Zümrüt ailesine fazla yük olmamak için arkadaşının yardımıyla kendine sosyete mecrasında garsonluk işi bulur. Ta ki o güne dek. Zümrüt işe başladığında on yedi yaşındaydı. Küçük olmasına rağmen kimsenin ilgisini çekmemişti. Bir kişinin hariç...
İtal...
Yeni bölüm hoş geldiniz keyfîli okumalar. Lütfen beğeni ve yorum yapmayı unutmayın.❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧶🩰
Göz kapaklarım ağırlaşmış olsa da etrafimın bilincindeydim. En azından gözlerimi açmak istemediğimi bilecek kadar farkındaydım.
Ağama bağlanmış bez parçasını hissedebiliyordum. Ellerimi hareket ettirmemem için bileklerime arkadan sıkıca ip bağlanmıştı. Ayak bileklerim de aynı şekilde. Tenimi aşındıran ip etimi acıtıyordu. Yine de yerde değil, yumuşak bir şeyin üzerinde yatıyordum.
Gözlerimi zar zor açtıktan sonra paniğe kapıldım. Bir odadaydım. Büyük bir pencereden içeri ışık sızıyordu.Siyah perdeler ile çevrili odanın içi onu tamamlayan gri duvarları vardı. Bir kanepede uzanıyordum. Ama paniklememe sebep olan bu değildi.
Odada beni yakalayanlara benzer şekilde giyinmiş iki cüsseli adam duruyordu. Pencereden içeri süzülen ışığı görünce bunun dün gece yaşandığını fark ettim. İplerden kurtulmak için debelenip ağzımdaki bant ardından çığlık atmaya çalıştım ama sesim yalnızca bir inleme olarak çıktı.
Arkasına dönen bir adam sırıtarak bana bakıyordu. Dün hatırladığım gülüş gibi değil.
"Sembra che la nostra piccola puttana si sia finalmente svegliata." Güldü. [Görünüşe göre küçük sürtük sonunda uyandı.]
Bana doğru yürümeye başlayınca daha da panikledim. Aklımdan geçen düşünceler panik duygusunu daha fazla artırıyordu. Bana dokunacak mıydı? Ya tecavüz ederse. Psikolojim alt üst olmaya başladı. Gözyaşlarımın akmaya başladığını hissettim. İplerden kurtulmak için debelenip ağzımdaki bandın ardından bağırmaya çalışırken ağladığımı fark etmemiştim.
Adam bana doğru yaklaştı, elini boğazıma doladı. Gırtlağımı sıkıyordu. Beni korkutacak kadar sıkıydı ama yine de nefes alabiliyordum.
Zayıf Türkçe ve belirgin aksanıyla, "Uslu bir kız olacaksın, değil mi?" diye sordu.
Korkunun ecele faydası yoktu ama korkudan olumlu anlamda başımı salladım. Dudaklarını yalayıp sırıtarak diğer adama döndü. Diğer adam gözlerini devirdi. Adama döndü. Diğer adam gözlerini
"Sbrigati, Marco. Voglio scoparmelo prima che il bastardo si congeli!" [Acele et Marco. O piç donmadan önce onu becermek istiyorum!]
Gırtlağımı sıkan adam kıkırdadı.
"Pazienza, amico mio. C'è un sacco di tempo." [Sabırlı ol ahbap, zaman bol.]
Sonra elini... Tişörtümün altına sokup parmaklarımı karnımın üzerinde gezdirdiğini hissettim.
Çığlık atıp geriye yaslanarak ondan uzaklaşmaya çalıştım. Elini boynumdan çekip saçlarımı yakalayarak başımı geriye doğru yatırdı. İçimden bildiğim tüm duaları okumaya başladım. Belki kimse beni duymaya bilirdi. Allah duyurdu. Eminim bana yardımcı olacak birini yollacaktı.
