplayıp pijamalarımı çıkarmak oldu.

Terliklerimi giydikten sonra yavaşça banyoya doğru ilerledim elimi yüzümü yıkayıp cilt bakımı yaptıktan sonra çıktım. Mutfağa doğru giderken bir yandan da telefonumdan annemi arıyordum. Bugün doktor randevusu vardı MR sonuçları çıkacak ona göre tedavi uygulanacaktı.

Telefon birkaç saniye daha çaldıktan sonra açılmadı tekrar aradığımda ise yine açılmadı. Galiba doktorun yanındaydı bana geri dönmesini umut ederek telefonumu sesliye aldım ve mutfak masasına koydum ardından buz dolabını açıp neler yapabileceğime bir baktım. Aslında hiç yemek yapasım yoktu dün gece yeterince mutfakta kalmıştım.

Dün bütün gecemi mutfakta geçirmemin sebebi ise çiçekçi dükkanımda kasamın yanına koyacağım bir reyondu. Çiçek almaya gelen insanların aç olduğunu düşünüp evde yaptığım sandviçleri kekleri ve kurabiyeleri satacaktım.

Zaten aşçılık okumuştum ama beni hiçbir otelin yemek bölümü yada bir dükkan işe almamıştı. Bunun sebebi ise geçmişteki en büyük lekelerimden biri olan kendi babamı öldürmemdi. Evet bunu on iki yaşında yapmış olabilirdim ama işlediğim cinayetle haberlere bile çıktığım için CV ' imde görünüyordu. Babam geberdiği halde hem beni hem de hayatımı mahvetmeye yemin etmiş gibiydi.

Bu yüzden babam öldüğünden beri yani hayat kurma yasağım bir nevi kalktığından beri en çok istediğim ikinci şeyi yani bir çiçekçi dükkanı açmaya karar vermiştim annem ise bana yeni bir düzen yaratmak istediğini bir şehir seçmemi söylediğinde Tunceli demiştim çünkü doğudaki illeri gezmeyi hep istemiştim bende gezmeyi değil yaşamayı tercih ettim.

Ardından annem buraya benden önce geldi bir ev tuttu ve düzenledi ben ise annem bütün bunları yaparken eski evimizin yanındaki seradaki bütün çiçekleri ardından ekmek için aldığım çeşit çeşit tohumları ve eşyalarımı alıp buraya gelmiştim . Şimdide bütün çiçeklerimi bugün dükkanıma koyacak ve ekecektim acayip heyecanlıydım.

İlerleyip balkon kapısının yanındaki uzun bakliyat dolabımdan yulafımı alıp hazırlamaya koyuldum.

Kahvaltımı yapıp üzerimi giyindikten sonra oturma odasına geçmiş çıkmadan önce annemi aramak istemiştim çünkü kahvaltı falan derken tam bir saat olmuş ve annem bana hala dönmemişti. Telefon çaldı... çaldı... ve sonunda açıldı!