Kızlar bana çok garip davranmaya başlamıştı,benden ayrı grup kurmuşlardı aralarında artık çok fazla sohbet etmiyorduk tam nedenini soracaktım ki arkadaşlıklarını bitirme kararı aldılar benimle. Artık sadece Tuğba vardı yanımda o olmuştu benim dostum sürekli onunla birlikte birşeyler yapıyordum ama diğer kızlarada sürekli kızıyordum ama yapabileceğim birşey yoktu. Sürekli Tuğba ile geziyorduk hayata atılmakta iyi gelmişti bana. Nihayet yaz tatiline girmiştik memlekete gidip denize girmek,sahilde oturmak gece doğa ile başbaşa kalıp gökyüzünü izleyip onunla dertleşmek iyi geliyordu bana sanki yavaşça açılmaya başlamıştım memleketteki evden denize yürürken hatta anılarım aklıma geliyor kahkahalara boğuluyordum. Efe vardı platonik olarak sevdiğim denizden eve yürürken köpekler kovalamıştı bizi çil yavrusu gibi dağılıp koşmuştuk o zaman, yine bir gün sanırım 5,6 yaşındaydım o zaman her neyse denizden dönüp eve giden yolda dere vardı yürürken o dereye düşmüştüm bunlar aklıma geldikçe daha çok gülüyordum insanı bu tarz anıları hatırlamak bile yüzünü güldürüyor, çok küçük şeylerle mutlu olmayı seviyordum belki de kendimi böyle şeylerle kandırmayı bir şeyleri unutmak için kendimi avutmayı seviyordum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aramızda Kalsın !
Non-FictionMerhaba ben NZ veya siz bana kahveli pamuk şeker diyin eğer bu sayfaları şuan okuyorsan,okumaya karar verdiysen veya denk geldiysen hiç düşünmeden oku çünkü bu sana bir işaret muhtemelen seninle hayatlarımız benziyor.Okuyacağınız sayfalar tamamen ge...
