Her şey o ailenin hayatımıza girmesiyle birlikte başlamışdı. Nasıl bir aileydi bu aile?. Bize hem cenneti hem cehennemi yaşattılar. Bence cennetleri bile sahteydi onların görünmez bir cehennem. Çünki gerçekler alev alev yakar ve yakanda cehennemdir...
Ey kızıl goncalari sesiyle coşturan kadın Kalbine bulaşıp da bitmeyen aşklar göster bana Dokunmak gibi olsun kızıl saçlarına Zira yorgunum zorlu hayallerden Beni faili meçhul aşklara sakın bırakma....
Cansel Işık , Kızıl saçlı kadın..
Unutmayın, " Önce yanıp sonra da küllenmez her ateş" ..
4. bölüm. İşte o günden sonra hayatımıza almıştık, Karayel ailesini.
O kadar garip insanlardı ki. Biz ak ve kara gibiydik sanki.
Bir birinin tersi fakat uyumlu . Peki ben neden uyumlu değildim ki ?. Ben sanki onların arasında gri bir duman gibi bir şeydim. Ben mi farkliydim yoksa onlar mı aynıydı? .
Ama Melek benden gibiydi sanki. Belki de o kara gözlerin sahibi de.
Neydi,ismi? . Ha, Afran. Bu adam niye böyleydi ki ?. Bazen dünyanın en sert insanı olmayı bile başarıyor gibiydi. Ama ben o adamın bir kez gülümsedigini bile görmemiştim ki .
Farkındamiyim bilmiyorum ama ben ona daha 16 yaşından " adam" damgası vermiştim. Hatta 16 yaşında olduğuna inanmamıştım bile .
Ama kendisine sorduğumda Bay Kibir hiç bir şey söylememiş, gözlerini benden hemen ayırmıştı.
Ama o kara gözlerinin içinde korku sezmiş gibi hissetmiştim. Benden korkuyor olamazdı, değil mi? . Peki ya neyden?. Ah, belki de korku yoktur gözlerinde ve bu benim yanlış sezimdir. Kim bilir?.
O gün o kadar kalabalık gelmişlerdi ki, bazılar içeri bile girmemişti. Onların arasında ən önemli kişiler bunlardı: Afran Karayel, Reyhan ( teyze) , Gülsüm ( teyze kızı) , Aziz Karayel ( baba) , Boran ( abi) , Mehmet ( kardeş) , Şafak ( abinin eşi) ve bu ailede belki en nefret ettiğim şahıs Fatma Karayel ( anne) .
Bu kadın bizim eve geldiğinden beridir bana takmış gibiydi bence. O kadın annemden çok çok farklıydı. Gerçi annemi de kendine benzetmişti ki . Bunun en bariz açıklaması 16 yaşımda olan olaydı.
2023 . 19 Haziran.
Bu gün benim için çok güzel bir gündü. Arkadaşlarıma yemek sözüm olduğu için, hazırlanıyordum.
Böyle dizden yukarı, çok az göğüs dekolteli , kırmızı bir elbise seçmiştim kendime. Elbisemi giyip, makyajımı da yapıp, insanlık namına " selam" vermek için aşağı inmiştim. Çünki, Karayel ailesi bizdeydi. Hoş bir gülümseme takınıp, salona giriş yaptım. Girmemle birlikte herkesin gözü bana dönmüştü.
Bir tek o vicdansizin oğlu göz ucuyla bakıp, çevirmişti kafasını. Ay ben onun için ölüyordum da.
Herkese teker teker selam verdim fakat sıra Fatmaya geldi. " Hoşgeldiniz siz de Fatma hanım" dedim. Bence gayet güzel bir karşılamaydı. O ise ağzını büküp " Hoşbuldum, kızım sen nereye böyle? " diye onu hiç alakadar etmeyen bir soru sordu.
Sakinliğimi koruyarak " Arkadaşlarımla yemeğe gidiyorum" dedim. Al sana cevap turşu surat. " Erkeklerde olucak yani? " diyip beni şaşırtmayı başardı. Ona neydi ki? . " Evet, noldu ki ?" " O zaman böyle çıkma dışarı" demesiyle üstümden sanki dumanlar çıkmaya başladı. Bu kadın niye haddini bilmiyordu ki ?. " Nasıl çıkmayayım?. " diyip anne ve babama baktım. Yazık , gerçekten yazıktı. Ağızlarını açıp bir kelime bile söylemiyorlardi. " Heryerin açık resmen kızım" dediğininde bu aileden neden nefret ettiğimi bir daha anladım.
Artık sakinliğimi koruyamadigim için " Pardon da size ne Fatma hanım ben istediğimi giyerim ve ayrıca size sormadım" cümlesi döküldü ağzımdan.
O ise duyduklarına hayret eder gibi bakmıştı. Annem nihayet ağzını konuşmak için açmıştı. " Asel, Fatma hanımla düzgün konuş" demişti. Ne bekliyordum ki bu aileden sonra türbana geçen kadından ben .
Ben de dalgaya vurup " Yoksa ağzıma acı biber mi sürursun, Meral sultan" diyip kahkaka atdım. Digerleri belki de benim delidigimi düşünmüş bile ola bilirdi.
Babam artık dayanamamış olucak ki, bir çırpıda yanıma geldi. Ah, yine mi tokat atacaktı?. Umrumda bile değildi ki , bu .
Ama bu sefer beklemediğim bir şey olmuştu. O el yüzüme değil yere deymişti. Tokat korkusuyla aşağı egdigim yüzümü kaldırıp baktığımda gece karası iki çift gözle karşılaştım. Ne yani?
