Oy verip,yorum yapmayı unutmayın lütfen.Bana destek olursanız çok sevinirim teşekkürler!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Medya Arsil Toker
Bi yerde okumuştum."Kırıldıkça zorlaşır,kırıldığı yerden sağlamlaşır bazı şeyler,insan gibi,kalp gibi,güven gibi."Ailemin bu hareketi kem kalbimi hem güvenimi kırmıştı.Güveni sarsılan her insan değişirdi,tıpkı benim gibi.Bu yüzden neden diyesim bile gelmiyordu,sebebini duymak istemiyordum.Eminim ki saçma sapan mafyacılık oyunlarıydı,ilgimi çekmiyordu.Ama bildiğim bir şey vardı tekrar güvenmeyecektim.Bu durumu ise yok sayacaktım,hayatıma bakmaya devam edecektim.Olması gerekiyordu oldu demek ki,fazla anlam aramayacaktım.Yok saymak,zarif bir intikamdı.Böyle olması gerekiyordu.
İlk defa rahat bir uyku çekmiştim,uyku problemlerim vardı.Muhtemelen yorgunluktan ve duygu durumlarımdan dolayı bu kadar rahat uyumuştum.Bedenimin dinlenmeye ihtiyacı vardı.En son dün kafede bizimkilerle kahve içmiştim.Sahi onları unutmuştum,beni merak etmişler miydi? Aramışlar mıydı? Derken yüzüm düştü,aklıma telefonumu dün kafede unuttuğum geldi arasalar bile ulaşamayacakları geldi .Bunu da bir şekil halledecektim.
Güç ihtirastı,güç en büyük zengilikti.Ve ben tek başıma nasıl güçlü olunacağını öğrenmiştim.Ben hep hallettim,yine hallederdim.
Yataktan kalkıp odamda ki banyoya geçtim,perişan halde görünüyordum,tüm makyajım akmıştı ve saçlarım hacimsiz duruyordu.Ilık bi duş almaya karar verdim,duştayken tüm yaşananlar gözlerimin önünden film şeridi gibi geçti.Daha fazla düşünmek istemiyordum,düşünmek beni güçsüz kılıyordu.Olduğu gibi kabullenmem lazımdı,kabullenemesem bile öyle göstermek zorundaydım.Duştan çıktıktan sonra hazırlanıp aşağıya indim,hafif bi makyaj yaptım.Altıma siyah sporcu taytımı,üstüme ise siyah crobumu giymiştim.Üstüme de beyaz ceketimi attım.Tek istediğim arkadaşlarımı görmekti şuan.
Odamdan çıktıktan sonra köşede Arsil yakalamıştı beni,"Vaay asabi hanım uyanmış." dedi sırıtarak.Benimle neden uğraşıyordu bi fikrim yoktu,belki sıkıldığı için beni eğlence olarak falan görüyordur."Çekemeceyeğim seni." diye mırıldandım.Gitmeye yeltenirken kolumu tutup kendine çekti;"Seninle çok iyi anlaşacağız ufaklık." kolumu serte çektim cevap olarak "Benim seninle anlaşmak gibi bir niyetim yok ama." aşağıya inebilmiştim sonunda.Herkes masada oturuyordu kahvaltı için alışanlar sunum hazırlıyorlardı.Sinemde oturuyordu gayet keyfi yerine gözüküyordu,anlamıyordum bu kızı.Masada ki insanlara bakmaya devam ederken babamla göz göze geldik,bana mahçup gözlerle bakıyordu.
"Nasılsın kızım? Uykunu iyi aldın mı? Sorusuyla babama yöneldim."Evet uykumu çok güzel aldım hatta çok iyiyim" dedim gülümseyerek,sorduğu soru çıldırmama neden olucaktı."Arkadaşlarımı görmek istiyorum" diye devam ettim.
"Şu anda evden çıkman tehlikeli çıkamazsın." demişti.Bu adam nasıl konuşabiliyordu? Konuşamazdı bana ne işte.
"Asıl tehlike dibimde aslında ama neyse" diye mırıldandım.Bana sorgular gibi baktı ne dediğimi anlamamıştı,anlamasındı.
