Hello arkadaşlar
Dizideki karakterleri kullanıcam , diziden bikaç sahnede (ç)alıcamm ama çoğu sahne diziden bağımsız fazla uzatmak istemedim zaten çoğunuz okumazsınız hadi öptümm💞
~Zeynep
Telefonumdaki adrese bakarak ilerliyodum caddede çoğu insan bana dik dik baksada umursamıyordum çünkü neden baktıklarını az çok tahmin edebiliyordum.
Sonunda gördüğüm kapı numarasıyla emin olmak için bir daha telefonuma baktım ve derin bir nefes alıp sertçe geri verdim.
Umarım işler kötüye gitmezdi.
Tam evin bahçesine ilerliyodum ki telefonum çalmaya başlamıştı ekranı çevirip baktığımda "Babamm" yazısını gördüm daha fazla beklemeden telefonu açtığımda babam hızla konuşmaya başladı.
"Güzelim, ne yaptın?
Buldun mu evi?
Konuştun mu?
Kötü davrandılar mı sana?
İyi misin?
Geleyim mi yanı-"
"Baba,sakin olur musun bi!"
Dedim sitemle,fazla abartıyordu isteselerde bişey yapamazlardı bana.
"Tamam kızım,tamamda,merak ediyorum ne yapayım"
"Babacım et merakta ben sana demedim mi ben arayana kadar aramayın beni"
Sessizlik olduğunda devam ettim
"Evi buldum ben gidecektim sen aradın kapatalım ben bi gideyim eve arayacağım tamam mı hadi öptüm " diyerek telefonu suratına kapattım.
Gergince bahçe kapısından girip evin kapısına doğru ilerledim, içimdeki korkuyla karışık heyecanı bir kenara bırakıp hızlıca kapıyı çaldım çünkü duygularımı bastıramazsam bu iş uzardı.
Kapı açıldığında karşımda simsiyah giyinen kapalı güzel bir kadın duruyordu.
"Buyrun?"
Dedi kaşlarını çatarak
"M-merhaba Meryem Tezel b-burda mı acaba?"
Kafasını kaldırarak
"Benim, neden gelmiştiniz?"
Yutkunarak devam ettim
"Ayak üstü bahsedebileceğim bi konu değil maalesef burada oturup konuşsak yada bir cafe ye falan gitsek olur mu ?"
İlk defa gördüğü birini eve alıcağını düşünmüyordım lakin beni şaşırtarak eve davet etmişti.
Küçük bir evdi ve sanırım bizden başka kimse yoktu.
"Buyrun şöyle"
Gösterdiği odaya girerek koltuklardan birine oturdum
oda karşıma oturup bana bakmaya başladı.
"Sizi dinliyorum"
"Meryem Hanım açıkçası biraz zorlanıyorum ama uzatırsam asla söyleyemem-"
"İyice meraklandırdınız sizde"
Dedi tebessümle, tebessümü beni biraz rahatlatmıştı
"2007 yılında *** hastanesinde bir doğum kaydınız var ikiz çocuklarınız olmuş...
Doğru mu?"
"D-doğru ama siz bu-"
"Doğan çocuklardan birini hastanede bırakıp diğerini alıp gitmişsiniz... bu doğru mu peki?"
Sessizce kafasını salladı
"Meryem Hanım ben o gün hastanede bıraktığınız çocuğunuz Zeynep"
Diyerek gözlerinin içine baktım.
Şok olmuş bir şekilde gözlerime bakarken söylediklerimi doğrulama isteğim gün yüzüne çıktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cüneyd Efendi'nin Kıymetlisi
Fanfiction17'sine yeni basmış olan Zeynep son 2 yılını gerçek ailesini bulmaya adamıştı,başarmıştıda lakin gerçek ailesi onun yaşadığı,büyüdüğü yere,bildiği doğrularına çok zıttı. Ama ne olursa olsun onlarla kalmaya onların hayat şartlarına uyum sağlamaya çal...
