Έρωτας στην κουζίνα

{12}

Χτυπούσε το ξυπνητήρι σαν μανιακό.

Εγώ βαριόμουν τόσο που δεν ειχα μπει σε θέση να το κλείσω

Ήθελα να κοιμηθώ και άλλο .

Μέχρι που ένιωσα μια σκιά πάνω από το πρόσωπο μου στο οποίο τόση ώρα έπεφτε  οι ακτίνες του ήλιου.

Νιώθω τοτε κάτι να βουλιάζει στο κρεβάτι μετά από ένα δεύτερο . Το ξυπνητήρι είχε σταματήσει να χτυπάει τώρα πια. Άνοιξα διστακτικά τα μάτια μου και είδα τον Παύλο να τεντώνεται .

Τον Παύλο???

Εννοώ θυμάμαι τα πάντα από εχθές αλλά πίστευα ότι θα φυγει μετά από λίγο.

Παύλος : Καλημέρα 

Μου λέει και κάνει κίνηση κοντά σε εμένα αλλά εγώ έβαλα το πάπλωμα μπροστά στο στόμα μου

Παύλος : Γιατί κρύβεσαι;

Λίνα : Δεν θέλω

Παύλος : Δεν σκόπευα.

Λίνα : Α εντάξει.

Παύλος : Όχι ακόμα τουλάχιστον. Πρέπει να ξυπνήσουμε ξέρεις.

Λίνα : Πρέπει;

Παύλος : Ναι Λινακι μου

Τεντώθηκα λιγάκι με ένα χαμόγελο έτσι όπως ήμουν ξαπλωμένη πλάγια σε εκείνον. Ξάπλωσε τότε και αυτός πλάγια και έβαλε το χέρι του στην μέση μου και άνοιξα ελάχιστα τα μάτια μου να το δω κιόλας που τα είχε τοποθετήσει .

Με χάιδευε στα πλευρά μέχρι που το χέρι του κύλησε προς τους γλουτούς μου και οδηγήθηκε στο μπούτι μου . Έπιανε το μπούτι μου χουφτωνοντας το που και που μέχρι που του έπιασα το χέρι και τον κοίταξα στα μάτια.

Λίνα : Τι κάνεις ;

Παύλος : Ήθελα να δω αν θα σηκωθείς.

Λίνα : Με δοκιμάζεις ;

Παύλος : Δεν θα το εκανα ποτέ.

Λέει και χαμογέλασα μέχρι που σηκώθηκα και κάθισα πάνω του.

Παύλος : Γιατί ανέβηκες ;

Λίνα : Για να φαίνομαι ψηλή όταν σου μιλώ και να με παίρνεις στα σοβαρά.

Λέω και τότε με πιάνει με το χέρι του και με φέρνει σε απόσταση αναπνοής από εκείνον

Παύλος : Να ανεβαίνεις τότε πιο συχνά γλύκα.

Λίνα : Βλακα

Του είπα και πήγα να σηκωθώ αλλά με τράβηξε και με φίλησε. Όταν άρχισα να ενδιδω το χέρι του κατέβηκε προς τη μέση μου. Συνέχισε να με φιλα μέχρι που έκανε πιο κει το κεφάλι μου και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό κτητικα.