𝘆𝗼𝘂 𝗿𝗲𝗮𝗹𝗹𝘆 𝗵𝗮𝘁𝗲 𝗺𝗲?

Hoofdstuk 28

Tijdskip avond
We hebben net avond gegeten. Ik had niet zoveel honger. Ik was weer eerder naar boven gegaan. Ik wil gewoon alleen zijn. Morgen gaan de jongens weg en gaan Liek, ik en Char een meiden dagje houden. Daar heb ik opzich wel zin in. Ik heb het gevoel dat iedereen wel wil helpen maar niet weten hoe. Ik hoef niet echt hulp. Ik heb er over na zitten denken over EMDR. Ik heb wat dingen gelezen en het is het proberen waard. Je moet dan eerst langs een huisarts die je doorverwijst. Ik wil niet alleen, dus misschien vraag ik Char en Lieke. Of Koen ofzo. De deur gaat langzaam open. Ik kijk op en zie Koen met een kopje thee staan. "Hey." Zegt hij. "Hoii." Zeg ik. "Hoe gaat ie?" Vraagt hij. Ik haal m'n schouders op. Koen vindt het echt heel erg voor me. Hij komt naast me op bed zitten. "Je kan tegen mij praten hè." Zegt hij lief. Ik knik. "Lieke vertelde me dat zij ooit EMDR heeft gedaan. En dat dat misschien ook iets voor mij is. Ik heb er over na gedacht en het is het proberen waard toch?" Zeg ik. "Ja dat lijkt me een goed plan ja." "Ik ga denk k vragen of Lieke en Char meewillen dat vind ik wel zo fijn." "Ja snap ik, Robbie voelt zich wel echt schuldig." Zegt Koen. "Oh ik ben niet boos op hem ofzo. Ik heb gewoon geen behoefte om m te zien ofzo. Ik kan het gewoon niet!" Zeg ik en er rolt een traan over me wang. Koen zet het kopje thee op het nachtkastje en trekt me in een knuffel. "Ik haat het maar ik vind hem ook leuk ik weet t gewoon niet het is lastig ook nu als ik hier een tijdje blijf." Zeg ik zacht. Koen aait over m'n rug. "Ik snap het, je hoeft ook niet tegen hem te praten. Hij snapt het." Zegt hij.

Uiteindelijk hadden we nog best lang gepraat en was Koen weer naar beneden gegaan. Ik hoor beneden gelach maar ik heb geen puf meer om naar beneden te gaan. Ik doe m'n haar nog even in een vlecht en ga dan slapen. Ik wil net m'n ogen dichtdoen tot dat ik voetstappen op de trap hoor. Ik draai me om en zie Rob. "Oh heb ik je wakker gemaakt?" Zegt hij bezorgd. "Nee nee ik wou net slapen." Zeg ik. "Oh slaaplekker." Zegt hij. "Rob." "Ja?" "Uhm ik ben niet boos op jou als je dat dacht." Zeg ik. Hij staat in de deur opening, ik ga rechtop in bed zitten. "Ik weet dat het jou vriendin was maar ik ben niet boos." Zeg ik. Hij komt naar t bed toe gelopen. "Ik had het eerder moeten weten. Sofie is gestoord en Jolie ook, sorry." Zegt hij. "Dat is allemaal achteraf je was gewoon verliefd dan merk je dat niet." Zeg ik. Gevoelig onderwerp dus ik kijk hem niet aan. Hij kijkt me aan, een beetje een zielige blik. Hij zegt niks en we kijken elkaar echt bijna een minuut lang recht in de ogen aan. Ik kom dichterbij en probeer hem te zoenen. Hij pakt zachtjes m'n handen vast en duwt ze omlaag. Ik kijk hem een beetje geschrokken aan, want eigenlijk wijst hij me nu gewoon af. "Faye." Zegt hij zachtjes. "Sorry." Zeg ik. "Ik weet niet wat we van elkaar vinden maar ik wil dat je eerst klaar voor bent." "Voor wat?" "Gewoon voor dit, een paar dagen geleden was je gekidnapt door mijn vriendin en nu probeer je me te zoenen." Ik kijk naar onder, hij heeft gelijk. Hij pakt m'n zijn vinger m'n kunnen duwt m'n kun omhoog. "We moeten gewoon allebei onze gevoelens eerst goed uitzoeken." Zegt hij. Ik knik. "Ik ga naar beneden oké, Slaaplekker." Zegt hij. "Dankje." Zeg ik nog.

Kort deel maar echt geen zin om te schrijven maar moest ff iets posten en ik ga dood van de buikpijn want ben ongesteld