Zümrüt ailesine fazla yük olmamak için arkadaşının yardımıyla kendine sosyete mecrasında garsonluk işi bulur. Ta ki o güne dek. Zümrüt işe başladığında on yedi yaşındaydı. Küçük olmasına rağmen kimsenin ilgisini çekmemişti. Bir kişinin hariç...
İtal...
Selam aşıklar yeni bölüme hoşgeldiniz keyfîli okumalar. Kitabımıza destek vermeyi unutmayın ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🧶🩰
ALEXANDER
Orada öylece oturup onu seyrettim. Uykuya daldıktan sonra bile. Ah o dudakları. Mükemmellerdi. Şeftali gibi tatlı ve yumuşaklarıdı. Tadına bakmaktan kendimi alamadım. Onun dudaklarına yapıştığım da yaygara koparmadığında çok şaşırdım. Sonuçta ilk ve ikinci öpücüpünü çaldım. Ama daha önce hiç öpülmediğini itiraf ettiğinde daha da şaşırdım. Böyle güzel bir kız nasıl bugüne kadar iffetini koruyabilmişti.
Ona her söylediğim şeyi pür dikkat ile dinleyişi , ona dokunduğum zaman yanaklarının kızarması.... Kahretsin, o çok masumdu. Acaba beni ona çeken şey de bu muydu? Ah düşündükçe içimde duran kararmış kalbe bir tohum atmıştı Yoksa onu ailesinin elinden aldığım için mi böyle hissediyordum? Ya da belki de zeki kız olduğundandı. Bu mükemmel bir silah olurdu.
Neticede ben triste Mietitore 'dım. İtalyan Mafyası triste Mietitore ailesinin başıydım. Her zaman istediğimi er ya da geç alırdım ve şimdi Zümrüt Yankı istiyordum. Koynuma , yatağıma en önemlisi zekasını... Odadan çıkıp ofisime döndüm. Bir süre uyuyacaktı. Ofisimden onu izlediğim esnada bazı işlerimi halledebilirdim.
Ofisin kapısına geldiğim anda birinin bana adımla seslendiğini duydum. Adamlanımdan sadece biri bana adımla hitap etmeye cesaret edebilirdi. Andrew. O benim sağ kolum ve en iyi arkadaşımdı. Öldürdüğüm o piç bir hain olmasaydı, onun yerinde olacaktı.
"Alexander! Konuşmalıyız." Başımı sallayıp ofisin kapısını açtım. O da arkamdan geldi. Masanın arkasına geçtikten sonra oturdum. Bilgisayarı açıp yatak odasındaki kameraları bağladım. Sonra Andrew' a döndüm. Çoktan karşımdaki sandalyeye oturmuştu.
"Diğer Mafya üyeleri ile herhangi bir bağlantı kurabildik mi?" diye sordum.
Kevan başıyla onayladı. "Adamımız bugün hapishaneye girecek. Bay Carlos fotoğrafi gösterip ona ne istediğimizi söyleyecek." Başımu salladım. "Güzel. Başka bir gelişme var mı?"
Andrew' derin bir nefes aldı. Bir huzursuzluğun olduğunu anlayabiliyordum. "Kızla ne yapacaksın? Öylece burda tutacak mısın ?" Ekrana baktım. Küçüğüm hâlâ derin uykusundaydı. "Onu bırakmaya hiç niyetim yok, Andrew. Pederin emeri. Kız ne için istediğini hâlâ söylemedi. Uzun zamandır beni ailesin peşine taktı ve o günden beri onu alıp buraya getirmek için can atıyordum." diyerek sırıttım.
Andrew parmaklarını saçlarının arasından geçirdi. "Peki ya neden Alexander? Peder pedrofili bir piçse o zaman ne yapacaksın? O daha küçük bir çocuk. Reşit bile sayılmaz onu serbest bırakmalısın dostum. Hem peder onu bıraksa bile sen onu bırakmak zorundasın."
