A/N: EXPECT TYPOS, WRONG GRAMMAR AND SPELLING
FEEL FREE TO COMMENT AND DON'T FORGET TO VOTE.
HAPPY READING!!! ^_^CHAPTER 12
Jen's POV
Mami
"You don't seem to remember my face anymore, not like before. That hurts, Sweetheart." sabi ng lalaking may mukha ni Matt habang may malaking ngisi sa mukha.
I froze at my place and I can't even let my shocked eyes move. Nakatingin lang ako sa lalaki sa harapan ko, 'di malaman ang gagawin. It's been a month since that night and to this day, I still regret everything that happened that night, from the bar to his place, all of it.
"Sir Alvarez?" napalakas na sabi ni Eman na mukhang nakilala rin ata ang mukha ng lalaki sa harapan namin. Kaso lang, hindi siya ang iniisip nitong tao. Lumingon sa kaniya ang lalaki na may nagtatakang mukha, nakakunot ang noo.
"It's been a long time po." at inilahad ni Eman ang kamay niya sa lalaki na tinitigan lang nito.
"Are you...talking to me?" at itinuro pa ng lalaki ang sarili niya. Hindi sumagot si Eman na nasa tabi ko at binigyan lang ang lalaki ng nagtatakang tingin na siyang nasa mukha pa rin niya ng lingunin niya ako.
I tried everything to composed myself and finally, I blinked my eyes. Ibinalik ko ang malamig kong tingin at walang ekspresyon na mukha. Saka ko nilingon si Eman na may nagtatanong na tingin sa akin.
"He is not, Eman. He just happens to resemble some of his features." sagot ko sa kaniya. Nilingon ko naman ang lalaki sa harapan ko.
"Excuse me. Can I know why you are here? This is a private property." sabi ko sa lalaki. Bumalik naman ang ngisi sa mukha niya nang magsalita ako.
"I am the engineer of the city mall that's being constructed nearby. We are neighbors!" at lumapit siya sa akin at akmang yayakap or aakbay nang humarang si Eman sa pagitan namin. Instinctively, I grabbed the hem of Eman's suit. Not to stop him but to ask for help.
Nang lingunin niya ako, I made sure na makakarating sa kaniya ang nais kong iparating. I want to leave this place and get as far away from that person as possible. I don't know if my expression changes or not. Bahala na.
"Okay..." sabi ng lalaki sa harapan namin at itinaas pa niya nag dalawang kamay niya. "I am Miko Nakamura, by the way. Just like I said, I am working at the nearby construction site where a mall is being built." biglang sumeryosong sabi niya. "I just wanna say hi." at lumungkot naman ang boses niya, mukhang nagpapaawa.
Hindi ko napigilan ang sarili ko at sinilip ko siya mula sa likudan ni Eman na hindi pa rin umaalis sa harapan niya. Nakita ko na nang-hahaba ang nguso niya na parang bata. Ulit, hindi ko na naman napigilan na titigan ang mukha ng lalaki. It's still the same. He still looks like Matt to my eyes.
"I am sorry, Sir. We don't know. But even so, you still don't have the right to trespass a property just because you want to." seryoso na sabi ni Eman.
"But I know her? Right Sweetheart?" at nagulat ako nang bigla siyang sumulpot sa tabi ko habang sinundan naman siya ng babaeng kasama para payungan. "Right?"
Tinitigan ako ng lalaki, in a flirtatious way. Malaki ang ngisi nito at kita sa mga mata na pilit nitong pinapaalala sa akin ang nangyari ng gabi na 'yun one month ago. Pero kahit anong gawin niya, hinding hindi ko aaminin na may naalala siya. Over my dead cold body. It is embarrassing to just remember it solely.
"Come on, Sweetheart." at naglakad pa siya papalapit sa akin. Although I don't want to show that I am afraid of the guy, whose name is Miko, as to what I remember he said, I still didn't let go of the hem of Eman's suit and I just grip more on it. "I didn't even get to know your name from that night because we are both so busy with each other. Don't push me away now." he playfully said.

BINABASA MO ANG
Irog(Mahal)
General Fiction*Hiatus Kabungguang Balikat(Kaibigan) Book 2 Mi amor Mon amour Amore mio Sayangku Nae sarang Watashi no ai Mahal ko Irog ko Gaano nga ba makapangyarihan ang salitang mahal? Marami ang nagsasabi na kapag nagmahal ka marami kang mararanasang bago. M...