Chapter 17

292 38 13
                                    

មនុស្ស 2 នាក់អង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក្រោយលោកយាយចាកចេញពីផ្ទះទៅជួបគ្នីគ្នារបស់គាត់ទុកឲ្យចៅបង្កើតនិងចៅអ្នកដទៃនៅអង្គុយពាក់មុខយក្សដាក់គ្នា ឯជីមីនអង្គុយខាំក្រចកមើលទូរទស្សន៍ទាំងជើងកំពុងញាក់យ៉ាងញាប់ទន្ទេញ

< គួរនិយាយអ្វីជាមួយគេទៅ? > ខាំក្រចកអង្គុយញាក់ជើងនេះមិនមែនថាអីទេគឺភ័យ ឃើញជុងគុកអង្គុយស្ងៀមឯគេនេះអង្គុយមិនស្ងៀមព្រោះចង់និយាយរកនាយណាស់តែខ្លាច ម្យ៉ាងនៅអៀនរឿងពីយប់ទៀត

« ជុងគុក ahhh~ ani~ ជុងគុក ssi » ចុងក្រោយខ្លួនមានក្លាហានគ្រប់គ្រាន់បង្វិលខ្លួនទៅហៅឈ្មោះជុងគុកប៉ុន្តែបែរជាប្ដូរសម្ដីភ្លាមព្រោះស្ដាប់មើលទៅគេហៅជុងគុក ahh ដូចជាឈ្លើយពេកក្នុងកាលៈទេសៈនេះ

« ហឹម? »

« គ-គ- »

« ចង់ទៅផ្ទះលោកយាយឯងមែនទេ? »

« អត់ទេ!! »

« ទោះឯងមិនទៅក៏យើងត្រូវនាំឯងទៅវិញដែរ ឆាប់ងើបមក » នាយងើបមួយអស់កម្ពស់ដើរទៅយកសោរឡានព្រោះថ្ងៃនេះមានគម្រោងថាត្រូវយកជីមីនទៅផ្ទះលោកយាយរបស់គេវិញទោះគេមិនព្រមយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនអាចឲ្យរស់នៅក្រោមផ្ទះតែមួយមើលមុខគ្នាមិនចំរាល់ថ្ងៃបែបនេះទេ

វាពិតជាធុញ

« អត់ទេជុងគុក ស្ដាប់ខ្ញុំនិយាយសិន »

« យ៉ាងមិចឯងទៀតហើយ? រកពាក្យដោះសារទៀតហើយមែនទេ? »

« អត់ទេ គឺ....គឺ » ត្រូវហើយក្នុងខួរក្បាលរបស់គេកំពុងរកពាក្យដោះសារមែន គេមិនចង់ទៅណាឆ្ងាយពីនាយនោះទេហើយបើសារនេះពួកគេរស់នៅបែកគ្នាគេមានវិធីណាបានជួបទៀត ក្រែងល៎នាយហោះទៅកូរ៉េវិញបាត់ឬទៅប្រទេសណាផ្សេងគេមិចទៅដឹង?

« គឺខ្ញុំឈឺ...ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងដើរនោះទេ »

« ហុឹសភ្លាមៗបែបនេះហេស៎? » នាយអស់សំណើចចំអកជីមីន បើសិនជាងើបមកឈឺភ្លាមមិនអីទេតែនេះអង្គុយជាមួយគ្នាមួយថ្ងៃហើយទើបនឹកឃើញឈឺពេលរៀបទៅផ្ទះនិងឬ?

« ត្រូវហើយ...ខ្ញុំចង់ទៅមន្ទីពេទ្យ!! »

« យើងមិនជូន- »

You hurt me again...Where stories live. Discover now