Betrayed by Senator

Downfall

Alice Guo pov:

Nakaka bingi ang katahimikam sa loob ng silid kung saan ako ay naka upo habang inaantay ang pag proseso ng aking pag kakakulong.

Mag-isa lamang ako at pakiramdam ko ay namamanhid na ako.

Hindi ko inasahang aabot pala ako sa puntong ito.

Ang bigat sa puso ko at dibdib ay sumasabay sa pag bara ng hangin sa aking lalamunan. Nag sisimula ng mamula ang aking mata at ilong pagkat nararamdaman kona ang pag salakay ng aking mga luha.

Ang pakiramdam na wala ka ng kakampi sa panahon at oras na ito ay nakakabaliw.

Hindi ko masisi ang ama at ina ko, ngunit bakit nga ba ako napunta sa sitwasyon na ito?

Sa murang edad ay namulat na ako sa mga bagay na hindi pa kayang iproseso ng inosente kong kamalayan.

Ang kagustuhan kong mamuhay ng normal ay ipinagkait sakin, Ang pag aaral ng normal ay inilayo sa akin. Pati ang pag kakaruon ng normal at buong pamilya ay tila isang kayamanan na ninakaw sa akin.

Bakit? bakit kailangan kong mag dusa ng ganito?

Bakit sa panahong inakala ko na may kakampi na ako ay siya mismo ang sumira sa akin?

Bakit sa lahat ng taong pweding sumaksak sakin ay siya pa? Bakit si Risa pa?

Ako ay nakaupo ngunit pakiramdam ko ay mawawalan na ako ng buhay.

Sa pag bukas ng pinto ay hindi inasahan ang pag pasok ng Senadora na si Risa.

Walang bahid ng awa ang kanyang mga tingin. Tila isang palaso ang tumarak sa puso ko ng makita ko kung paano siya ngumiti at lumapit sa upuan, at duon umupo.

"Kamusta Guo hua ping?"

Hindi ko siya sinagot tinignan lang ang mga mata niya. umaasang lahat ng ito ay panaginip lamang.

"I was so happy na makukulong kana." aniya at matamis na ngumiti sa akin.

"G-Ginamit molang ba talaga ako?" lakas loob kong tanong at nakita ko na natigilan siya bago malakas na tumawa.

"You really think that I loved you?! omaygosh naniwala ka duon?" at malakas siyang napahagikgik.

"Ginamit lang kita Guo, malapit na ang eleksiyon kaya kailangan ko mag pakitang gilas. you think na gugustuhin kita? well the only thing I like about you was your hair, nothing more!" aniya at natatawang umalis sa loob ng silid.

Hindi ko na alam kung ano paba ang dapat kong maramdaman matapos angnaging usapan namin.

Lumipas ang oras at dinalhan lamang ako ng makakain ngunit hindi ko ito magalaw pagkat naka tulala lamang ako sa kawalan.

Sa mga oras na ito ay sigurado akong nag pupunyagi ang mga tao pagkat sa wakas ay napa bagsak na nila ako.

Ako na tinuring nilang kriminal, at magnanakaw. Ako na ginusto lamang na mamuhay ng payapa at malaya ay kanilang ikukulong.

Ano pa nga ba ang magagawa ko, ano pang silbi ng buhay ko kung pilit akong pagbabayarin sa mga bagay na hindi ko naman ginawa?

Ang babasaging baso sa aking harapan ay aking mahigpit na hinawakan, dahil sa nipis nito ay mabilis itong nabasag sa aking kamay.

Ramdam ko ang pag baon ng ilang matutulis na parte nito at ang pag agos ng dugo sa aking kamay.

Kinuha ko ang isang malaking parte ng basag na bote at ginamit ito upang putulin ang buhok ko. Salamat at matulis ang ito kaya naman ay naputol ko ang aking buhok.

Sa pag bagsak ng aking luha ay itinutok ko ang basag na parte ng baso sa aking pulsuhan at mabilis na hiniwa ito.

sigundo lamang ang aking inantay at bigla na lamang akong bumagsak sa sahig king saan naka kalat ang aking dugo.

Kung mabubuhay man ako sa susunod kong buhay ay sisiguraduhin kong pag babayarin nyong lahat ang ginawa nyo sa aking murang kamusmusan