My Secret | ViceIon

migraine

Vice pov.

"Grabe bakla, ilang oras ba kayong nag jombagan at di ka makalakad ngayon." Ani ni MC.

"30 minutes lang, kailangan na bumalik sa asawa eh." Biro ko.

Natawa nalang ako dahil seryoso ang naging reaksyon nila.

"Para kayong siraulo, ayos lang ako, okay?" Ngiti ko pa.

Ayaw kong pag alalahin sila sakin.

"So, tell us, bakit napunta ka sa ganyang sitwasyon?"

Natawa ako sa sinabi ni MC.

Tito Boy yarn?

"Wala, di ko rin alam." Sagot ko ay tuluyan nang umupo sa couch.

"Panong wala? Ano yung nagkita tayo tas napasok ari niya sa pwet mo?! Ganon!?" Eksaheradang litanya ni Lassy.

Binato ko siya ng throw pillow, "si oa ka!"

"Eh anyare nga meme? Kasi sa totoo lang me, maling mali tong ganap niyo eh. Jusko, masisira buong career mo pag lumabas to." Ramdam ko ang pag aalala ni MC.

"I know. I'm sorry. Nagmamahal lang naman ako eh." Malungkot kong sagot.

"Alam namin, nagmamahal ka, pero meme, mahal ka ba niya?" Sabat ni Lassy.

"Kung mahal ka nun, di ka niya ilalagay sa sitwasyong ganito, yung nakikiagaw ka, nakikisawsaw, nakikihati." Dagdag ni MC.

"Pero dahil mahal niya ako, kahit mali gagawin niya para sakin. Hindi ba?" Sagot ko sakanila.

Napahawak nalang sila sa sintido nila.

Tama naman ako diba?

"Kingina, meme??? Huhu, asan ang utak?" Tanong ni Lassy.

"Bakla, ilagay ang utak sa ulo, hindi puro sa pwet." Biro ni MC.

Pero parang totoong galit sila eh.

Hahahahaha, mali naman kasi talaga tong nagawa ko.

Hinawakan ni MC ang kamay ko bago mag sakita, "matalinong tao ka, Vice, pero bakit natatanga ka ngayon? Alam mo ang tama at mali, bakit ngayon hindi mo makita?"

"Meme, ano nang label niyo ngayon? Ano na kayo ngayon ni kuya?" Taning ni Lassy.

"Hindi ko alam." Mapait kong sagot.

Naisip ng mga bakla na mag videoke kami dito sa bahay pang bawas ng lungkot.

Pumayag nalang ako dahil malapit na nila akong mabigwasan.

Nakakalokong Migraine pa ang ilinagay ni Lassy at sakin pa pinakanta.

Oo nga pala hindi nga pala tayo
Hanggang dito lang ako nangangarap na mapa-sayo
Hindi sinasadya
Na hanapin pa ang lugar ko
Asan nga ba ako
Andiyan pa ba sa iyo

Hindi kami at walang kami. So..asaan ako? Nasaan ako sayo Ion? Ano ako sayo?

Nahihilo nalilito (nahihilo)
Asan ba ko sayo aasa ba ko sayo

Mahal mo pa rin naman ako diba? Pero asan ako sayo?

Nasusuka ako kinakain na ang loob
Masakit na mga tuhod kailangan bang lumuhod
Gusto ko lang naman yung totoo
Yung tipong ang sagot ay di rin isang tanong

Hindi ko rin naman kasi alam kung ano ba ang daoat isagot mo sakin dahil di ko pa naman nasasabi ang tanong. Pero..saan ba papunta tong satin?

Nahihilo nalilito (nahihilo)
Asan ba ko sayo asan ba ko sayo
Nahihilo nalilito (nahihilo)
Asan ba ko sayo aasa ba ko sayo

Aasa ba akong pag pinapili kita ako ang pipiliin mo? Pero hindi ako ganon kasamang tao para sirain ang pamilya mo kaya di nalang ako magtatanong.

Dahil di na makatulog (makatulog)
Hindi na makakain (makakain)
Dahil hindi na makatawa (makatawa)
Dahil hindi na

Ang hirap mabuhay sa ganitong sitwasyon, pero kakayanin ko, kasi mahal kita, mahal na mahal kita babe.

Oo nga pala hindi nga pala tayo
Hanggang dito na lang ako

Hanggang nakaw na sandali nalang ako.

Hindi ko na kinaya ang bigat ng damdamin ko at tuluyan nang naiyak.

"Mahal na mahal ko siya, mahal ko si Ion." Ani ko at napayakap kay Lassy.

"Meme, tigilan mo na, please? Ang hirap makita na nagkakaganito ka. Wala ng ibang solusyon kundi tumigil ka na." Naiiyak ring payo sakin ni MC.

Napa tango nalang ako.

Titigilan ko na ba?

Sana di ko nalang ulit sinubukan, sana di nalang ako ulit sumugal, sana hindi na ako nagpaka tanga.

Sumikip nang sobra ang dibdib ko sa thought na magtatapos nanaman kami.

Mahihiwalay nanaman ako sakanya.

Ang hirap at ang sakit tanggapin na di ka na magiging akin pa...