∆'XVI.KISIM'∆

18 12 17
                                    

"Biliyor musun insanlar kalplerini mühürlediler."

"Biz hiçbir zaman birbirimize ait olmadık

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Biz hiçbir zaman birbirimize ait olmadık."

XVI

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

XVI.

30.07.24

BUZ&MÜHÜR

"Geçmiş bizim en büyük düşmanımızdır."

Geceleri uyurken bir gün her şeyin son bulacağını ve kendimi yıllardır uzak kaldığım evimde bulacağımızı düşünürdüm.Kimseye söylemesem de bunun hep böyle olacağına derinden inanmıştım fakat şimdi burada bu durumdayken böyle bir şeyin asla olmayacağı sert bir tokat gibi yüzüme çarpmıştı.

Yardımcı ve muhafızlar karşımda dururken bakışlarım Mason ve onlar arasında gidip geliyordu.Belki de bu gerçekten bir sondu benim için.Tekrar hücreye mi götürürlerdi beni ya da kırmızı alana?Daha da kötüsü olabirdi pekala aklıma bulduğum kağıt geldi.Üzeri karalanmış öğrenci isimleriyle birlikte.Beni de öldüreceklerdi buna emindim.

Ama artık bir şeyler olmalıydı.Bir belirsizliğin içinde amansızca çırpınmak ölümden daha beterdi.
Titreyen dizlerime engel olmaya çalışarak kafamı iyice yukarı kaldırdım.Bu sırada bakışlarım Yardımcının arkasında kalan yüzü maskeli muhafızla karşılaşmıştı.
Tanıdık gözleri ve aynı bakışlar...
Hücredeyken bakımımdan sorumlu olan muhafızdı hiç şüphesiz.

"Onu götürün hücrede yarın sabaha kadar kalsın.Son gecesini iyice dinlenerek geçirsin."

Yardımcının tıslayarak söylediği alay dolu cümleler kulaklarımı doldururken muhafızlar çoktan beni kolumdan tutup götürmeye hazırlanmışlardı.

Kaderime şimdilik razı olup onlara ayak uydurmaktan başka yapabileceğim bir şey yoktu.

"İyi iş çıkardın senden beklemezdim."

[BUZ VE MÜHÜR]Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin