Έρωτας στην κουζίνα

{19}

Έκανα λίγο πιο πίσω απ' τα χείλη του και τα ακούμπησα με την άκρη των δαχτύλων μου.

Τον κοίταξα χαμογελώντας ναζιαρικα

Παύλος : Είσαι εσύ μια

Μου λέει και ξαφνικά πιάνει πιάνει το μάγουλο μου και με φιλάει ξανά κρητικά και με αφήνει.

Παύλος : Αλλά δεν πάει να με ενοχλεί το σχόλιο σου που λέει ότι είμαι φλύαρος 

Λίνα: Για πλάκα το είπα

Παύλος : Είμαι σίγουρος.

Κατέβηκα από τα πόδια του και κάθισα ξανά στην θέση μου. Έβαλα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου και κοιτούσα μπροστά 

Λίνα : Πάμε σπίτι;

Παύλος : Ναι Λινακι.

Μου λέει χαμογελώντας και πιάνει το χαμόγελο μου για να τον κοιτάξω αλλά εγώ ανένδοτη κοιτούσα μπροστά κάπως απογοητευμένη που κυριολεκτικά όλο και κάτι θα υπάρχει να χαλάσει την στιγμή .

Ξεκίνησε το αμάξι και εγώ σταμάτησα να κοιτώ το κενό . Κοιτούσα έξω καθώς προσπερνουσαμε τα άλλα αμάξια. Ένιωσα τότε το χέρι του στο μπούτι μου να το χαϊδεύει. Τον κοίταξα αμυδρά σηκώνοντας σιγά σιγά το βλέμμα μου προς αυτόν.

Εκείνος δεν γύρισε να με κοιτάξει αλλά χαμογέλασε . Χαμογέλασε κάπως πονηρά. Σήκωσα τα φρυδια μου κοιτώντας αλλού και δεν το έκανα θέμα συζήτησης . Ίσως και να μου άρεσε.

Πήγαινε πάνω κάτω χαϊδεύοντας το πόδι μου και ξαφνικά ήταν πιο κτητικό και το άγγιγμα του.

Κοιτούσα μπροστά χαμογελώντας σαν ερωτοχτυπημενο.

Τελικά φτάσαμε έξω από την πολυκατοικία μου. Ανοίγω  την πόρτα όπως και αυτός. Βγαίνω έξω και κλείνουμε και οι δύο τις πόρτες μας.

Πάω προς την μεριά του . Φυσικά γιατι από εκεί ήταν η πόρτα της πολυκατοικίας. Στέκομαι μπροστά του και εκείνος με κοιτούσε με γερμένο το κεφάλι στα πλάγια ακουμπώντας το στον ώμο του.

Λίνα : Καληνύχτα

Παύλος : Βιάζεσαι να με χαιρετήσεις για να πας στο δωμάτιο σου;

Λίνα : Φυσικά και όχι. Νόμιζα πως πρόκειται ...

Παύλος : Να πάω σπίτι μου ενώ δεν έχω βεβαιωθεί ότι θα πας με ασφάλεια μέχρι το δικό σου;

Λίνα : Με έφερες μέχρι την πολυκατοικία. Πιστεύω καθώς θα ανεβαίνω  τα σκαλιά δεν πρόκειται να μου συμβεί  τίποτα επικίνδυνο....