DİKKAT! YAŞ FARKI VARDIR!!!
Üniversite sona giden ve Şirkette staj gören Ayça, koku duyusu olmamasına rağmen tesadüfen bir cafede tanımadığı bir adamın kokusunu almıştır ve adamı tekrar görmek için her gün o cafeye gider.
Birgün şirkete yeni bir pa...
• Bazı sebeplerden dolayı hikâye yazamıyorum ve atamıyorum. Biraz ara vereceğim hikâyeme.
• Tekrar başlayacağım zaman haber vereceğim iyi okumalarr.
• Oy vermeyi unutmayınnn.
🦥🦥🦥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Telefonuma bildirim gelmesi ile kildii açtım ve mesaja baktım. "Üniversite mi okuyorsun?" Üniversite okuduğumu nereden anlamıştı ki? Ay yoksa benimi takip ediyor? "Üniversite olduğunu nereden anladın?" Çok beklemeden tekrar mesaj geldi "üniversiteli olduğum için öyle düşündüm, sanırım doğru"
Yüzümde gülümseme belirdi "ahah doğru evet. Bu arada ben Ayça" mesajımı hemen görmüştü. Bu beni mutlu etmişti, sohbette bekliyordu. Gülümseyerek tuşları tekrar tıkladım. "Senin adın ne?" Yazıyor bilgisini görünce merakla bekledim ama gördüğüm şey ile şaşırmıştım doğrusu. "İsmimi gizlemeyi tercih ederim, bana istediğini diyebilirsin."
İsmini neden gizlediğini merak ettim doğrusu ama bunu ona yansıtmadım. Nede olsa konuşalı birkaç gün oluyordu. Ona ne ile seslensem diye düşünürken aklıma gelen fikirle sırtımı dikleştirdim, "şuanlık aklıma birşey gelmiyor gelince söylerim" bu çocuğun biyosunu gördüğüm ilk gün içimden birine tutuklu kaldığını anlayabiliyordum. Ve bu ismi yani tutku ona layık görmüştüm. Ama söylemedim. Gözlerim saate kaydığında saatin onbire geldiğini gördüm. Yerimden kalkarak evime giden yolda yürümeye başladım.
Havamı soğudu bana mı öyle geliyor?
Birden başıma yağmur damlasının düşmesi ile kafamı gökyüzüne çevirdim. Yağmur yağıyordu ve benim üzerimde hiçbirsey yoktu.
Lanet olsun sana yağmur!!
İçimden söve söve eve doğru koşmaya başladım.
🦥🦥🦥
Aden kapımı çaldı ve içeri girdi, elinde yemek tepsisi vardı. Dün gece yağmura yakalandığım için grip oldum. Koku alamayan burnum şimdi de nefes alamaz hale gelmişti. Aden tepsiyi kucağıma bıraktı. "Ya o kadar kötü değilim diyorum kendim de hazırlayabilirdim" yapmacık bir sinirle adene baktım. "Abla dün geceden beri hapşırıyorsun beni hiç uyutmadın zaten. Şimdi kızıyormuş gibi davranma, hadi ben okula kaçar."
Odamdan hızı bir şekilde çıktı, kapıyı arkasından kapatmayıda unutmamıştı. Bugün babam evde olmicaktı. Yeni bir iş bulmuş sanırım görüşmesi varmış oraya gidiyormuş. Aman banane. Yurda kabul edildiğimden beri bunu kimseye söylemeye vaktim kalmamıştı akşam bu konuyu Aden ve babamla konuşacaktım.
🦥🦥🦥
Bugün staj günümdü ama gidemedim saat şuan dokuza geliyordu ayağa kalktım ve oturma odasına indim. Aden yemek masasında oturmuş test çözüyordu. Oda onu sıkmış olmalıydı. Babama baktığımda tekli koltukta oturmuş televizyon izliyordu. Yanlarına giderek üçlü koltuğa oturdum. "Yurda kabul edildim yarın orada olmam lazım." Babamın bakışları bana döndü. "Bu evi kim geçindirecek?"
