Irog(Mahal)

CHAPTER 7

A/N: EXPECT TYPOS, WRONG GRAMMAR AND SPELLING
FEEL FREE TO COMMENT AND DON'T FORGET TO VOTE.
HAPPY READING!!! ^_^

CHAPTER 7

Jen's POV

Visit

Matapos nang gabing iyon ay sa office ko na lang piniling matulog dahil hindi ko pa ata kayang umuwi after everything that happened. Kagaya ng dati, itinuloy ko lang ang trabaho ko para makalimot. Lalo na at mas nadagdagan 'yon dahil wala pa rin akong secretary.

Tumayo na ako sa pagkakahiga at nag-prepare na para sa trabaho dahil base sa schedule ko ay marami rami akong meeting ngayong araw. Binaha na naman kasi ako ng emails galing sa kung saan-saan tungkol sa trabaho na siyang in-organize ko kagabi. Nang matapos maligo ay bumaba muna ako para kumain ng agahan.

Pag-akyat ko sa taas ay inabutan ko si JM sa opisina ko. Hindi ko siya pinansin at dumiretso lang sa lamesa ko. Kaagad kong kinuha ang laptop ko at ilang folders at nagsimulang maglakad paalis.

"Ditche!" tawag niya sa akin pero di ko siya pinansin. "Sandali lang." at pinigilan niya ko sa paglabas ng opisina.

Bumuntong hininga ako at hinarap siya habang may malamig na tingin.

"Kailan ka daw ba uuwi? Nag-aalala na si Ate sayo." I can see worry in his eyes as I look at them. Pero hindi pa rin ako handa na harapin sila after what happened.

"I'm busy, JM." yun lang ang sinabi ko sa kanya at tinanggal ang kamay niyang pumigil sa akin kanina. I look at my watch. "I still have a meeting to attend to. Excuse me." at iniwan ko na siya doon kahit na naririnig ko pa rin ang tawag niya.

Agad nagsimula ang meeting pagdating ko. Making myself busy is what always helps me to divert my attention from my problems. I will drown myself in office work, and projects and it always helps me every time.

Although after an exhausting day, bumabalik ulit lahat oras na nakahiga na ko sa kama ko. Hindi ko maiwasang ma-miss sila Ate kahit na may parter sa akin na galit pa rin sa kanya dahil sa nangyari.

Just like before, it will take me another 2 hours just to put myself to sleep. My work starts at 6am and ends at 9pm. Then I'll go to sleep at 11pm and wake up at 5am. That's my cycle for about two weeks now.

One of the things na pinag kakabusyhan ko ay 'yung pumalpak na investment proposal ko sa JK Group. Kailangan ko na 'yung maayos sa lalong madaling panahon. They still haven't sent me any answers since the meeting.

I may sound desperate but I still messaged them and there was still no response. I even message Mr. Jung, the head engineer, hoping that he can help me.

Sa pag-stay ko sa company ay nagkaroon ako ng pagkakataon na mag self reflect sa kung paano ko nga ba i-treat ang employees ko. Although I still stand on my cold attitude towards them as the best way in order to prevent more problems in the future. I also think that allowing myself to be more open is not a bad idea.

In the past two weeks I tried to be more "friendly" towards them. Like greeting them back when they greet me and trying to smile more often than always having my signature poker face. I'm also planning on having a team building for all of them. However, I need help on planning that but JM hasn't found me a secretary yet.

I just came back from eating my dinner at Takahashi Japanese Cuisine and I'm planning on taking it easy tonight since I don't have much to do tomorrow. Pero pagpasok ko sa opisina ko ay may biglang yumakap sa akin.

"Tita Jen!" pag yuko ko ay nakita ko ang pamangkin kong si Princelyn. Nagulat na lang ako ng bigla itong umiyak. Agad ko siyang kinilik.

"Oh no! Why are you crying?" at pinunasan ko ang luha niya.