𝘆𝗼𝘂 𝗿𝗲𝗮𝗹𝗹𝘆 𝗵𝗮𝘁𝗲 𝗺𝗲?

Hoofdstuk 17

"FAYE!" Roep ik. Ze ligt daar op de grond. Raoul en ik zakken meteen door onze knieën. "Ze is flauwgevallen." Zegt hij. "Word ze zo weer wakker?" Vraag ik in paniek. "Ja laten we haar even op bed leggen." Zegt hij. Raoul, ik en Milo tillen Faye op en leggen haar op mijn bed. Gelukkig ligt haar arm nog goed en is dat niet verder gebroken. Waarschijnlijk heeft ze wel een klap op haar hoofd gehad nu. Raoul loopt naar mijn badkamer en pakt een nat koud washandje, want dat helpt blijkbaar. Raoul legt het washandje op haar voorhoofd. Ze kreunt een beetje en doet langzaam haar ogen open. "Faye!" Zeg ik zachtjes. "Mmh." Komt eruit. Ze kijkt een beetje om zich heen. "M, mijn hoofd." Zegt ze zachtjes. "Je bent flauwgevallen Faye en hebt waarschijnlijk nu weer een klap op je hoofd gekregen." Zegt Raoul. Een traan rolt over haar wangen. "Het doet zoveel pijn." Zegt ze. "Ik ga nu een paracetamol voor je halen." Zegt Milo. Milo loopt naar beneden en Robbie en Matthy staan er nog.

Pov Faye
Blijkbaar ben ik met flauwgevallen. Ik kan me dr oprecht niks meer van herinnerden. Maar mijn hoofd doet zoveel pijn. Milo komt terug lopen met een paracetamol. Elke beweging die ik maak doet zeer. Milo komt naast mij op bed zitten geeft het glas water. Hij houd het vast en ik neem kleine slokjes. "Dankje." Zeg ik zachtjes. "Is oké." Zegt hij. Ik zie dat Rob er ook staat. Snel kijk ik weg wanneer we elkaar aan kijken. "Faye het lijkt me verstandig als jij nu gaat slapen, wanneer je echt veel pijn hebt app of roep je ofzo ja?" Zegt Raoul. Ik steek een duimpje op. Praten geeft me hoofdpijn en knikken met m'n hoofd doet ook zeer. De jongens verlaten de kamer. Koen kijkt nog even om en ik geef hem een glimlach. Ik probeer mijn ogen te sluiten, ik hoop dat een beetje slaap helpt.

Tijdskip ochtend
Ik heb sinds gister avond de hele tijd geslapen. Net rond 09:00 werd ik wakker. Nog steeds hoofdpijn maar gelukkig stukken minder. Zachtjes hoor ik de deur open gaan. "Ben wakker hoor." Zeg ik. Dan gaat de deur helemaal open en zie ik Koen staan. "Voel je je al iets beter?" Vraagt hij. "Ja de pijn is wel minder." "Fijn, wil je eten?" "Ja isgoed." Ik volg Koen naar beneden waar de andere jongens aan tafel zitten. "Goeiemorgen." Zeg ik wanneer we beneden zijn. "Goedemorgen!" Zegt Raoul. "Morgen." Zeggen Matthy en Milo. "Goeiemorgen." Zegt Robbie. Ik kijk hem aan maar kijk ook meteen weer weg. Hij kan het echt krijgen ook. Raoul haalt broodjes uit de oven en Mat pakt beleg uit de koelkast. "Eetsmakelijk!" Zegt Raoul. Ik pak een broodje en we beginnen allemaal te ontbijten.

"Ik ga naar boven m'n spullen pakken jongens." Zeg ik wanneer iedereen klaar is met ontbijten. "Ga je?" Vraagt Koen. "Ja k ga weer naar huis." Zeg ik. "Wat waarom?" "Gewoon werd tijd." "Je mag echt zolang als je wil blijven hoor Faye." Zegt Raoul. "I knoww maar ik ga." Zeg ik en ik loop naar boven. Ik pak m'n tas en verzamel even al m'n kleren en shit. Koen komt de kamer binnen. "Faye hoezo ga je nu al weg?" Vraagt Koen. Ik kijk hem verbaasd aan. "Omdat ik gewoon naar huis ga ik woon hier niet ofzo." Zeg ik terwijl ik m'n schouders ophaal. Hij gaat op bed zitten. "Je bent hier het liefst altijd en nu ga je vrijwillig weg. Zeg de waarheid." "Jezus Koen, moet ik alles zeggen. Ik heb gewoon geen zin in Robbie oke?! Ik heb m'n spullen gepakt en ik ga." Zeg ik geïrriteerd. De laatse tijd word ik echt om de kleinste dingen geïrriteerd. Ik heb gewoon veel stress over dingen I guess. "Faye, zo bedoelde ik het niet ik ben gewoon bezorgd." Zegt Koen lief. "Sorry, ja het maakt niet uit oké? Ik ga nu naar huis en jullie doen gewoon de dingen die jullie moeten doen. Ik eh zie je nog wel." Zeg ik. "Wacht! Faye hoe ga je naar huis? K u t  nog niet over na gedacht. M'n fiets is gesneuveld natuurlijk en zelf heb ik geen auto. Ik trek een twijfeld gezicht. "Ik breng je wel." Zegt hij. "Dankje Koen."

Pov Koen
Faye en ik lopen samen naar beneden. Ik weet niet wat er met Faye is de laatste tijd maar ze doet anders. Het heeft denk ik te maken met Robbie en alles wat er de laatste tijd gebeurd is. Ik til dr tas naar de auto. Faye zegt de jongens nog gedag en dan lopen we samen naar de auto. Haar huis is letterlijk 7 minuten rijden, met de fiets ben je sneller. Onderweg zegt de niks. "Red je alles allleen?" Vraag ik. "Mmh?" "Of je alles red als je alleen bent." "Oh ja maak je maar geen zorgen." Faye dr ouders zijn veel weg en ik weet niet hoe ze alles gaat doen met een gebroken arm en een hersenschudding. Dus ik denk dat ik morgen ofzo nog wel even langs kom. "Zo zijn we dan." Zeg ik wanneer we er zijn. Faye stapt uit en ik ook, ik ook nog even mee tot de deur. Er is niemand thuis dus de pakt haar sleutel en opent de deur. "Doegg!" Zegt ze. "Doeii, zorg goed voor jezelf." "Zal ik doen!" Ze pakt de tas aan en sluit de deur.

Oke echt mensen KOM ALSJEBLIEFT MET IDEEEN. Maakt echt niet uit wat maar ik weet t gwn niet. Ik kan niet nadenken door dit warme weer