Bu bölümü sadece CünZey'e ayırdımm
~Zeynep
Evde akşam yemeğini yaparken çalan kapıyla çorbanın altını kısıp kapıya yöneldim.
Perdeyi hafif aralayıp gelene baktığımda Cüneyd olduğunu gördüm tebessüm edip açtım kapıyı.
"Hoş geldinn"
"Hoş bulduk gözümün nuru"
Dediğiyle hafifçe şımarıp kafamı sağa eğmiştim.
Yaptığımla Cüneyd burnundan gülüp hızla cübbesimi çıkarıp bana yaklaşmıştı.
Kollarını açıp bana baktığında yavaşça yürüyüp beline sarıldım.
Balık sırtı ördüğüm saçlarımdan bir kaç öpücük çalıp uzaklaştı gözlerimi kapatan perçemlerimi kenara ittiğinde gülümsemem büyüdü.
"Saçların ne güzel olmuş!"
"Yia beğendin mii?"
"Beğenmemek ayıp olur vallahi"
Gözlerimi kaçırıp tekrar gözlerine baktığımda gözlerinden kalpler çıkıyordu.
"Aç mısın,yemek hazır"
"Açım, elimi yüzümü yıkayıp geleyim tamam?"
Kafamı salladığımda alnıma bir öpücük kondurup yukarı çıktı.
Cüneyd gelene kadar sofrayı hazırlamış yemeklerimizi tabaklamıştım.
Yemeğimizi bitirmiş salona geçmiş kitap okuyorduk.
Cüneyd L koltuğun köşesine oturmuş ayaklarını toplamıştı bende sırtımı göğsüne yaslamış yan bir şekilde oturmuş kafamıda omzuna yaslamıştım.
Cüneyd'de kafasını kafama yaslamış kolunuda göğsümün üzerinden belime sarmıştı.
Uykum geldiğinde yerimin rahatlığından hiç kalkmak istememiştim bu yüzden direk gözlerimi kapatmış kendimi uykuya bırakmıştım.
~Cüneyd
Gözlerimi kitaptan ayırıp saate baktığımda gece yarısını geçtiğini gördüm.
Kitabımı kapatıp Zeynep'e döndüğümde uyuduğunu fark ettim.
Gülümseyip kafamı açıkta olan boynuna götürdüm derin bir nefes alıp geri çekilmiş kolumu kafasında çekmeden ayağa kalkıp kucağıma almıştım.
Odaya çıktığımda yavaşça yatağa yatırmıştım,ama üzerinde kalın bir sweat vardı pişerdi sabaha kadar.
Perçemlerini severek seslendim.
"Zeynep, güzelim bu kıyafetle yanarsın sabaha, çıkarayım mı?"
Uyku haliyle onayladığunda yavaşça çıkardım üzerinden.
İçinde atlet gibi ama karnınıda açıkta bırakan bir bez parçası vardı.
Sweatı kenara bırakıp tekrar döndüm Zeynep'ime çok güzeldi ve uyurken fazla tatlı duruyordu.
Şimdi doya doya öpmek vardı ama uyuyordu her ne kadar uyanıkken bir şey demesede bilinci kapalıydı şuan.
Hala onu izlerken hafifçe kıpırdanıp kafasını çevirdi, gözlerini kısıkça açtığında göz göze geldik.
"Cüneyd"
"Efendim güzelim"
"Niye dikiliyosun başımda yatsana"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cüneyd Efendi'nin Kıymetlisi
Hayran Kurgu17'sine yeni basmış olan Zeynep son 2 yılını gerçek ailesini bulmaya adamıştı,başarmıştıda lakin gerçek ailesi onun yaşadığı,büyüdüğü yere,bildiği doğrularına çok zıttı. Ama ne olursa olsun onlarla kalmaya onların hayat şartlarına uyum sağlamaya çal...
