DİKKAT! YAŞ FARKI VARDIR!!!
Üniversite sona giden ve Şirkette staj gören Ayça, koku duyusu olmamasına rağmen tesadüfen bir cafede tanımadığı bir adamın kokusunu almıştır ve adamı tekrar görmek için her gün o cafeye gider.
Birgün şirkete yeni bir pa...
•Evet geldim ama uzun sürmeyecek. Evdeki sorunlardan dolayı çok bölüm yazamıyorum bunun için kusura bakmayın.
•Ama bölümleri okuduğunuz için mutluyum.
•Şimdi bu bölümü kısa bir vakitte yazmaya çalışacağım, sizleri öpüyorum.
🦥🦥🦥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Staj saatimizin sonuna gelmiştik. Masanın üzerinde ki telefonumu alıp üzerime giydiğim kabanın cebine atıp asansörü bekleten mirayın yanına gittim. "Bu akşam birşeyler içermiyiz?" Asansörün kapısı açılınca içine girdik ve en alt kata bastık.
Miray ile kahve içmeye gitmek istiyordum ama ilk olarak halletmem gereken işlerim vardı. "Bu akşam olmaz valizlerimi yurda götüreceğim, istersen sende benimle gel." Asansörün kapısı açılınca dışarı doğru adımlamıştım ki Miray kolumdan tutarak beni geri çekti.
Bakışlarım onu buldu. "Ne oldu?" Miray gözleri ile önümü işaret edince kafamı oraya çevirdim. Tüm istihdamı ile karşımda duran yaman beye baktım. Bu sefer gözlerim ilk kaçıncı katta olduğumuza baktı. Alt kata inmek yerine ilk üst kata çıkmıştık ve yaman bey ile karşılaşmıştık.
Yaptığım rezillik ile utanırken arkamı döndüm ve kafamı yere eğdim. Bi an önce buradan çıkmak istiyordum. Asansörün kapısı kapanınca içeriyi bitter kokusu doldurdu. Bu kokuyu daha yakından almak istiyordum ama bunu yapamazdım. Bitter kokusu daha çok ağırlaşınca kendimi tutamadım ve asansörü durdurdum, kendimi dışarı attım.
Mirayda benimle beraber asansörden çıkınca kısa anlığına gozlerim arkaya gitti ve bize garip gözlerle bakan yaman beyi gördüm. Muhtemelen bu hareketimi beklemiyordu ve şaşırmıştı. Elimle burnumun kemiğini sıkarak merdivenlere yöneldim. Mirayda benimle beraber yürüyordu.
"İyimisin neyin var Ayça, dursana kızım neyin var diyorum!?" Miray bana bağırana kadar kendimde değildim. Bakışlarımı miraya çevirdim, o sıra merdivenlerden inmeye devam ediyorduk. "Bilmiyorum, ama oradan çıkmam lazımmış gibi hissettim." Miray hmm dermişcesine kafa salladı. "Hastaneye gitmek ister misin?" Kafamı iki yana salladım.
Hastaneye gitmek istemiyordum. Yurda adımımı bile atmamıştım daha. "Hayır gitmeme gerek yok iyiyim" daha fazla üstelememek için kafasını olumlu anlamda salladı. Şirketten çıktığımız da mirayin otoparka park ettiği arabasının yanına gittik ve arabaya bindik. İlk olarak benim evime gidip valizlerimi alacaktım. Babam şuan uyuyor olmalıydı.
🦥🦥🦥
Miray arabayı evin önündeki yolun kenarına çekmiş beni bekliyordu. Çantamdan anahtarı çıkarıp kapıyı sessizce açtım. Yani öyle düşünüyorum. İçeri girdiğimde ses yoktu, Aden Hacer ablalara çoktan gittiği için sorun yoktu. Babam uyumuş olmalıydı. Odama doğru çıkmaya başladım takı onun sesini duyup durana kadar.
