Aligning the Stars (GXG)

XVII - Star

Astrea

Malakas ang agos ng ulan, at halos walang silbi ang windshield wipers. Dumadagundong ang kulog, kasabay ng takot na nararamdaman ko.

Maraming kotse ang iniiwasan namin..

Kitang-kita ko kung gaano ka determinado si Papa na makaiwas kami habang nagmamaneho, si Mama naman ay umiiyak at puno ng pag-aalala ang mukha, nakatingin sa likod na tila ba ay may nakasunod sa amin.

"M-mama.. ano po ang nangyayari?" Boses ko iyon, alam na alam ko dahil nangyayari na na 'to ng paulit-ulit sa akin.

"W-wala 'to.. okay lang tayo, anak." Nanginginig ang boses niya habang hinahawakan ako.

Pero alam ko naman kung ano ang darating. Pilit kong sumigaw, gusto ko sabihin sa kanila ang mangyayari para balaan sila pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.

Nanlalamig at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, gusto kong umalis, gusto ko silang iligtas, "Mama.. natatakot ako."

"Nandito lang ako.." Niyakap niya ako, "Danilo, natatakot na ang anak natin.." Bulong ni Mama na umiiyak na, "T-tumigil muna tayo."

"Hindi pwede 'to.."

"Danilo, anong nangyayari?"

"W-walang break ang kotse."

No– no.. not this again– Wake up, Astrea. Wake the fuck up!

Hinahabol ko ang hininga ko nang magising ako, kumakabog din ang puso ko. Ramdam ko na basang-basa ng pawis ang balat ko at para bang ang init ng pakiramdam ko. Napatingin ako sa paligid, tila ba naguguluhan kung nandoon pa rin ako oh wala na.

But the moment I saw that I was inside my room, I released a sigh of relief.

And then.. I suddenly felt a warm and gentle hand holding onto mine, which made me look at who it is.

What is she doing here?

Akala ko ba..

Did she..

"Hey, are you okay? You were having a nightmare." Her soft voice whispered to me, I could feel her thumb stroking the back of my hand, comforting me.

"..Ms. Elise,"

She really came.

"I tried to wake you up but it seemed like you were struggling, and I didn't know what to do–"

"I'm okay," I assured her, "Don't worry."

She nodded at me at humiwalay ang pagkakahawak sa'kin. "Do you want to go back to sleep?"

"Anong oras na po ba?"

"It's 2 am."

It's still early? Anong oras siya pumunta dito? Honestly, I wasn't expecting to see her anymore. And seeing her now, I don't know what to feel anymore.

She's still in her ball outfit, dumiretso ba talaga siya dito?

Mukhang nabasa niya ang nasa utak ko dahil tumingin din siya sa suot niya, "I was worried that I left you alone earlier, I had to check on you and I guess hindi ko namalayan yung oras at nakatulog na din ako."

Tumango naman ako, "Pwede kayong humiram ng damit ko, you can also take a bathe if you like."

"Oh no, it's fine."

"I insist... unless you're going to leave at this hour?"

"No.. I'm not going anywhere."

"Magbihis ka po muna."