Cüneyd Efendi'nin Kıymetlisi

• 12. Bölüm •

~ZEYNEP

Mira'yı eve gönderip kirlettiğimiz bardakları yıkamış dağılan evi toparlamış ve telefonumu alarak uzanmıştım koltuğa lakin uyku bastırmıştı ve gözlerim kapanıyordu.

~Cüneyd

Akşam olmuş dergahtan çıkmış eve gidiyordum.

Kapıyı anahtarla açmış eve adımlamıştım ki koltukta uyuyan Zevcem'le duraksadım.

Yüzümde beliren gülümsemeyle
kapıyı örtüyordum ki,

"Cüneyd efendi!"

Feyza Hanım'ın sesiyle durdum.

Bu saatte burda ne işi vardı?

Hangi yüzle geliyordu?

Kaşlarımı çatarak

"Feyza Hanım?"

Yavaş adımlarla karşıma geçip önümde durdu.

"Selamınaleyküm Cüneyd efendi"

Kısık sesle selamını aldığımda gözlerim istemsiz Zeynep'e döndü uyanık olsaydı kıyamet koparırdı.

(Şu şekil hanımcı olacann)

"Şey Babam'larla kavga ettimde bi sinirle çıktım evden bu saattede en yakın ev sizin evdi bu gece sizde kalsam olur mu?"

Dergaha gönderebilirdim lakin saat gece yarısına yanaşmıştı,tek yollayamazdım.

Kendimde gidip bırakamazdım.

Mecburen çekildim kapının önünden.

Gülümseyerek içeri girdiğinde gözleri etrafı tararken Zeynep'i buldu.

Kınayıcı gözlerle bakarken bende süzdüm Zeynep'i üzerinde bez parçası gibi bir atlet ve eşofman gibi ama haddinden fazla kısa bir alt vardı.

Neredeyse yarı çıplaktı ve bu beni sıcaklatmıştı.

Cübbemi çıkarıp askıya astım.

"Yastık örtü getiririm birazdan"

Kafasını sallayıp bana bakmaya devam edince Zeynep'e doğru ilerledim.

Bu kız beni kalpten götürecekti.

Bu kadar güzel olmak suçtu.

Yüzüne gelen saçlarını elimle çekip yavaşça kucağıma aldım ve göğsüöe düşen kafasına sıkı bir öpücük kondurdum.

Arkamı dönüp merdivenlere ilerlerken Feyza'nın bakışlarını hissediyorum.

Odamıza çıkıp Zeynep'i yatağa yatırdıktan sonra dolaptan yastık ve örtüyü alıp aşşağı indim.

Feyza'ya elimdekileri verip arkamı dönüp çıkıyordum ki

"Zeynep evde hep böyle dolaşıyo anlaşılan münasip mi böyle?"

Tekrar ona dönüp konuştum

"Zeynep benim helalim Feyza Hanım benim yanımda istediği gibi dolaşabilir kimsenin söz etmeye hakkı yok, hele ki sizin!"

"Hayırlı geceler"

Hızla odaya çıkıp üzerimi değiştim.

Hemen Zeynep'imin boynuna gömülmem lazımdı yoksa sinirimden patlayabilirdim.

Hızla yatağa yatıp kafamı göğsüne koyduğumda hareketlendi ve kollarını kafama sardı.

"Cüneyd?"

"Söyle göz bebeğim?"

Kısık sesle gülüp

"Ne zaman geldin sen?"

"Yarın saat olmuştur"

Kafasını kafama yaslayıp derin bir nefes aldı.

"Zeynep"

"Hıh?"

"Feyza aşşağıda"

"Ne!"

Diyerek hızla doğruluğunda kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

Kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

"Ne demek burda ya sebep!?"

"Amcamlarla kavga etmiş çıkmış evden ben eve girerken geldi"

"Dergaha gitseymiş!"

"Saat 00.00 Zeynep en yakın ev biziz diye bize gelmiş."

"Hayır kurumu muyuz ya biz?"

"Yok laf eder susarız. Yuvamızı dağıtır uyarırız. Ailesiyle kavga eder bize yatıya gelir!"

Yatakta iyice doğrulup omuzlarından kavrayarak göğsüme bastırdım.

"Biliyorum sevmiyosun kimseyi ama ben en azından bu kadarını amcama borçluyum en fazla bir gece zaten gider yarın."

Zeynep birşey demeyip kollarını belime sardığında bende kollarımı sıkılaştırdım ve yatakta kayarak uzandım.

Zeynep sol göğsümde yatarken kapattom gözlerimi huzurla.

~Yazardan

Genç kızda gözlerini kocasının göğsünde az da olsa sinirle ama yinede huzurlu bir şekilde kapattığında ne odalarının kapı aralığından onları izleyen Feyza'dan ne de gözlerini huzurla açtığı sabahın ilerleyen saatlerinde başına geleceklerden habersizdi.

BİLİYORUM ÇOK BEKLETTİM ÖZÜR DİLERİM ÇEREZLİK BİR BÖLÜM OLDU FARKINDAYIM AMA İDARE EDİVERİNN

SİZİ SEVİYOREEE🎀💗