𝐘𝐄𝐍İ 𝐏𝐀𝐓𝐑𝐎𝐍 / +𝟏𝟖

HASTALIK

🦥🦥🦥

8 yaşındayım, annem ve babamla yaşıyorum.
Annem çok iyi bir insandır, hatta benim gözümde bir melektir. Babama gelirsek...
O hep kötüydü, bize hep kötü davranırdı parasını başkalarına yedirir bize gelince parası olmazdı. Annemi ve beni çok döverdi ama annem hiçbir zaman sesini çıkaramazdı çünkü başka kimsemiz yoktu.

Birgün akşam vakti annem en sevdiğim kurabiyeden yaptı gizlice birtane yemek için elime aldım ve oturma odasına gittim. Annem dışarıda yağmur yağdığı için balkondan çamaşırları topluyordu babam ise lavabodaydi.
Kurabiyemi koltuğa oturup yemeye başladım. Sonra babam yanıma geldi o anki panikle elimdeki kurabiyeyi yere düşürdüm.

"Ulan velet yine mahvettin ortalığı! Hemen topla elinle şunları! Bir kırıntı bile kalmasın!" Diye bağırınca oturduğum yerden kalkarak yere düşen kurabiye parçalarıni toplamaya çalıştım. Hepsini toplayamamis olmalıyım ki babam beni kolumdan tuttuğu gibi dışarıya sürüklemeye başladı. "Koskocaman kız oldun ama hiçbir boku beceremiyorsun! Böyle bir kızın evimde ne işi var! Defol!" Sesimizi duyan annem aşağı kata indi ama nafile...

Babam beni kapının dışına koyup eve geri girdi. O gün yağmurun altında, buz gibi havada kendimi ısıtmak için yere oturdum bacaklarımi bükerek kendime çektim başımı dizime yasladım. "Üşüyorum anne..." Annem bana ulaşmaya çalışıyordu. Annemin içeriden ağlama sesini duyabiliyordum babam yine ona vurmuş olmalıydı.
"Koskoca kız yemeğini düzgün bile yiyemiyor! Kapının önünde kalacak cezası bu!" İçeriden bağırma sesleri geliyordu...

O gece sabaha kadar dışarıda kaldım. O kadar üşümüştümki sabah uyandığımda hastanedeydim. Kötü bir hastalığa yakalanmıştım. Tad alma ve koku alma duyumu kaybetmiştim. O gün kurabiye yedikten sonra yediğim herşey bana haram olmuştu...

🦥🦥🦥

Hikayem burada başlıyor...
Tad ve koku duyusu olmayan bir kız hayattan nasıl zevk alabilir ki?
Onunla karşılaşana kadar herşey tadsız sadeydi...

🦥🦥🦥

• Heyeanlandımm. Bakalım kızımızı neler bekliyor