𝘆𝗼𝘂 𝗿𝗲𝗮𝗹𝗹𝘆 𝗵𝗮𝘁𝗲 𝗺𝗲?

Hoofdstuk 21

We zijn inmiddels aangekomen. De jongens zijn zich aan het klaarmaken en wij ook. Niet dat wij gaan optreden maar wij hebben ook gwn een paskamer gekregen om ons klaar te maken. We kletsen een beetje enzo. Sofie zit helemaal leuk te doen bij Charlotte, die het ook vervelend vind volgensmij. Dan klopt er iemand aan. "Jaa?" Zegt Lieke. "Wij moeten op!" Zegt Milo. "We komen!" Zegt Char. We gaan met ze alle naar de jongens toe. Wij staan soort van achter de jongens tijdens het zingen. De laatste tijd heb ik niet echt meer last van paniekaanvallen, maar ik ben benieuwd hoe het gaat als ik zometeen voor zoveel mensen sta. We gaan met ze 4en klaar staan en de jongens gaan beginnen!

Sofie staat natuurlijk weer naast Charlotte en praat helemaal tegen haar. Char doet wel aardig maar negeert het ook wel een beetje. Ze zijn nu 15 minuutjes aan het zingen. De stress zit wel hoog. Opeens alle prikkels terwijl ik echt 2 maanden thuis heb gezeten. "Liek ik moet heel ff rondje lopen." Zeg ik. Lieke ken ik ook al lang dus die weet wat er aan de hand is. "Gaat ie meid? Zal ik ff mee gaan?" Vraagt ze lief. Ik knik. Lieke zegt het nog even tegen Char en die vind het helemaal oké. We lopen een beetje rondjes door het gebouw. Hier is het redelijk rustig. "Hoe komt t opeens?" Vraagt ze. "Ik heb 2 maanden thuis gewerkt en niks gedaan en opeens alle spanning en ik ben bang dat ik echt een heftige paniek aanval krijg en daardoor word ik juist meer gespannen. "Aw wat vervelend voor je, wil je even zitten?" "Nee lopen is wel fijner." Na een tijdje lopen komen we bij toiletten. "Faye ik moet echt heel nodig red jij het alleen of moet ik Char halen?" Vraagt ze. "Nee ga maar ff plassen ik blijf hier wel." "Isgoed." Lieke gaat naar de wc en ik loop een beetje rondjes rond de toiletten. Opeens tikt er iemand op m'n schouder. Ik draai me om en zie Sofie staan. "Hey." Zegt ze. "Oh hey." Zeg ik. "Kan je misschien even meelopen?" Vraagt ze. "Uh waar heen?" "Ff naar de kleedkamers." "Ik moet ff op Lieke wachten." "Nee nee Lieke kan zelf wel komen." Zegt ze en ze trekt me aan me arm mee. We lopen naar de kleedkamer en ze komt dreigend voor me staan. Ik zet een pasje naar achter maar zij ook. "Wat doe je?" Vraag ik. "Luister, Faye. Ik weet dat jij en Robbie iets hebben gehad." Zegt ze en ze komt nog dichterbij me staan. Uit eindelijk kan ik niet meer verder lopen en bots ik tegen het bankje aan. "Ik weet ook dat jij hem nog leuk vind. Maar je blijft met je klauwen van hem af ja slet." Zegt ze recht in m'n gezicht. Terwijl ik dr adem ik m'n oor voel. "Ik vind hem niet meer leuk." Stotter ik. Ze pakt mijn armen hard vast. "Vieze bitch je vind hem wel nog leuk, maar helaas had hij het na een week al uitgemaakt met jou." Zegt ze gemeen. "Heeft Robbie dit je allemaal verteld?" Vraag ik. Mijn ademhaling zit al hoog maar ik wil niet dat ze me zo zwak ziet. "Ik ken Jolie, dus ik zou maar heel goed doen wat ik zeg vriendin." Zegt ze nog een keer in m'n gezicht, ze loopt langzaam weg en lacht nog een keer vies. Wtf ze kent Jolie. Opeens hoor ik geklik. Ze heeft de deur opslot gedaan. Ik loop snel naar de deur om te kijken of ik hem open kan doen. KUT! Ze heeft hem echt dichtgedraaid. Ik probeer agressief de deur open te maken maar het lukt echt niet. Ik zat al tegen een paniekaanval aan en nu heb ik er een. Ik ben zo bang om paniekaanvallen te krijgen. Ik krijg bijna geen adem meer en opeens word het heel erg benauwd. Ik loop naar de bankje toe en laat me neer vallen. Oké Faye rustig. Probeer ik tegen mezelf te zeggen. Het werkt voor geen ene meter. Mijn benen worden te slap om te zitten en ik ga op de grond zitten. Mijn handen trillen en ik ben misselijk. Het voelt echt alsof ik stik. Tranen stromen over mijn wangen. Waarom nu, waarom. Ik ga helemaal hyperventileren. Ik probeer te schreeuwen om hulp maar ik ben te zwak. Mijn handen hebben nog nooit zo erg getrild en ik zie wazig door het huilen. Ik heb ook het gevoel dat ik moet kotsen. Ik probeer het echt in te houden.

Pov Lieke
Ik kom terug van de wc. Ik was mijn handen en loop uit de toiletten. Ik zie Faye niet staan. "Faye?" Roep ik. Een paar mensen kijken me aan maar geen antwoord. Shit shit shit. Waar kan ze zijn. Ik loop rondjes in het gebouw maar nergens kan ik dr vinden. De jongens zijn inmiddels klaar, want ze moesten niet lang optreden. "Jongens! Faye is kwijt!" Zeg ik. "Wat?" Zegt Koen meteen. "We gingen een rondje lopen, want ze zat tegen een paniekaanval aan. Ik ging naar de wc en opeens was ze weg!" Zeg ik gestrest. "Nou laten we haar zoeken! Waar kan ze zijn?" Zegt Charlotte. Sofie blijft stil, apart. Iedereen verspreid zich een beetje maar niemand kan dr vinden. We komen weer bij elkaar? "Misschien in de kleedkamers?" Zegt Sofie gemeen. "Ja snel!" Zegt Raoul.

We komen aan bij de kleedkamers. We horen zwaar iemand ademen en hard huilen. "SHIT DIT IS FAYE!" Roep ik. Ik duw Sofie aan de kant en maak de deur open. De rest volgt.