"Sesli konuş Siena." bana sesini yükseltmişti,kim verdiyordu ona bu hakkı.
"Sen bana sesini yükseltemezsin,sen ne yapıp yapmayacağıma karışamazsın.Kim veriyo sana bu hakkı kimlikle yazan soy adım mı? Tek ortak şeyimiz o zaten." diye hırladım.Babam bana mahçup gözlerle bakmaya devam ediyordu,babamla aram bu olaylardan önce çok iyiydi.Ama ben hataları göz ardı edemezdim.
"Sakin olun. Soysal sen de gitme kızcağızın üzerine,arkadaşlarını görmek istemiş olabilir.Hem Arsil ona eşlik eder değil mi evlat?" dedi sırıtarak,bu adam biraz rahatına düşkündü sanki makara adamdı aslında ama verdiği fikir hoşuma gitmemişti.Arsil bana eşil edemez gerçekten sabrımı sınıyordu.
"Büyük bir zevkle, içiniz rahat olabilir Savaş abi." dedi dudağının kenarını kıvırarak.Fırsatçı.İştahım fazla yoktu, masada kalmamın da.Masadan hızlı adımlarla kalkıp odama geçtim.Alin'e ulaşıp haber vermem gerekiyordu.Sinemin telefonundan ulaşabilirdim tabi gıcıklık edip vermemezlik etmezse.
Boş boş duvarlara bakıp bekliyordum, boş duvarlara bakmama neden olan her şeye kırgındım, affetmeyecektim. Sonun da Sinem'in odasına geçtiğini görünce peşinden gittim, odalarımız karşılıklıydı.Onun da odasında ebeveyn banyosu bulunuyordu, onun odası benim odamın aksine pudra pembesiydi.Benim odam bembeyazdı.Babam odalarımızı zevkimize göre dizdirmişti anlaşılan.
Gözlerim hemencecik dolmuştu,nsinirden nefes alamıyo gibi hissediyordum.Hem sinirli hem ağlayacak gibiydim bende kendimi anlamıyordum artık.Sinem'in telefonundan Alin'i aradım,nsesimi duyduğu an yüzüme kapattı.Tekrar aradım ama engellemişti.Benimle görüşmek istemiyordu belli ki.Korkmuştu kafede yaşananlardan sonra.Mila ve Mert'i aramayı düşündüm fakat onlar birbirinden habersiz iş yapmazlardı en azından Mert beni geri çevirmezdi fakat şuan dışarı çıkmak bile istemiyordum tüm modum yerle bir olmuştu.
Arsil odama geldi ve ne zaman çıkıcağımızı sordu çıkmayacağamızı söyledim fakat nafile, halimden anlamıştı ne olduğunuBeni bi yere götürmeyi teklif etmişti, red cevabını ise kabul etmediğini söylemişti. Şuan da arabadaydık, bindiğimizden beri konuşmamıştık, o bir kaç defa konuşmaya yeltendi fakat ben cevap vermemiştim. Arsil'i incelemeye başladım neden bilmiyorum ama yapıyordum.Koyu kahve, aralarında açık kahveler olan saçları vardı, sakalları 2 3 günlük gibiydi.Kaslı çenesiyle olgun duruyordu.Gözleri ise zifiri karanlıktı , içine çekiyordu resmen.Gözlerini kıskanmıştım yalan yok.
"Noluyoruz aşık mı oldun ufaklık?"dedi sessizliği bozarak.Gözlerimi devirip cevap vericektim ki bu hareketim onu güldürdü.
"Sana mı hahahaha?" dedim onu gıcık etmeyi başarmıştım sanırım."Sadece gözlerinin rengi hoşuma gitti o kadar.Siyah göz işte normal" diye kendimi açıkladım.Kendimi açıklamama hiç gerek yoktu aslında ama her neyse.
"Sen birde sana bakarken parladıklarında gör."
Kısa bir bölüm oldu sanırım amaa bu benim ilk kurgum bende yavaş yavaş alışıyorum,umarım kurgumu beğenmişsinizdir.
İyi veya kötü her yorumu bana bildirmeyi unutmayın lütfen bu benim için çok önemli.
